ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (2)

-სად ხარ აქამდე? -უსაყვედურა ლიზამ და სწრაფი ნაბიჯით გაეშურნენ აუდიტორიისკენ -ჩემი ბრალი არაა, ავტობუსმა დაიგვიანა -როგორც ყოველთვის ერთი მიზეზით სცადა თავის გამართლება მაისურაძემ -არ გიცნობდე მაინც. სწრფად მონახეს ცარიელი ადგილი უდიტორიაში და

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი... ჰალსტუხით [16]

როცა გრძნობ რომ კარგავ... როცა გენატრება სიცოცხლეზე მეტად.. გრძნობ რომ ბოლოჯერ უყურებ მის სიყვარულით სავსე თვალებს..მთელი გონება და გული გეწვის... მთელი არსებით გინდა გადაარჩინო...მაგრამ ვერაფერს აკეთებ.. ის მიდის .. და გტოვებს სამუდამოდ....შენ კი

ჩემი აგვისტოს ხუთი დღე 4

მამამ ხელი გადამხვია და გვერძე მიმიხუტა, მეც, განიერ წელზე ხელები შემოვჭიდე და ესე შევედით სახლში. დივანზე დავჯექი, ხელები დივანს მაგრად დავაჭირე, თავი დაბლა დავხარე და მუხლებს დავაცქერდი. ბიჭებიც მოვიდნენ, ბებომ გემრიელად უსაყვედურა გოგოების გარეშე

ჩემი გულის ქურდი ხარ 12

-შენი ფერია?იცნობ სოფის?-ახლაა დაჩის ხმა გავიგე და რამდენიმე ნაბიჯი უკან გადავდგი.ყველა მე მიყურებდა.ყველას გაკვირვებული სახეები ქონდა.გარდა მაკუნასი,მან ხომ იცოდა.მაშინ რატომ აკეთებდა ამას?რატომ იქცეოდა ასე? -კი ვიცნობ,სოფი ჩემთან იყო მოსული.იმ

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეხუთე)

სახლში ,მალე დაბრუნდნენ ლუდით ხელდამშვენებულები, ის საღამო მთლიანად გაჟღენთილი იყო მეგობრების სითბოთი..სიყვარულის წვეთებით..ჩემი აზრით, მეგობარი სულის სარკეა რასაც სხვა არ გეტყვის..ის მოვა და პირში გეტყვის რაც არუნდა ცუდი მოსასმენი იყოს, ხომ გაგიგიათ

ისმინე ჩემი უფალო!

ჩემს ქალაქს,რომ ვუყურებ ვხვდები,რომ მე სხვაგან მინდა.არვიცი რამდენი ფიქრობს ჩემსავით,მაგრამ ვიცი,რომ არის ვიღაც... ვიღაც ვინც მიხვდება,რისი თქმაც მინდა.მინდა,რომ წავიდე შორს,იქ სადაც ვერავინ მიპოვის და ბედნიერი ვიქნები.იცით როგორი რთულია,როცა

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (1)

მწველ მზერას ვგრძნობ ზურგში. ნაბიჯს ვუჩქარებ. სულ ცოტაც და მომიახლოვდება. უკვე შიშისგან ყვირილი უნდა დავიწყო, რომ ვტრიალდები და საკმაოდ სიმპათიურ ყმაწვილს „შევეჩეხები“

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეოთხე)

ამ ადამიანთან საოცრად მშვიდად ვიყავი, მისი შეხებისასამ ადამიანთან საოცრად მშვიდად ვიყავი, მისი შეხებისას სამყაროს ვწყდებოდი...მიყვარდა?! არვიცი ალბათ კი ალბათ არა...მაგრამ ეს კი ვიცი მისი თვალები ყველაფერს მირჩევნია,მისი მზერა მაგიჟებს,საშინლად

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 2

-გირჩევია მოემზადო ზეგ იქნება წვეულება და იმედია კარგად მოიქცევი - ეს თქვა სახეზე ცინიკური ღიმილი აიკრა და ოთახი დატოვა მე კი კარებს ბალიში ვესროლე ისევ დავწექი და ტირილი დავიწყე.

ჩემი აგვისტოს ხუთი დღე 3

პატარა მდინარესთან მივედით, ხისგან გაკეთებულ ხიდზე გადავედით და სახლისწინ ავიტუზეთ. ჩვენს წინ ორსართულიანი ხის სახლი იდგა, წინ კი უზარმაზარი მსხლის ხე, ჰომ, ვიცი გაგიკვირდებათ მაგრამ ამხელა მსხლის ხე მე არასოდეს მინახავს. ტოტები მზრუნველად