უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (4)

სახლში სიცილით გადავედით.. სიცილით მუცელი გვტკიოდა - დაგვხოცავენ და ნაგავში გადაგვყრიან - ხმა დაიწვრილა თორნიკემ და ისევ სიცილი აგვივარდა.. - ბავშვები არიან და მეტს რას ელით - სიცილს არ წყვეტდა ნიკა.. - თან აქეთ გაგვებუტნენ - ჩაერია დათოიე - წამო

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (3)

- როგორ გვეგონა რომ მოგვდევდნენ - გაეცინა ეკას - კიდევ კარგი არაფერი იციან - სიცილით თქვა ლიზამ - ზუსტადაც რომ იციან - თვალი ჩავუკარი ლიზას.. ელეს ყავა გადასცდა სასულეში ჩემს ნათქვამზე.. - საიდან იცი შენ? - მკითხა ეკამ გამომცდელად..

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (სრულად)

ყველაფერს აქვს დასაწყისი და რასაკვირველია აქვს დასასრული, მაგრამ არის მომენტები როცა არ შეგიძლია დასვა წერტილი, უბრალოდ ამისთვის მიზეზი არ გაქვს და სადღაც გულის სიღრმეში გჯერა, რომ წერტილის დასმა არ იქნბა სწორი და გინდა იმ ერთს მიუმატო ორი და აქ

Dark side of Blod4(გახსენი ჩემი გული)

ანდრეა ჩემს მანქანაში ჩაჯდა უკმაყოფილოდ,ვხედავდი ცრემლებს ძლივს ყლაპავდა,მასთან საუბარის სურვილიც არ მქონდა. ღვედი გადაიკრა , დროდადრო შემომხედავდა თითქოს ჩემთვის რაღაცის თქმა სურდა,მაგრამ ვერ მეუბნებოდა,ბოლოს სიამაყეს,თუ სირცხვილს სძლია. -დილან!

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 14)

-ხო სწორად მიხვდი დადუშ,ნინო ჩემი ცოლია,იმ დღიდან რაც აქ დაიწყო მუშაობა,ასე რომ ის სხვას ვერასდროს გაყვება ცოლად და ზუსტად ქორწილის დღეს გაიგებს ამ ყოველივეს ისიც და მისი აკოც!.... და წარუდგება საზოგადოებას ისე,როგორც ჩემი ცოლი და არა იმ ვირაც

ჩემი მცველი (თავი 2 )

ეესეც მეორე თავი იმედია მოგეწონებათ არ დაგავიწყდეთ თქვენი აზრის დაფიქსირება <3პირველი სექტემბერი. აკადემიაში პირველი დღე იყო და შესაბამისი სამოსი უნდა შემერჩია. შავი SkinnyJeans, ლურჯი ზედა, ტყავის შავი კურტკა და შავი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (2)

- ეს მგონი ის მანქანა რომელიც გვევონა, რომ მოგვდრედა - ჩაილაპარაკა ეკამ - მგონი კი არა ისაა - დააზუსტა ლიზამ - კი მარა, აქ რა უნდა? - იკითხა ელემ

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (10)

- ვერ იძინებ? რომელია საათია ტო - ხუთი დაიწყო... - ამჯერად რა გინდა.. - თქვა და წამოჯდა. - პიცა მინდა... -ადექი ჩაიცვი. - რატომ? - კაფე ვიცი 24 საათი მუშაობენ და კარგი პიცაც აქვთ, მიდი ადექი. ლოყაზე ვაკოცე ჯერ კიდევ ნახევრად მძინარეს და საწოლიდან

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (9)

- ნიკა.. - მართალი ხარ,ამ ურთიერთობის დამთავრება მინდა! გაშტერებული ვუყურებდი,ცოტაც და ვიყვირებდი, ვიყვირებდი რომ ვეღარ ვიტან, მეზიზღება.. რომ მენატრება ის ბიჭი,რომელიც შემიყვარდა.. და არა ასეთი ნიკა.. - ხოდა დაამთავრე! - ვთქვი და ცრემლები

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (1)

- ლინდააა, ადექი დეე.. მოვიდნენ გოგოები უკვეე - მესმის დედას ყვირილი- რა გაყვირებს დეე, უკვე აქ ვარ - ჩავეხუტე და ვაკოცე ჩემს საყვარელ დედიკოს- გოგოშკებოო,.- დავიკივლე და ჩემ დაქალებს შევაფრინდი-ამას რა სჭირს დღეს - ''გაკვირვებულმა''