გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 9)

-ალერგია მაქვს ბოროტო-დაბღვერილმა და გაგულისებულმა შევძახე და ჩემს გამლღვალ თევზს მივუბრუნდი. აბა, ვინ მაცადა აზრის გამოთქმა და მერე ტკბილად ცხოვრება? ვიქნებოდი ჩემთვის, გემრიელი, ტკბილი

გაზაფხული წვიმა (ნაწილი 8)

თავი ავწიე და ამაყი მზერა გავუსწორე: -შეგეძლო დარჩენილიყავი, ახლა რატომ არ ხარ სხვა ქალთან? გაეცინა. ისევ ისეთი მწველი მზერა მომაგება.

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 7)

დილით გაღვიძებული, წინა ღამის გახსენებამ გამაბედნიერა. რა უჩვეულო იყო, როდესაც ერთ დღეს შეეძლო ასე შეეცვალე. თავს სხვანაირად ვგრძნობდი, უფრო ლაღად და თავისუფლად, ჰაერიც უფრო სუფთა მეჩვენებოდა და სამყარო ლამაზი. საწოლიდან ღიღინ-ღიღინით წამოვხტი,

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 6)

-თეა, დღეს ჩემთან ერთად დაიძინე რა-ვცადე, ხმაზწ არაფერი შემტყობოდა, ჟაკეტი, რომელიც დიდი ხანი მკლავებს მიწვავდა, გავიხადე და ტოპის ზმეიკაც ჩავიხსენი სიცხისგან შეწუხებულმა -თეას უკვე სძინავს ალექსისთან ერთად-ბოხი ხმა როგორც კი გავიგე, მაშინვე უკან

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 5)

სანამ დაბნელდებოდა, მოვასწარით სასტუმროდან გასვლა. თვალწინ ბუნების საოცარი სიმწვანე გვეშლებოდა, სიმშვიდე და სივრცე თავს სხვა ადამიანად მაგრძნობინებდა ქალაქის ქაოსის შემდეგ. მაღალ ხეებს გვერდი ავუარეთ და იქვე ვიწროდ გაყვანილ უსწორმასწორო ბილიკს

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 3)

ორ ჩემოდანში ძლივს ჩავატიე ლოგინზე უწესრიგოდ მიყრილ-მოყრილი ტანსაცმელი (ვინ დაყრიდა თუ არა მე?!), მაგრამ ფეხსაცმლისთვის რაღა მექნა? ხელით ხომ ვერ ვატარებდი ორ წყვილ კეტს და ბოტასებს? (ჰო, არ გაგიკვირდეთ, მაგრამ როგორღაც მივხვდი რომ ყაზბეგშ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 3)

მთელი ცა ვარსკვლავებით მოჭედილიყო, ჰორიზონტამდე მიუყვებოდა ციმციმა წერტილები, ღრმა ლურჯ ცაზე. ეს ღამის ყველაზე მშვიდი პერიოდია, ღამის ორ საათზე ყველაფერი მშვიდდება, არც არავინ დაასეირნებს აღრენილ ძაღლს, არც კატის ჩხავილი ან ლოთების გაბმული სიმღერა

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 2)

სადარბაზოში სანამ შევიდოდი, ლურჯ, საოცრად ლამაზ ცას ავხედე და ყველაზე მანათობელ ვარსკვლავს სურვილი ჩავუთქვი. სახლში ასულმა, თხელი შიფონის შორტი და ზედა ჩავიცვი და გაყინულ მკლავებზე ჟაკეტი შემოვიხვიე. ჩემსა და ნინის ბინებს შორი ორი სართულია

მოდის ნისლი მოდის წვიმა

მოდის ნისლი მოდის წვიმა და მე ყველაფერი მტკივა მოდის თოვლი ბარდნის ცაზე მე ვიწვი მხოლოდ შენს ხმაზე შენი სახე მუდამ მათბობს ფიქრი, დარდი მუდამ მახრჩობს ჩემი გული შენს თავს ნატრობს შენს თავს ვერა, ვერ თმობს, არ თმობს ანგელოზი შენ ხარ ერთი ამ ცხოვრების

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 1)

დილა მშვიდად იწყება. არც არავინ მიბურღავს ტვინს, რადგან თეაკო და ნინი საწოლზე უსწორმასწრორდ ყრიან გუშინდელი საღამოს მერე. მერე, მხედველობაშ საწოლის ქვეშ დაგდებული ვისკის ბოთლი მხვდება. სულ დაგვილევია! არა, როგორ არ მახსოვს, გოგონებმა აიტეხეს,