ჩვენს ზემოთ კი ქვეყანა იწვის

ვხედავ ხასიათს როგორ გიცვლის ცვალებადობა ხან ღრუბელია ხან მზე არის მეტყველ თვალებში როცა ბრაზდები შენზე ფიქრი სახიფათოა გადაიკარებს გამინათებ უკუნ ღამეში

როცა საქმე ეხება სასმელს, ჩვენ გავიხდით ჩვენს ტანსაცმელს (სრულად)

თვალებიდან ნაპერწკლები დაყარა, არა განა იმიტომ რომ ტატუ ჰქონდა. ბიუსჰალტერი ოდნავ ზემოთ ასწია და გაოცებისგან ყბა ჩამოვარდა როცა ნახევარმთვარისებური ტატუ მკერდისა და გვერდის სადღაც შუაში მოქცეოდა.

ადამიანები ჩვენს გარშემო

არსებობენ ადამიანები რომლებიც სულაც არ არიან ისინი როგორებიც მოაქვთ თავი.პირადი გამოცდილება

დღეს ჩვენს ქუჩებში ისევ გათოვდა !

დღეს,ჩვენს ქუჩებში ისევ გათოვდა, ზამთრის სუსხიზგან, გაყინულს  არვინ მათბობდა, ხელებ დათოშილს,თავზე დათოვლილს, კვლავ სიმარტოვე მეგებებოდა,

ჩვენს სახლში ფერადი პეპლები ცხოვრობენ

ასე იყო პირველის პეპლის გამოჩენამდე, რომელიც სადანღაც მოფრინდა .. წითლად კაშკაშებდა... გაოცებულები ვუყურებდით შავ სიცარიელეში წითლად მოელვარე ნამცეცა პეპელას. მერე ყველა ემოცია ერთად მოვიდა. ჯერ შეგვეშინდა,ძალიან შეგვეშინდა

ჩვენს ნაპირებს

არ ვცდები მე ჩვენს ნაპირებს, აქ მგონი წვიმას აპირებს დრო ჩვენს გრძნობებს ვერ ამცირებს და მას ვერავინ დასცინებს შენზე ვფიქრობ და ვფიქრობდი და სხვას არავის ვიხმობდი. ჩემს გულს უყვარხარ, უყვარდი, უეცრად შემოუვარდი შენც გთხოვ არ გასცდე ჩვენს საზღვრებს,

ჩვენს ნაცვლად

ჩვენს ნაცვლად... ყველაფერი გაცილებით მარტივია მიყვე დინებას და არ ეცადო შეწინააღმდეგებას. თუმცა ახლა გაცილებით ხშირია შეცდომების დაშვება, ირგვლოვ მეტი სიბინძრეა და შენ ეს მოგწონს , ასე გაცილებით მარტივია იცხოვრო არავის ნაცვლად... ჩემი სამყარო

მისტიკური კლასელი (სრულად)

მაგრამ ერთ დღეს, როდესაც ისტორიის მასწავლებელმა მთხოვა ისეთი ინფორმაცია მომეძებნა ჩვენს ქალაქზე, რომლიც ყველასთვის უცნობი იყო, გვიანობამდე შემოვრჩი ბიბლიოთეკაში.

შენ, მე გამაგიჟე (თავი 7)

უკვე სამი თვეა რაც მე და ანდრეა ერთად ვართ, უკვე ყველამ გაიგო ჩვენს შესახებ და იზიარებენ ჩვენს სიხარულს, ელენეს ძალიან დავუახლოვდი, ისე რომ როდესაც გოგოებთან ლაპარაკს ვიწყებ მასაც ვაწევრიანებ ხოლმე

გა-სიყვარულე-ბა

ერკე: -მოგესალმები პრინცესა, რა ამბები ყოფილა ამ მხარეში, არც ვიცოდი! გუშინ თქვენკენ პატარა ბავშვები გამოვუშვი, რომლებიც დედის სითბოს ეძებდნენ და როგორც შევიტყვე უპოვნიათ. აბა რატომ დამიძახეთ, რა ხდება თქვენთან? ანამიკა: -მოგესალმები, მადლობელი ვარ