შეწყვეტილი გულისცემა

-გულისცემა შეწყდა - მესმის სიტყვები და ვნადგურდები. ექოსკოპიის ოთახიდან თვალცრემლიანი გამოვდივარ, მაკანკალებს და თავს ძალიან მარტოსულად ვგრძნობ. -მე ის დავკარგე - ვიმეორებ გაუჩერებლად და გარშემო ვერავის ვამჩნევ, მხოლოდ უაზრო სიცარიელეს.

შეწყვეტილი კოცნა *სრულად*

და..მე.. წამებს ვითვლი. უსასრულობაში გაფანტულ შეწყვეტილ წამებს... უსასრულო დროს...დროს..შემდეგ შეხვედრამდე... და მახსოვს ამბორი...ამბორი რომელიც შეგვაწყვეტინეს. მახსოვს ის უკანასკნელი კოცნა... ის უსასრულო წამი... და...შეწყვეტილი კოცნა.

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი X)

ჩემი ყვავილების ბაღი ნელ-ნელა ცოცხლდებოდა, ნაბიჯ-ნაბიჯ, გაზაფხულის სითბოსთან ერთად მასში სულ უფრო და უფრო მეტი ყვავილი იწყებდა აყვავებას, ამ ყვავილებს საკუთარ სითბოსა და სიყვარულს ვუნაწილებდი, ვცდილობდი მეტი თავისუფალი დრო დამეთმო მათთვის, უფრო

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი IX)

„ მაპატიე, მაპატიე რომ მოგატყუე, მაპატიე რომ ასე იოლად დაგთმე, მაპატიე თუ ისეთი შვილი არ ვიყავი როგორზეც ოცნებობდი, როგორიც წარმოგედგინა რომ ვიქნებოდი, მაპატიე რომ ჩემს გამო ამდენის გადატანა მოგიხდა, მაპატიე თუ გცხვენია ჩემს გამო, მაპატიე რომ

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი VIII)

-იცი?! ის ყოველ ღამით მოდის ჩემთან, თეთრი ზაფხულის ფანა კაბით, ჩვეული გაბუტული კონიაკისფერი წითელი ტუჩებით ღრმა მწვანე თვალებით და თავის ნაზ, ნატიფ თლილ თითებს თმაში მიცურებს, ნაზი ტალღასავით მელამუნება და მეჩურჩულება,

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი VII)

სევ ეს უედურებით აღსავსე ისტორიებია, ბებია მართალი იყო, ეს ადამიანი უბედურების სათავე იყო, მაგნიტივით იზიდავდა ყველაფერს რასაც ადამიანის განადგურება შეეძლო. როგორ შეეძლო ნორმალურ ადამიანს ამდენი ტკივილის ატანა, ეს უბრალოდ წარმოუდგენელი იყო, ჩაი

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი VI)

აი ასეთია ამ გოგონას ისტორია ჩაწითლებული თვალებით ავხედე და ნაძალადევად გავუღიმე............ არაფერი უთქვამს ალბათ სათქმელი არც არაფერი იყო, უბრალოდ გავიდა და ახალი სისხლისფერი კონიაკი შემოიტანა, კონიაკი რომელიც გაჟღენთილი იყო სიმშვიდით, შვებითა და

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი V)

როდორც იქნა მიილია ის წყეული ღამე, ღამე რომელმაც ყველაფერი იცის შენს შესახებ თითოეული საიდუმლო, თითოეული ნაბიჯი, ალბათ მასზე უკეთესი მესაიდუმლე არც არსებობს ამ ქვეყნად, შეუძლია მოგისმინოს და არ განგსაჯოს,

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი IV)

უფრო და უფრო მაინტერესებდა ამ ადამიანის წარსული და რადაც არ უნდა დამჯდომოდა უნდა გამეგო, რაღაც აკვიატება იყო, პრინციპის საკითხი. პირდაპირ არ მინდოდა დამეწყო ქალბატონთან მასზე საუბარი აშკარა იყო მან ბევრი რამ იცოდა და როგორმე უნდა ამელაპარაკებინა.

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი III)

ერთი ჩვეულებრივი იდიოტი ხარ, რომელსაც ნორმალურად საუბარიც კი არ შეუძლია, კაცთმოძულე, ამპარტავანი, ძლიერის ნიღაბს ამოფარებული, სინამდვილეში კი სული გეხრწნება, შენივე დამპალი ხორცის სუნი შენვე გახრჩობს, და მაინც არ ცდილობ რეალურ მიზეზს თვალი გაუსწორო