ველური შროშანები თავი მეოთხე (დასასრული)

-კეთილი იყოს თქვენი ჩამოსვლა მოირბინა ჩემმა დედოფალმა. ლადო აიქაჩა ძლივს მოვასწარი სახელოთი მისი დაჭერა -ეს ალისიაა ჩემი საცოლე,-წარადგინა დემურმა და ხელი წელზე შემოხვია. თავბრუ დამესხა წარმოვიდგინე ამ კაცის დანაოჭებული ხელები როგორ

ველური შროშანები თავი მესამე

-ეს ჩემი პირადი ცხოვრებაა და არ გეხებათ, რატომ მეძახდით? -სადაა საბუთები რომლის მომზადებაც გთხოვე? -მაგიდაზე გიდევთ აი აქ,-შავი საქაღლდე მივაწოდე და ვკითხე,-ახლა შეიძლება გავიდე?

ველური შროშანები თავი მეორე

-მშვენივრად იცი შენ რაც მინდა მე,-წიაღიღინდა და ამათვალიერა,-ეს ტანსაცმელი არ გიხდება რომ იცოდე შენ რეალურ სახეს ფარავს -რას გულისხმობ? -შენ ისეთი პროფესიის ქალი ხარ დაფარული სამოსით თავს ვერ წარმოაჩენ,-სხეულში გამცრა...

ველური შროშანები თავი პირველი

-გიყვარს?-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი საბა,-მურმანს მივუბრუნდი მთელი ყურადღებით -წამოდი,-მითხრა საბამ როცა გაკვეთილები დამთავრდა-საბა არ შემიძლია მასწავლებელთან ...

ვიდრე ყვავიან შროშანები [14] [დასასრული]

_სანდრო, გაიღვიძე, აქ ვარ... შენი ელო აქ არის... დავაგვიანე, ძალიან დავაგვიანე, მაგრამ ხომ მოვედი არა? მაპატიებ? შეცდომა ვის არ მოსვლია, მაპატიე რა, გთხოვ მაპატიე რა... ასე არ უნდა მომხდრიყო. ჩვენ ასე არ უნდა გვეცხოვრა სანდრო. მე არ უნდა ვიყო ახლა

ვიდრე ყვავიან შროშანები [13]

_არაფერს ისეთს, რაც არ არის. უბრალოდ აქ იმისთვის მოვედი, რომ ეს გაგეგო, რომ გცოდნოდა შვილი გყავს. ნუ, მხოლოდ სისხლით, თორემ ღმერთმა ნუ ქნას, დაგემსგავსოს_გავიცინე და ორიოდე წამში, მარჯვენა ლოყა ამეწვა... მიხურდა... მტკიოდა... მწარედ გავიცინე,

ვიდრე ყვავიან შროშანები [12]

_და ჩვენთან რა კავშირშია შენი შვილი?_მკითხა სანდრომ გაყინული, უემოციო ხმით. ღმერთო, რა ნაბი,ჭვარია. უფრო მეტად, ვიდრე ადრე. ხმამაღლა გამეცინა და სანდროს შევხედე. _შენთვის არამგონია მნიშვნელობა ქონდეს, მაგრამ იცი სანდრო, ის შენი შვილია_ვუთხარი მე

ვიდრე ყვავიან შროშანები [11]

ლომკა- მტკივნელი, მტანჯველი, მკვლელი და ტკივილიანი. ვერავინ ვერასდროს წარმოიდგენს, რა იყო ეს. როცა გამწარებული აწყდები კედლებს, ხელით კაწრავ მათ და სულიც გეკაწრება ავტომატურად. მერე ეჩვევი, რადგან ხვდები რომ ეს ჩვეულებრივია და შენ ხარ ამის ღირსი.

ვიდრე ყვავიან შროშანები [10]

_სანდრო_ვთქვი, ორივე ხელი მაგრად მოვხვიე და ჩავეხუტე. ისე შემომაჭდო ზურგზე ხელები, რომ ძვლები ამტკივდა, მაგრამ მე უფრო ძლიერად ვეხუტებოდი და თვალებდახუჭული ვცდილობდი ეს ჩახუტება დამემახსოვრებინა. ეს უკანასკნელი ჩახუტება იყო, ვინ იცის, იქნებ არც...

ვიდრე ყვავიან შროშანები [9]

_მეც მიყვარხარ ელო, მართლა მიყვარხარ და რაც არ უნდა მოხდეს, ეს სიტყვა არ არის ყალბი ელო, ამას ვგრძნობ, მიყვარხარ და ეს სიმართლეა, ისეთი სუფთა და წმინდაა, როგორც არავინ, ეს სიტყვაა წმინდა, ჩვენ არ გვგავს ელო, ჩემს და შენს მსგავსად ჭაობში არ ჩაძირულა