არ შეგიყვარდეს. წესი 18.

-ანუკა-    იოანემ, როგორც შევთანხმდით 7-ისთვის გამომიარა თავისი მანქანით. -როგორ გირჩევნია, კინო სახლში თუ რუსთაველზე?-მკითხა, როცა მანქანაში ჩავჯექი. -სახლში.-ვუპასუხე გაუაზრებლად. -კარგი.-გამიღიმა.

არ შეგიყვარდეს. წესი 17.

  უზომოდ გამიხარდა რომ ჩამოვიდა. მამამისიც გამოკეთდა. ყველაფერი კარგადაა. ალბათ ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ.   აგვისტოა. სამედიცინოში ჩავირიცხე, რა თქმა უნდა, ნუცამაც და იოანემაც წარმატებით ჩააბარეს ყველა გამოცდა. ძალიან მინდოდა ოჯახისთვის ჩემი

არ შეგიყვარდეს. წესი 16.

იოანე წავიდა. შემდეგ დღეს ჩვენც წამოვედით თბილისში. ძალიან ვნერვიულობდი მის მდგომარეობაზე. სოც.ქსელში ყოველ ღამე ვლაპარაკობთ. რამდენჯერ უთქვამს რომ ახლა ჩემი ჩახუტება გაახარებდა ყველაზე მეტად.

არ შეგიყვარდეს. წესი 15.

დროზე მოვედი აზრზე. მეშინოდა ესეც ლაშასავით არ ეცემა, ამიტომ სასწრაფოდ მოვკიდე ხელი და იქაურობას გავეცალეთ. -დაწყნარდი!-იოანეს აზრზე მოყვანას ვცდილობდი. -მოვკლავ!-ისევ ყვიროდა და დემეტრესკენ მიიწევდა.

არ შეგიყვარდეს. წესი 14

-ნუ მაშინებ. რა მოხდა?-ნუცას შეშფოთება დაეტყო. -ორ დაქალს ერთი და იგივე ბიჭი რომ შეუყვარდეს, რა უნდა ქნან? -ჰო გითხარი, ეგეთ სისულელეებზე ნუ ფიქ... -სისულელე არაა!-ხმას მოვუმატე.-იოანე მიყვარს!

არ შეგიყვარდეს. წესი 13.

მისი სურნელი, მისი სითბო, ყველაფერი მაბრუებდა. არ მინდოდა მოვშორებოდი, მაგრამ ძალა მოვიკრიბე და გავიწიე. -რატომ არ გინდა იყო ბედნიერი?-კითხვით სავსე თვალები მომაპყრო. -არ შეიძლება.

არ შეგიყვარდეს. წესი 12.

  მიუხედავად იმისა, რომ უზომოდ მინდოდა იოანეს გავყოლოდი, მაინც დავრჩი. -არა, მეც ახალი მოსული ვარ.-მკრთალად გავიღიმე. -კაფეში შევიდეთ.   იქვე ერთ კომფორტულ კაფეს წავაწყდით და შევედით. -აბა მითხარი, რას მიირთმევ. -ყავას.-გავიღიმე და გამახსენდა რომ

არ შეგიყვარდეს. წესი 11.

-რა იყო, რამ გამოგაშტერა.-დამცინავი მზერა არ უქრებოდა. -არ მეგონა თუ ოდესღაც ისევ გნახავდი... -რას ვიზამთ, ყველაფერი ხდება, ბოდიში რომ საბოლოოდ არ გავქრი.-იმდენად აუტანელი ხმით მელაპარაკებოდა, მინდოდა გამერტყა. \

არ შეგიყვარდეს. წესი 10.

  თებერვალი, მარტი, აპრილი, მაისი, ივნისი...ზაფხულის არდადეგებია. მამაჩემი ჩამოვიდა. თოკომ თსუ-ში ჩააბარა იურიდიულზე. იურისტი ბიჭი მეყოლება. მე და ნუცა უფრო დავახლოვდით. მიუხედავად ძნელი დასაწყისისა, ახლა საუკეთესო დაქალები ვართ. ყველაფერი თითქოს

არ შეგიყვარდეს. წესი 9.

უკანმოუხედავად, აჩქარებული ნაბიჯებით და დაქუცმაცებული გულით მივდიოდი.   სკოლაში მივედი. ნუცა უკვე მოსულიყო. თბილად მივესალმე, თუმცა მან, რა თქმა უნდა, შეამჩნია ჩემი ამღვრეული სახე.  მე რა ვიცოდი, თუ მაშინ ბოლოჯერ ვხედავდი...