ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [5]

ამ რამდენიმე დღეშიც ბევრი სიახლე დაუდიათ. უკვე 900 მომხმარებელი ყავს. ჩვენს სკოლაში კი 3000 მოსწავლეა, ანუ, ყველაფერი წინაა. სიახლეებს ჩამოვუყევი და ერთი პოსტი თვალში მომხვდა: "სკოლის აიდოლების სასიყვარულო დრამა!" სათაურზევე თვალები გადავატრიალე და

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [4]

ჩემს კოტეჯს მიახლოვებულმა ღრმად ჩავისუნთქე, სახეზე ღიმილი ავიკარი და დავაკაკუნე.კარები ძალიან საყვარელმა გოგომ გააღო. -გამარჯობა!-ერთდროულად ვთქვით. -ნია მაისურაძე. -მარი ამაშუკელი.-ერთმანეთს ხელი ღიმილით ჩამოვართვით. -შენზე ბევრი მსმენია.

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [3]

ჰო მაგრამ გერმანიაში რომ მივდივარ, დაგავიწყდა? მაგდენ ხანს ჰომ არ გაჩერდები კატოსთან? თან შენს ძმასაც ვერ გავუშვებ მარტო. რა ვიცი კიდევ რას დააშავებს...-დედას პასუხმა დამადუმა. მართალი იყო...ყველაფერი ერთმანეთში გადაიხლართა. -აუუუუ....კარგი,

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [2]

-დემეტრე მაისურაზე სადაა?-კითხვაზე მეტად ბრძანებას გავდა მისი სიტყვები. -მე რა..? ვალდებული ვარ, ანგარიში ჩაგაბარო?-უხეშობაზე მეც უხეშობით ვუპასუხე. ბიჭი დაიძაბა და კიდევ უფრო მომიახლოვდა.

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [1]

-აი, ნახე! ღიმილიც შეგძლებია! გუდიანივით სიარულს ისევ ეს ირონიული სახე გქონდეს, ჯობია! ხალხს მაინც არ შეაშინებ.-არ ვიცი რატომ, მაგრამ ამ ადამიანის მიმართ საოცარ აგრესიას ვგრძნობდი. მინდოდა რაღაც მწარე მეთქვა და ამისთვის თავს არ დავზოგავდი. -შენნაირი

სიყვარული გიჟების წესებით VIII

მიყვარდა, დიახ მე უკვე ყველაზე და ყველაფერზე მეტად შემყვარებოდა. მიყვარდა მისი მაცდური გამოხედვა. მიყვარდა მისი სახე. მიყვარდა მისი სახელიც კი.მაგრამ ეს არ იყო სწორი, მე არ უნდა შევყვარებოდი, მე მას გულს ვატკენდი მე ძალიან ცუდი ვიყავი, მე მისთვის

თამაში მუსიკის წესებით (სრულად)

დეკემბრის სუსხიანი საღამო იდგა თბილისში. ვერ გაიგებდი როგორი ამინდი იყო, თან წვიმდა, თან თოვდა, ყველა სიკეთესთან ერთად ქარიც ქროდა. სახლიდან გამოსულ, 16-17 წლის, ბეჭებზე გიტარა მოკიდებულ ვაჟს უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა, აშკარად ამინდის შეუფერებლად ეცვა.

"სიყვარული ჰეროინის წესებით" გაგრძელება. (ნაწილი 3)

მარის გავუთიშე თუ არა მაშინვე ავკრიფე მაგრამ მერე წავშალე და დავფიქრდი. რატომ მინდოდა მასთან დარეკვა. რა მინდოდა სინამდვილეში. დიდხანს ვაფიქრებდი და ალბათ გადავიფიქრებდი ამიტომ მოვეშვი და დავრეკე. -გისმენთ. -გამარჯობა. -გაგიმარჯოს კატო.

თამაში მუსიკის წესებით (მეთოთხმეტე თავი) დასასრული

თამაში მუსიკის წესებით (მეთოთხმეტე თავი) დასასრული ზუსტად ვერც იტყოდნენ რამ უფრო დაღალა ლიკა და გიორგი, ემოციებმა თუ ფიზიკურმა დატვირთვამ. თუმცა ფაქტი იყო, რომ ბაკურიანში საკმაოდ დაქანცულები ჩავიდნენ. სადღესასწაულო ვახშამზე დასწრებაზე მეტად,

თამაში მუსიკის წესებით (მეცამეტე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით (მეცამეტე თავი) აზრი არ აქვს ალბათ, იმის მოყოლას, როგორ მივიდნენ ლიკა და გიორგი გუდვილამდე, საბედნიეროდ მათთვის სასურველი ნივთები მართლაც აღმოჩნდა ქსელში და ასცდათ თბილისში წასვლა. აქსესუარების შეძენა იმაზე სახალისო გამოდგა