წარსულის აჩრდილები

ეს არის ისტორია რომელიც მოულოდნელად მოვიდა უბრალოდ ავიღე კალამი და დავიწყე წერა ისტორია დაიდება ნაცილ ნაწილ გთხოვთ გამოთქვათ თქვენი აზრი და სურვილის შემთხვევაში გაგრძელება დაიდება

წარსულის ვერ დავიწყება (თავი 2)

ღამე ისე ჩამეძინა აღარც კი მახსოვდა, დილით ოთახში ბებომ შემომძახა რომ სამსახურში მიდიოდა და საუზმე მზად იყო. ერთ ნახევარ საათში კი კარზე ზარი გაისმა წარმოდგენა არ მქონდა ვინ უნდა ყოფილიყო. კართან რომ მივედი არც კი მიკითხავს ვინ იყო კარი ისევე

წარსულის ვერ დავიწყება (თავი 1)

საკმაოდ გვიანი იყო, მაგრამ უეცრად გარეთ გასეირნება მომინდა. რათქმა უნდა ბებოსაც გაუკვირდა, მაგრამ წინააღმდეგი მაინც არ ყოფილა. მე და ბებო თბილისში ვცხოვრობდით, ჩემი მშობლები და ჩემი ძმა კი იტალიაში იყვნენ. დედა დიდიხანი მეხვეწებოდა მეც წავსულიყავი,

წარსულის გადმონაშთი (სრულად)

მძულს დრო..! მისი გაჩერება შეუძლებელია..! მძულს ტყუილი..! ის დიდ ტკივილს მაყენებს... მძულს ცრემლები..! ისინი სისუსტეს ამჟღავნებენ...მძულს, როცა კითხვაზე კითხვით გპასუხობენ. მძულს სიყალბე, რადგან მას ყოველთვის ვხედავ, მძულს სიცილი,როცა მტკივა!

რთულია წარსულის კარების მიხურვა

რთულია წარსულის კარების მიხურვა, როცა გული ნიღბავს წამის გამოძახილს და თუ სასიკვდილო შემოგაწვა ურვა, უნდა შეუერთო ეს ხმა სულის ძახილს! სამყაროს ჩუმ ფეთქვას ვიგრძნობთ მე და მიწა, ვერ ვცვლი უდროობის მტკივნეულ მარწუხებს

წარსულის სურათები

ზაფხულის გრძელი, ხასხასა დღე ილევა ტკბობით და ელის გზებს, ოცნების ფერით ნახატი ხე ფესვგადგმულია ჩემში და ძგერს! სიცილი - ლაღი, თამამი, მხნე, გრძნობებიც თამამ მოთხოვნებს კრებს და ამ ზაფხულის მზიანი დღე გაურკვევლობის სიღრმეებს კვეთს!

დრო'ც მოვიდა და წარსულის ტკივილი უცვლელი დარჩა გულში!.. [1]

წვიმდა, ისეთი ამინდი იყო როგორც განწყობა ...უშენო დღეებს დავათრევდი და უკანასკნელს ვიკრებდი ძალას...სადღაც ჩემს ირგვლის,ჯერ არ გადაფრენილ მერცხლებს სციოდათ.ისევ წვიმდა,და ყველაფერი შენ იყავი,სულ შენ...სულ ყველა.მივდიოდი

წარსულის კვალი IV თავი

მალევე წავიდნენ ისინი მეკიდევ მთელი ღამით უნდა დავრჩენილიყავი, ხვალ დილით კი ექიმი გამსინჯავდა და წავიდოდი. ბალიშზე თავი კომფორტულად მოვათავსე და თვალები დავხუჭე ვგრძნობდი რომ მთლი დღის ემოციით ახსავსეს მეძინებოდა და მალე მორფეოსის სამყაროს

წარსულის ანგელოზი

ფოტოებს ალბომში ვათავსებ, ნელა ვფურცლავ გვერდებს.. იქიდან კი გოგონა მიღიმის. ღმერთო რა ძნელი ყოფილა! დამაბრუნე, დამაბრუნე წარსულში შენთან.. შენთან მინდა! მინდა გაკოცო, მოგეფერო!. შენი თმების სურნელი კვლავ შევიგრძნო..

წარსულის კვალი III თავი

თვალებში ვუყურებდი და რა ვიცოდი როგორი რეაქცია უნდა მქონოდა, ის ხომ ჩემი შვილის მამა იყო მაგრამ იყო ადამიანი რომელიც ერთხელ ვნახე და უკვე 5წელია არ მინხავს. -გამარჯობა, გილოცავთ შვილის დაბადების დღეს- მომილოცა და ხელი გამომიწოდა, არ ვახსოვარ