ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 7

როგორ გავიდა 1 კვირა? სკოლა, მასწავლებლები. ყოველ ნაბიჯში დიტო მეფეთებოდა, ვცდილობდი თავი ამერიდებინა მაგრამ არაფერი გამომდიოდა. წამდაუწუმ ჩხუბი და ჩემი მოთხოვნა რომ თავი დაენებებინა მაგრამ გააგებინებდი რამეს? ორივე ძმები ხისთავიანები. მთელი დღე

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 6

დილით დედას ძახილმა გამაღვიძა. სწრაფად გავახილე თვალი და საათს შევხედე. ჯერ კიდევ რვის ნახევარი იყოო. მშვიდად გავაგრძელე კიდევ რამოდენიმე წუთი ძილი და შემდეგ ზლაზვნით ავდექი ფეხზე. ნახევრად მძინარი შევედი აბაზანაში დილის პროცედურები ჩავიტარე და

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი-5

-არ გაქვს უფლება-ჩუმად დავიჩურჩულე შეშინებულმა და ვიგრძენი თვალები როგორ ამევსო ცრემლებით.-მაქვს. ეხლა კი წავედი. ტელეფონი ჩართე და როდესაც დაგირეკავ მიპასუხე თორემ უკვე იცი რაცმოხდება-მითხრა და სამზარეულოდან გავიდა.-კარი ჩაკეტე-დამიძახა და კარი

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 4

სახლში დაღლილი მივედი, ფეხი გავიხადე და მისაღებში დივანზე მოწყვეტით დავჯექი. მალევე გამოვიდა სამზარეულოდან ჩემი ძმა -ფეხზე რაგჭირს?-მკითხა გაფართოებული თვალებით და ჩემს შეხვეულ ფეხს დააშტერდა -მინა შემესო-ღიმილით ვუთხარი და ვანიშნე ჩემს გვერდით

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 3

-დილით რომელზე მიდიხარ სკოლაში?-მკითხა მას შემდეგ რაც მანქანა დაძრა და მთავარ გზაზე გავედით -რაში გაინტერესებს?-ვკითხე ისე რომ არც შემიხედავს და ფანჯრიდან ხალხის თვალიერება დავიწყე -გამოგივლი-მიპასუხა და გაეღიმა როდესაც ჩემს გაკვირვებულ თვალებს

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 2

-მაშ ასე. ანუ ჩასატარებელი გვაქვს ოპერაცია "როგორ მოვაწონოთ ხატია დიმიტრის" ეს რთული იქნება.-დაისისინა და ირონიულად გაიღიმა. -მაგისთვის მომიყვანე აქ?-დაეჭვებით ვკითხე -რათქმაუნდა არა..შენ გგონია უფლებას მოგცემ რომ მასთან იყო?-გაბრაზებულმა

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი

აპრილია. ცივა ჯერ კიდევ. საღამოს განსაკუთრებით. როგორც ყოველთვის ისე მაცვია. ჯინსის შარვალი. კეტები. ბრეტელებიანი მაიკა და კაპიშონიანი ჟაკეტი რომლის კაპიშონიც თავზე მაქვს წამოფხატული. ხო.. ზუსტად ეგრე ეძახის დედაჩემი. 9 საათია მაგრამ უკვე ღამეა.

"ჭიქა მარტინი და ბედნიერება..."(სრულად)

დაკარგულს ისევ თუ იპოვიდა. არ ეგონა და არ ეგონა არჩვაძეს წლები ვერაფერს რო ვერ დააკლებდა. იჯდა და უყურებდ ალექსანდრეს,რომელიც თმებისკენ ღრენით მიუთითებდა და ეღიმებოდა,ეღიმებოდა ბედნიერებისგან რომ სასურველი და საყვარელი მამაკაცი მის წინ იჯდა.. და

ორი ჭიქა ვისკი (9)

მაგიჟებს მისი არსებობა, სუნთქვა, ღიმილი, ყველაფერი. მახსენდება ყველა ჩხუბი და შერიგება, ეჭვიანობა, კამათი, ანას გაუთავებელი ბუზღუნი რომელიც ახლა ისე მენატრება ლამისაა ყველაფერი დავივიწყო და ისევ თავიდან დავიწყო. ისეთი ქაოსი მაქვს თავში, მგონია რომ

ორი ჭიქა ვისკი (8)

საშინელმა სიცივემ გამომაფხიზლა. პირველი რაც დავინახე მოაჯირზე მიყრდნობილი ყიფიანი იყო, რომელიც ძალიან ნელა, მშვიდად და აუღელვებლად აბოლებდა სიგარეტს. მომინდა სურათის გადაღება და ამ კადრის დიდ ფორმატზე გადატანა რომ არასდროს დამვიწყებოდა.