ჩემს შესახებ (4-თავი)

წერილი არ იყო დაწერილი სუფთა ფურცელზე და ამის დანახვამ მისი გახსნის სურვილიც გამიქრო და წაკითხვისაც.გავაღე კარები და შევედი სახლში მერე ჩემი ოთახიდან ავიღე მობილურის დამტენი და გადავწყვიტე ტანზეც გამომეცვალა.ოთახი

ჩემს შესახებ (3-თავი)

-არ მომატყუო იმიტომ რომ სახუმარო საკითხი არაა!ახლა კი გისმენ რა გახსოვს და ვინ ვარ მე?მამაკაცის საქციელი გავიმეორე:ზურგი შევაქციე და პირველი ნაბიჯი გადავდგი რომელიც ნელ-ნელა მაშორებდა შავ პალტოში გამოწყობილ,თაფლისფერ თვალება,

ჩემს შესახებ (2-თავი)

კიბეზე სწრაფად ჩავირბინე.კარებიდან რომ გავედი ელენა დავინახე გზას მიშტერებოდა -დილამშვიდობის საყვარელო ელენა უცბად გამოველაპარაკე.ხმას არ მცემს ისევ გზისკენ იყურება -ელენა!კარგად ხარ? -ოჰ,ანასტასია გისმენ რამე მითხარი?

ჩემს შესახებ

ლიზიკომ თავისი სიტყვა დაამთავრა და სირბილით გაარგძელა გზა.ნეტავ კიდე რა მოხდა მათ შორის? საკუთარ თავს ვეკითხები.არაუშავს ეს ყოველთვის ასეა შერიგდებიან,როგორც ყოველთვის ლიზიკო დაბრუნდება და დედას მოუბოდიშებს ელენა კი ჩაეხუტება.ელენა კარგი დედაა

ჩემს კანში

არ ვიცი, თავში აზრად რატომ უნდა მოგივიდეს, საუბარი ადამიანთან, მითუმეტეს, პირველი საუბარი ქალიშვილობის ინსტიტუტსა და მის პირად ცხოვრებაზე დაიწყო, თუმცა მან ეს გააკეთა. რატომღაც ეგონა,

ჩემს პატარას

ჩემს ფიქრებს აქ მუდამ მე ვატან ქარს, პატარა გოგონა მიბრუებს თავს გრძნობები ამ ჩემს გულს კვლავ ადებს ვალს და შენ ჩემს სიცოცხლეს სულ ასმევ წყალს. იცი? კვლავ მივყვები მხოლოდ შენს გზას, ერთხელაც მითხარი რას ფიქრობ, რას. შენს გამო მე, ლოთი შევეშვი სმას,

სამი მიზეზი (7 თავი)

-ვიცი თორნიკე, ვიცი, უნდა ვიპოვო გესმის? მე აქ არხეინად ვიჯექი, იქნებ რა ჭირდება? იქნებ როგორ უჭირს? იქნებ მაინც ვერ გადაარჩინეს? იქნებ ჩემს მშობლებს უჭირთ? წარმოგიდგენია რა სიტუაცია იყო, რომ

დაბრუნება (თავი 7)

ვიღაცის კოცნას ვგრძნობ და მეღვიძება, თვალები გავახილე, ჩემს წინ ლოგინზე ჩამომჯდარი ვაკო დავინა, რომელით თმებზე მეფერებოდა და თან ლოყაზე მკოცნიდა. -გაიღვიძე პატარავ? -გამიღიმა თავისი სასწაული ღიმილით.

წაგებული გრძნობები

ვნანობ, საშინლად ვნანობ დროს, რომელიც ფუჭად დავკარგე შენთან ომში, ნეტა შეგეძლოს კიდევ ერთხელ გაღიმება ჩემთვის, დაე თუნდაც იყოს ფარსი და სიზმარი, მთავარია მე ვიგრძნო, რომ ვიღაცას ვჭირდები, არსებობს სამყაროში ადამიანი რომელიც ჩემზე ფიქრობს და ისე

შემოდგომა

ჩემს შემოდგომას, ჩემს ოქტომბერს ,როგორ უხდები. ამ თბილ ფერებში ჩავატიე, ჩემი ცხოვრების ყველა ფურცელი. ჩემს შემოდგომას სურნელი აქვს, შენი ძვირფასო. უკვე წლებია შემოდგომა,შენით მიყვარს ხოო. ოქტომბერია ყველა თვეზე,ფერადი ჩემთვის,