-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 10)

საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა. თვალები ზანტად გავახილე და ჩემს თავთან მჯდომ ალექსანდრეს სუსტად გავხედე.-გაიღვიძე ჩემო პატარა. - სწრაფად დაიხია ჩემსკენ და შუბლზე მაკოცა - როგორ ხარ?-აუ რავი თავი მტკივა. მოწყენილად ვუთხარი და მის

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (2)

მეგონა მაკოცებდა, მზად ვიყავი, რომ მაკოცებდა მერე გავარტყავდი და იდიოტო თქო ვეტყოდი, თუმცა!ყველაფერი ისე არ ხდება, როგორც ჩვენ გვინდა! დაიცა მე სულაც არ მინდოდა ჩემთვის ეკოცნა, ეს ალტერეგოს უნდოდა პირველად რაღაც!თუმცა იქნებ მეც მინდოდა? არა!

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 1-9)

ბურანიდან ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა.ძალიანაც არ მინდოდათვალის გახელა მაგრამ ტელეფონი რომ აღარა და აღარ გჩერდა იძულებული გავხდი მეპასუხა.ზლაზვნით წამოვიწიე ტელეფონი ავიღე და ნომრისთვის არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე -ხო(მე) -ხო კი არა გოგო აწი ერთი

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი5) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

ორ დღეში უკვე საავადმყოფოდან გამომწერეს, სახში ვიყავი დემეტრე ასე რომ ვთქვათ თავის "ქმრულ" მოვალეობებს პირნათლად ასრულებდა. ხშირად მოდიოდნენ მისი გიჟი და გადარეული მეგობრებიც: ირაკლი გაბუნია დემეტრეს ბავშობის მეგობარი, საოცრად

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი 4)

*** -ეს შეუძლებელია ვინაიდან და რადგანაც თქვენ ქალიშვილი ხართ, თქვენ ქალიშვილი ხართ, თქვენ ქალიშვილი ხართ... -ექოსავით ჩაესმოდა მარიამს ექიმის სიტყვები და მის გაანალიზებას ცდილობდა. ვერ გაეგო რა ხდებოდა ყველაფერი ერთმანეთში არეოდა. ეს ხომ შეუძლებელი

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 1)

ყველაფერი წარმავალია: სიყვარული, ხელოვნება, დედამიწა, თქვენ, მე.. ამ დროებაში ყველაფერი იყიდება: სიყვარული, ხელოვნება, დედამიწა, თქვენ, მე.. როგორ უნდა მიხვდე, რომ მაინცდამაინც დღევანდელი დღეა შენთვის ბოლო დღე?! არადა სულ გგონია, რომ დრო კიდევ

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ (თავი 3)

-იდიოტი , დეგენერატი! როგორ მეზიზღები დემეტრე ბურდულო შენ ვერც კი წარმოიდგენ! -გულში ვლანძღავდი დემეტრეს... სახლში შეევედი დემეტრე მამაჩემი დედაჩემი და ბატონი გოგოა რაღაცაზე გულმოდგინეთ სუბრობდნენ. მეც დამაინტერესა და მათთან ახლოს მივედი... -რაზე

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი2)

*** - ხელი გამიშვი ნუ მეხები! -წამოვიყვირე მე გაბრაზებით -აღარ გაბედო და შენი ხელები აღარ შემახო!!! -წამოვიყვირე ზიზღით, უცებ დემეტრემ ხელი მიშვა -მე არსად არ წამოვალ! მაგრამ შენ წახვალ გასაგებია?? -გამოსცრა, მერე მარიამი შეტრიალდა და სააბაზანოსკენ

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!! (თავი1)

მე ვარ 17 წლის მარიამ დადიანი 11 კლასის მოსწავლე, მყავს დედა (ნატა კირვალიძე, დიასახლისი) და მამა (დავით დადიანი, ბიზნესმენი) , არ მყავს არც და და არც ძმა. სამწუხაროდ ყოველთვის მინდოდა მყოლოდა გვერდით ვინმე ვისაც გავუზიარებდი ჩემს ყველა პრობლემას

პატარავ,სამუდამოდ ჩემი ხარ." თავი 3

გამოცებას ვერ ვმალავდი..ნეტა ვინ ჯანდაბაა? ან ჩემგან რა უნდა? რას გადამეკიდა? იქნებ ნომერი ეშლება და მე არ მწერს? ათასი კითხვა მიტრიალებდა..ლიზა კი "ვაი შენსპატრონს თვალებით" მიყურებდა.. -რა იყო გოგო რა გჭირს? გაოცებული მიყურებდა ლიზაც