ჩემიდან _ შენამდე

გახსოვს რომ გიყვარდი? მზე იყო, ცა იყო, გახსოვს, რომ გრძნობები შუაზე გაიყო... ჩვენს თავზე ღრუბელი ხან იყო, ხან არა, ბალახის სურნელი... მწვერვალი ჭაღარა...

ჩემიდან შენამდე (დასასრული)

- არ მიბრაზდები? - არაფერი რომ არ ვუპასუხე საწოლისკენ წამოვიდა და ფრთხილად მომიწვა - მითხარი გთხოვ - მხარზე ჩამომადო ნიკაპი და თითები წელზე შემიცურა - არ მეტყვი? ე.ი მიბრაზდები - ასე რომ იქცევი პასუხს ვერ გცემ - ძლივს ამოვიხავლე და როგორც კი

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 6)

ვუყურებდი ჩემთვის ყველაზე სანატრელ თვალებს და ტკივილის გარდა ვერაფერს ვგრძნობდი. ტკივილი ისეთი სიძლიერით იყო ჩამსხვრეული ჩემს სხეულში და მისი ნაწილები იმდენად ღრმად მქონდა თითოეულ უჯრედში გამჯდარი, ამოსუნთქვასაც ვერ ვახერხებდი.

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 5)

ღრმად ამოვისუნთქე, ყველა გრძნობას ვაიძულე რომ გაჩუმებულიყო, გაყინული, არაფრის მთქმელი თვალებით შევხედე. - თაი - აქ რა გინდა?

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 4)

- რა თქმა უნდა, დრო დამჭირდება, მაგრამ აუცილებლად გავარკვევ! - მტკიცედ ჩაილაპარაკა და მანქანისკენ წავიდა. ჩვენც უკან მივყევით, შიგადაშიგ უკან ვიყურებოდი მაინც, იქნებ პატრონი გამოჩენილიყო, მაგრამ ამაოდ.

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 3)

მაგრამ მჩხვლეტავმა ტკივილმა მიმახვედრა რომ ფუჭი იყო ჩემი იმედი, რომ მოლოდინს ვერ გამიმართლებდა ჩემი შავთვალება. ჩემი.. ჩამეცინა! სიმწრით.

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 2)

როგორც კი სხეულს დავემორჩილე, ორმაგი ძალებით დაიწყო სისხლმა მოძრაობა, თითები მიყვებოდნენ ნახაზებს, ეფერებოდნენ თითოეულ ნაწილს და მთელი სიცხადით შეიგრძნობდნენ ამ ემოციებს. ყველაფერი იყო ის დრო, ყველა ფერი რაც კი შეიძლებოდა ყოფილიყო.

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 1)

ოდნავ წამომაწევინა თავი და მის გულმკერდზე ამაკრა, შემაკანკალა და ვცადე რომ ხელებიდან დავსხლტომოდი, თუმცა არაფერი გამომივიდა, მისი სიტყვები არ მესმოდა, ვერც მოძრაობებს აღვიქვამდი სრულყოფილად, მხოლოდ ტკივილისგან საშინლად მფეთქავ სხეულს ვგრძნობდი და

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია (თავი 3)

თვალები უკვე ნაცნობ პალატაში გაახილა როგორ ეზიზღებოდა ეს პროცესი ყველაფრის გააზრება დასკვნების გამოტანა. წამოიზლაზნა , კანკალით გავიდა გიორგის პალატისკენ, ეშინოდა მეგობარი ისევ დაძინებული არ დახვედროდა,ეშინოდა ყველაფერი წარმოსახვა არ ყოფილიყო

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია (თავი 1,2

ბნელა ყველაფერი უკუნით სიბნელეში იძირება გარბის, როგორც შეუძლია გარბის, მისდევს ერთადერთ სინათლის სხივს, მისდევს, რომელსაც უსასრულობაში მიჰყავს, ჩერდება აქეთ­იქით იყურება იბნევა გონებაში ყველაფერი ერევა, იკეცება სახეს ხელებში რგავს, მთელი სხეული