შენ ჩემი სასწაული ხარ! 7

-მოვდივარ დამაცადე ნუ შემჭამე გაბრაზებული ესაუბრებოდა გოგონა მის მეგობარს რომელიც აგერ უკვე მეათასეჯერ ეკითხებოდა მალე მივიდოდა თუ არა სახლში.გოგონა რომელიც ტელეფონით საუბრობდა ქეთი იყო.ქეთი ანდრონიკაშვილი ბავშვთა სახლში გაზრდილი

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (6)

მე და სანდროს ერთმანეთის დევნაში დრო საგრძნობლად გაგვეპარა. სახლშუ რომ დავბრუნდი გოგოები ერთ ოთახში შეყუჟულები დამხვდნენ

არც ნაცნობი ხარ,არც უცხო...

არც ნაცნობი ხარ,არც უცხო არ გიცნობ,მაგრამ ერთი ხარ, არავინ გიდგას გვერდით და სულ მარტოდმარტო დადიხხარ. მზის ამოსვლისას მე გაგიცანი, ჩასვლისას ისევ დაგტოვე მარტო, შენთან მოვედი და ეს გითხარი, სად,ვინ ხარ და ან კიდევ რატომ?!

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (5)

წრე მალე დაიშალა, მაგრამ მაშინვე გამოჩნდნენ ჩემი ''გიჟები'' და ცეკვა განვაგრძეთ.. ერთად კარგად ვერთობოდით.. ნია, ლილე თეო და ქეთაც ცეკვავდნენ.. სიმართლე გითხრათ, ვერ გავიგე ქეთასთან როგორ დაქალობენ.. საერთოდაც, არსებობს გამოთქმა, '' მითხარი ვინაა

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (4)

სახლში სიცილით გადავედით.. სიცილით მუცელი გვტკიოდა - დაგვხოცავენ და ნაგავში გადაგვყრიან - ხმა დაიწვრილა თორნიკემ და ისევ სიცილი აგვივარდა.. - ბავშვები არიან და მეტს რას ელით - სიცილს არ წყვეტდა ნიკა.. - თან აქეთ გაგვებუტნენ - ჩაერია დათოიე - წამო

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (3)

- როგორ გვეგონა რომ მოგვდევდნენ - გაეცინა ეკას - კიდევ კარგი არაფერი იციან - სიცილით თქვა ლიზამ - ზუსტადაც რომ იციან - თვალი ჩავუკარი ლიზას.. ელეს ყავა გადასცდა სასულეში ჩემს ნათქვამზე.. - საიდან იცი შენ? - მკითხა ეკამ გამომცდელად..

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (2)

- ეს მგონი ის მანქანა რომელიც გვევონა, რომ მოგვდრედა - ჩაილაპარაკა ეკამ - მგონი კი არა ისაა - დააზუსტა ლიზამ - კი მარა, აქ რა უნდა? - იკითხა ელემ

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (1)

- ლინდააა, ადექი დეე.. მოვიდნენ გოგოები უკვეე - მესმის დედას ყვირილი- რა გაყვირებს დეე, უკვე აქ ვარ - ჩავეხუტე და ვაკოცე ჩემს საყვარელ დედიკოს- გოგოშკებოო,.- დავიკივლე და ჩემ დაქალებს შევაფრინდი-ამას რა სჭირს დღეს - ''გაკვირვებულმა''

ჩემი ბედისწერა ხარ..(7 დასასრული)

ესეც დასადრულიიელენე - ნელ-ნელა რეალურ სამყაროს ვუბრუნდებოდი, რაღაც სავარძელზეზე ვეგდე და ხმებსაც ბუნდოვნად ვგებულობდი.. მალე ხმების გარჩევაც შევძელი.. თორნიკე და ვიღაც უნცნობები იყვნენ.. თვალებს არ ვახელდი.. არ მინდოდა სცოდნოდათ რომ გამოვფხიზლდი..

ჩემი ბედისწერა ხარ..(6)

- ქორწილში დედაშენი რატომ არ იყო - თომას მზერა დაუსევდიანდა, შევნიშნე თუ არა დავამატე - თუ არ გინდა ნუ ვისაუბრებთ - გავუღიმე გულწრფელად