შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი VIII)

-იცი?! ის ყოველ ღამით მოდის ჩემთან, თეთრი ზაფხულის ფანა კაბით, ჩვეული გაბუტული კონიაკისფერი წითელი ტუჩებით ღრმა მწვანე თვალებით და თავის ნაზ, ნატიფ თლილ თითებს თმაში მიცურებს, ნაზი ტალღასავით მელამუნება და მეჩურჩულება,

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი VII)

სევ ეს უედურებით აღსავსე ისტორიებია, ბებია მართალი იყო, ეს ადამიანი უბედურების სათავე იყო, მაგნიტივით იზიდავდა ყველაფერს რასაც ადამიანის განადგურება შეეძლო. როგორ შეეძლო ნორმალურ ადამიანს ამდენი ტკივილის ატანა, ეს უბრალოდ წარმოუდგენელი იყო, ჩაი

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი VI)

აი ასეთია ამ გოგონას ისტორია ჩაწითლებული თვალებით ავხედე და ნაძალადევად გავუღიმე............ არაფერი უთქვამს ალბათ სათქმელი არც არაფერი იყო, უბრალოდ გავიდა და ახალი სისხლისფერი კონიაკი შემოიტანა, კონიაკი რომელიც გაჟღენთილი იყო სიმშვიდით, შვებითა და

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი V)

როდორც იქნა მიილია ის წყეული ღამე, ღამე რომელმაც ყველაფერი იცის შენს შესახებ თითოეული საიდუმლო, თითოეული ნაბიჯი, ალბათ მასზე უკეთესი მესაიდუმლე არც არსებობს ამ ქვეყნად, შეუძლია მოგისმინოს და არ განგსაჯოს,

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი IV)

უფრო და უფრო მაინტერესებდა ამ ადამიანის წარსული და რადაც არ უნდა დამჯდომოდა უნდა გამეგო, რაღაც აკვიატება იყო, პრინციპის საკითხი. პირდაპირ არ მინდოდა დამეწყო ქალბატონთან მასზე საუბარი აშკარა იყო მან ბევრი რამ იცოდა და როგორმე უნდა ამელაპარაკებინა.

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი III)

ერთი ჩვეულებრივი იდიოტი ხარ, რომელსაც ნორმალურად საუბარიც კი არ შეუძლია, კაცთმოძულე, ამპარტავანი, ძლიერის ნიღაბს ამოფარებული, სინამდვილეში კი სული გეხრწნება, შენივე დამპალი ხორცის სუნი შენვე გახრჩობს, და მაინც არ ცდილობ რეალურ მიზეზს თვალი გაუსწორო

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი II)

ასეთები ხართ ადამიანები როგროც კი სიკვდილთან პირდაპირ მოგიხდებათ შეხვედრა ერთიანად კანკალებთ და პატარავდებით, არადა სიკვდილი ისეთი საბრალო და უსუსურია ისეთი მარტოსული, რა მისი ბრალია თუ ცხოვრების თამაშში მას ასეთ როლი ერგო, საცოდავია რდგან თავად არ

ავთო, ნინა და სხვა ბავშვები რომლებმაც ცხოვრება ვერ მოასწრეს

\ეს ეხება ყველა იმ ადამიანს რომელმაც უცნობის სიკვდილი იმაზე პირადულად მიიღო ვიდრე ეს საჭირო იყოიცით რა არ მესმის? ადამიანი რომ კვდება ფაქტია, თუ სიკვდილმა ადრე მოუსწრო ძალიან სამწუხაროა და მთელი გულიც ვუსამძიმრებ მის ოჯახს და ვილოცებ მისი სულისთვის,

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი I)

ხშირად მიფიქრია სუიციდზე, მას ვუყურებ როგორც ხელოვნებას და არა როგორც ცოდვას, ჩემი აზრით, ეს თავად სიკვდილზე გამარჯვებაა, რადგან შენივე სიცოცხლის დასასრულს შენვე წყვეტ, შენზეა დამოკიდებული, როგორ გააკეთებ ამას და რაც უფრო ლამაზად და განსხვავებულად

ცხოვრება რომელიც მოულოდნელია...

მე ვარ გოგონა რომელიც არ დაგაინტერესებთ, როდესაც ცხოვრებაში არის რთული მომენტები რომლის გადალახვა არცისე იოლია ფიქრობ ბევრ სისულეზე მგონია რომ მხოლოდ ერთადერთი უბედური ვარ მოდით თავიდან დავიწყყებ ... დავიბადე მე დავიბადე და დაიბადა ჩემი ცხოვრებაც,