ძმები (სრულად)

-თავად გამოთქვა ერთხელ ამის სურვილი და დარწმუნებული ვარ ახლაც ასე იზამდა. ის ისეთი გამბედავია უარს არ იტყოდა, მოკვლით კი ვერ მოკლავენ, როგორც კი ადგილმდებარეობას დავადგენთ და გვეცოდინება ნაგაზის ადგილმდებარეობა,

ძმები (დასასრული)

იოანე მთელი თვე ნენეს არ შორდებოდა, თუ მთელიცხოვრება რამე გაუკეთებიათ ყველაფერს თავიდან უყვებოდა, იტანდა მის ისტერიკებს, წმენდდა იატაკს გატეხილი ნივთიდან ასუფთავებდა, მასთან ერთად იკეტებოდა საშხაპეში

ძმები (თავი 28)

-კი, რა თქმა უნდა_გამოფხიზლებულმა გამოხედა ბიჭს და მაშინვე წამოდგა -შენ გეზარება მე კი თუ ეს ჭუჭყი არ მოვიცილე რა დამასვენებს_სააბაზანოსკენ წავიდა და გაბრიელის დასანახად ტუჩი მოიკვნიტა.

ძმები (თავი 27)

ადგილზე მისულებს უცნაური სანახაობა დახვდათ წინ, რამდენიმე დაცვის წევრი უკვე უგონოდ ან სულაც გარდაცვლილები ეყარნენ მიწაზე და ჩამიჩუმიც კი არ ისმოდა. -რა ჯანდაბაა_სნაიპერის ლულაში გაიხედა გაბრიელმა და მიდამო მოათვალიერა.

ძმები (თავი 26)

საშინელი სუნი ეცა ლილუს, ისეთი მწარე, რომ მაშინვე აეწვა თვალები და სასწრაფოდ დახუჭა. მიზეზი მარტივად გასაგები იყო, თვალებ გაფართოებულმა დაინახა კედელთან მიგდებული გვამი, რომელიც ისე დაეფლითათ სახის არჩევა შეუძლებელი იყო, ძვლები

ძმები (თავი 25)

-რას ქვია და მომშხამავდა, იქეთ მოვშხამე, რას დაეძებ, დაი*იდე, მთავარია სათქმელი გქონდეს დასალევთან_სიცილი აუტყდა ლილუს და კიდევ ერთი დალია. რამდენიმე წუთი დასჭირდათ გოგონებს, მალე ორივეს გალეშილი მთვრალის ღიმილი

ძმები (თავი 24)

-მეგონა ბოდიშის მოსახდელად მოხვედი და შევმცდარვარ, ისევ იგივეს აკეთებ. შენი დაკარგვა არ მინდა იოანე, მინდა ისევ ისეთი მეგობრები ვიყოთ, მაგრამ როგორც ჩანს შეუძლებელია, მე რატომღაც ჩუმად ვატარებდი

ძმები (თავი 23)

მაინც წამოუვიდა მოღალატე ერთი ცრემლი და სანამ ბიჭიც დაინახავდა მანამდე გაქრა ტერიტორიიდან. რამდენიმე წუთი იდგა იოანე და ისევ იმ ადგილს უყურებდა სადაც სულ ცოტა ხნის წინ აცრემლებული ნენე იდგა.

ძმები (თავი 22)

რამდენიმე წუთი ფიქრობდა სანდრო, იდეაში უკვე ისედაც მკვდარი იყო, ეს მაშინაც იცოდა აქეთ რომ მოდიოდა, თუმცა მიზნის მისაღწევად მაინც გარისკა, ახლა კი მისი და შანს აძლევდა უკან დასაბრუნებელი გზა ეპოვა. ამ შანსის ხელიდან გაშვება არ შეიძლებოდა.

ძმები (თავი 21)

-მაშ ასეე_წინ დამდგარ სკამზე ჩამოჯდა კაცი, -მოყვები რა მოხდა? -არ ვიცი, გეფიცებით, მე მე ყველაფერი გავაკეთე, ისე როგორც თქვით_ქვითინი და არეული ლაპარაკი ორმაგად ნერვებს უშლიდა კაცს.