შეჯახება ზევსთან. (თავი 8)

სამი დღის მანძილზე ითმინა ნინიმ, წამით არ ასვენებდა გონებას ბიჭზე ფიქრები რომ არ შემოპარვოდა, თუ ეს მოხდებოდა მაშინვე საავადმყოფოს დიალოგს იხსენებდა და ბოლომდე ცდილობდა ცრემლების გარეშე გაეძლო. პირველად მოეწონა ასე ვინმე, პირველად მისცა

შეჯახება ზევსთან. (თავი 7)

-კიდევ კარგი_თითქოს ლოდი მოხსნეს გულიდან ისე ამოისუნთქა გოგამ. ნინი კი იმასაც ვერ ხვდებოდა იმ წუთას რას გრძნობდა. სანამ არ ნახავდა, საკუთარი თვალით არ შეხედავდა, არ დაუთვლიდა თითოეულ ამოსუნთქვას, ვერ მოისვენებდა.

შეჯახება ზევსთან. (თავი 6)

-3 დღის წინ მაია მაღაზიაში ვნახე, უკვე დაბნელებული იყო, ხელი შეხვეული ქონდა და გამოძრავება უჭირდა, ვერ მოვითმინე და მივედი. ვეხვეწებოდი ერთად წავიდეთ და ვუჩივლოთთქო, მაგრამ ცრემლები წამოუვიდა, შენ არ იცი რაში ერევი

შეჯახება ზევსთან. (თავი 5)

-ჯანდაბა ინფაქტი დამმართე_გულზე მიიდო ხელი და ძლივს მოასწრო იმ წამს ამოსული კაცის დაფიქსირება კამერაზე. -ისევ აგენტობ?_აშკარად ქენონის ახალი მოდელის აპარატი ეკავა ბიჭს ხელში და ლამის დადნა ნინი.

შეჯახება ზევსთან. (თავი 4)

გაუმართლა, ბიჭი ისე იჯდა პირდაპირ გზას უყურებდა, ამიტომ ,ნინის რამის მოფიქრება არ დაჭირვებია ისე წავიდა მოდელის ნაბიჯებით და გამოიწვია კიდევაც ბიჭის სახეზე ღიმილი. -მნიშვნელოვანი შეხვედრა სჩანს_წარბების აწევით შეაფასა გოგოს გარეგნობა

შეჯახება ზევსთან. (თავი 3)

-ზევსმა? ვაჩეემ?_თვალები გაუდიდდა ნინის. -საიდან გაიგო? -მან გიპოვა_მხრები აიჩეჩა გოგომ -ხო ასე დამაბარა სააბაზანოს კარი გასაკეთებელი მექნება, ბოდიშიო.

შეჯახება ზევსთან. (თავი 2)

-მეძინება ნუ მისმენ_ხელი აიქნია გოგომ და სადარბაზოსკენ გადადგა ნაბიჯი. -ჯარიმის გადახდა არ დაგავიწყდეს ქალბატონო_ყურთან ჩაჩურჩულა ბიჭმა და ხითხითით ჩაჯდა მანქანაში.

შეჯახება ზევსთან. (თავი 1)

-ახლა კი მოგი...._საპასუხო დარტყმა უნდა მიეღო ოთახში ფორმიანების ხმა რომ გაისმა. -თქვენ ადგილას მაგას არ ვიზამდი_ნაცნობი ხმა მოხვდა ნინის ყურს და უკან გახედილს წარბ შეკრული ვაჩე დახვდა. მაინც როგორ უხდებოდა ეს ფორმა.

შეჯახება (სრულად)

შემოდგომის ცივი დღე იყო, გაწუწული მივედი სახლში, სველი ტანსაცმელი გამოვიცვალე თბილი ჰუდი და ელსატიკი ჩავიცვი და ცხელი ყავა გავიკეთე, ბუხართან დავჯექი და წიგნის კითხვა დავიწყე მაგრამ არავინ არ მაცადა.-გისმენთ ქალბატონო ელიზაბეტ.

საბედისწერო შეჯახება

სახლისკენ მივდიოდი და სწორედ მაშინ ატირდა ცა.ცხარე ცრემლებით დაიწყო ტირილი.კოკისპირულად წვიმდა. არც ქოლგა,არც ქურთუკი, მხოლოდ მოკლე მკლავიანი მუხლებამდე კაბა. გაბრაზებული მივაბიჯებდი. გზა უნდა გადამეკვეთა და არც ვიყურებოდი გზისკენ. მანქანებიც