ჭირვეული 1

შორიდან შეიძლება სახალისო სანახაობა იყო როგორ დასდევდა საბრალო გოგონა პატარა ვარდისფერ გოჭებს და რამდენიმე წამში ერთხელ კიოდა „ვაი ფრშხილი მოვიტეხეო“ მაგრამ არავინ იცოდა როგორ ხასიათზე დააყენა ვალერია ამ ყველაფერმა. მალე გოგონა მიწაზე დაეშვა და

ჭირვეული სტუმარი (სრულად)

ხშირად არც კი ვიცით რას ვეძებთ, სად ვეძებთ ან ვის? უბრალოდ ჯიუტად მიყვები არჩეულ გზას, ცხოვრებას, მიიწევ წინ, ენდობი საკუთარ ინტუიციას და.... ვინ ვარ მე? არც არავინ, ერთი ჩვეულებრივი თბილისელი გოგო, ჩვიდმეტი წლის თავქარიანი თინეიჯერი, ეს ჩემი

ჭირვეული სტუმარი და მისი რეალური ისტორია

ჭირვეული სტუმარი და მისი რეალური ისტორია ვაღიარებ ამხელა გამოხმაურებას ამ ისტორიაზე ნამდვილად არ ველოდი. რაც ძალიან მიხარია და მსიამოვნებს. შემახსენეს საკუთარი დანაპირები, რეალური ვერსია მომეთხრო და პირობას ვასრულებ. უბრალოდ იმხელა კომენტარი

ჭირვეული სტუმარი (28 თავი) დასასრული

უცნაური ალიაქოთი იდგა აფციაურებთან, ამდენი ემოციისგან მოხუცს წნევამ აუწია, თამარი და ნინა წნევის აპარატითა და წამლებით დარბოდნენ და უფროს გოგოჭურს თავს დასტრიალებდნენ. ლევანი ისევ ეზოში დადიოდა და ნერვიულად სრესდა სიგარეტის ღერს, მე?! აღარ ვიცოდი რა

ჭირვეული სტუმარი (27 თავი)

ოცდამეშვიდე თავი - შეუძლებელია! - სუნთქვა შეკრული ვიმზერდი ლევანს. - დაუჯერებელია, ასე უთქმელად მიგატოვა? ეს როგორ?! ვცდილობდი ქეთის ასეთი ქცევისთვის გამამართლებელი მიზეზები მომეძებნა, მაგრამ... გარდა თავმოყვარეობისა და სიამაყისა არაფერი

ჭირვეული სტუმარი (26 თავი)

ოცდამეექვსე თავი ალბათ არის მომენტები, როცა ფიქრობ რომ როგორც იქნა ყველაფერი დალაგდა, ჩვეულ კალაპოტს დაუბრუნდა, როცა გულით გრძნობ, რომ ბედნიერი ხარ და მეტი არც არაფერი გინდა. ვუსმენდი ქეთის მშვიდ სუნთქვას და გული სიხარულით მევსებოდა, მე ცხოვრებისგან

ჭირვეული სტუმარი (25 თავი)

- საუბარში ბევრჯერ მითქვამს და ამჯერად შენთანაც უნდა გავმეორდე, - თვალებში მიცქერდა ლევანი და ისე მესაუბრებოდა - ხშირად მოვლენები ჩვენს ჩანაფიქრს შორდებიან, გონებამ იცის, როგორ უნდა იმოქმედოს სწორად, გული კი, გული ერთი გაუკონტროლებელი, იმპულსური

ჭირვეული სტუმარი (24 თავი)

ოცდამეოთხე თავი ბიჭები დიდხანს არ გაჩერდნენ, მამუკა, ზვიადი და მისი მეგობრები ამდენი ცემისგან ისე იყვნენ მისავათებულები, რომ ნახევრად უგონო მდგომარეობაში მყოფები ხურჯინებით გადაკიდეს ცხენებზე და ისე წააბრძანეს სოფელში. დავრჩით მხოლოდ სამნი, მე,

ჭირვეული სტუმარი (23 თავი)

- ეს როგორ? გამოდის ბიძაჩემსაც უყვარდა? ასე როგორ გაიმეტა? ეს რა უცნაური სიყვარულია?! - თითქმის ვკიოდი, აშკარად ისტერიკაში მყოფი, ლევანს აღარ ვუსმენდი, მამუკაზე გამწარებული მუშტებს მას ვურტყავდი მკერდში, თითქოს ასე ვცდილობდი ტკივილისგან

ჭირვეული სტუმარი (22 თავი)

ოცდამეორე თავი ნერვიულად ვცემდი ბოლთას, დასამშვიდებლად ახლოს მოკარებასაც კი ვერ ბედავდნენ. სავარაუდო ვერსიებთან დაკავშირებით ტვინი გამალებით მუშაობდა. ტელეფონი რა თქმა უნდა მამუკასაც გამორთული ჰქონდა. ვფიქრობდი და ვერ ვხვდებოდი, ასეთი რამ რისი