ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 20)

- ჩემთან 6ზე. შენებს გააგებინე. - ღიმილით დაუკიდა ყურმილი ვიღაცას ლაშამ და მანქანა ბარდიულთან მიაყენა. პირველი, საინფორმაციოსში მნახველად დარეგისტრილდა, თეთრი ხალათი მისცეს და თავისი დის მოსანახლებლად შევიდა. მარიამს ეღვიძა და ტელეფონში რაღაცას

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 19 )

გამახარე,კი არა შენ ყველა ჩემი ოცნება აასრულე_ სახე მის ყელში ჩავმალე,თან ვტიროდი და თან ცრემლებით დანამული ტუჩებით ვკოცნიდი.მან მე სიცოცხლე მაჩუქა,ოჯახი,შვილები,სიყვარული,თბილი სახლი,ახლა კი ჯამრთელობას მჩუქნიდა,მე მალე აღარ ვიქნები ის ძველი

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 15

გამთენიისას ჩმეძინა, მაგრამ მალევე გამომაღვიზა ხმაურმა, თვალები გავახილე და იქაურობას მოვავლე თვალი, ლადო იქ არ იყო, მხოლოდ ნატა იჯდა და მიცქერდა, ამღვრეული თვალებით -დილამშვიდობისა.- ვეცადე თბილად გამომსვლოდა მისალმებაც და ღიმილიც -დილამშვიდობისა

[photoalbum](5)

დროც ადამიანივითაა, სანამ არ დაკარგავ მის ნამდვილ ფასს ვერგაიგებ...ხშირად უკეთესს მოელი, მერე, დრო რომ გადის, ხვდები, ეს უკეთესიუკვე იყო, შენ კი უბრალოდ ვერ შენიშნე, ვერ შეაფასე.......ინდისი და პატიოსნება ტანსაცმელს ჰგავს: რაც უფრო მეტად არის

ჩემი ცხოვრება ჩხუბი ბარში

გრძელდება ლეონარდოს ისტორია, კომენატრებს ნუ დაიშურებთ, მოკლე აღწერა,სამწუხაროს სწრაფათ გაიარა ამ ღამემ როცა ბედნიერი ხარ დრო ძალიან სწრაფათ გადის. და აი თენდება დილის შვიდის ნახევარია 1)ლეონარდო ხო არ ჩაგეძინა ადექი აეროპორტამდეც არ გინდა გამაცილო?

უმიზეზოდ

უმიზეზო ბედნიერებამ შემიპყრო. შემოდგომის სურნელს ამოვავსებინე სულის ცარიელი უჯრედები და გამოგონილი იარები წითელი ფოთლებით გადავიხვიე. რომ არ გავიღიმო გული გამისკდება ალბათ.

უზომოდ შეყვარებული(10)

ბარბარე ავიხედე და რას ვხედავ დემეტრე მადგას თავზე დიდი ვარდების თაიგულით და დიდი დათუნიათი თაიგულში ჩვიდმეტი წითელი ვარდია და ერთი თეთრი ხოლო დათუნიიას დიდი გული უჭირავს და გულს აწერია

მაჩუქე სიყვარული (18)

თავი იატაკზე ჩამოვდე.. "მოხდეს რაც მოსახდენია.. ჯობია ეხლავე.. ამწუთასვე დამთავრდეს, მეტს ვეღარ გავუძლებ.. წამიყვანე შენთან.." გამოველაპარაკე ჩემს თავს და ორად მოვიკუნტე იატაკზე..

10 წამი (სრულად)

მუხლებზე ვდგავარ სასაფლაოს კარის წინ, უკან შეკრული ხელებით და ვხვდები, რომ სიკვდილამდე ცოტა დრო მრჩება. ჩემს წინ, ჯიბეგამოხეული და დაძონძილშარვლიანი 20 წლის ბიჭი დგას, რომელსაც ხელში ჩემი იარაღი უჭირავს და ლულა ჩემს შუბლთან აქვს გასწორებული.

წვიმები. თავი 5

-ვაიმე დემეტრე სად ვართ? რა სილამაზეა(მე) დემეტრემ მანქანა გააჩერა და კიარ გადავედი გადავფრინდი, ჩემს წინ ულამაზესი ხედი იყო, საოცრება... -ყაზბეგში, მიყვარს აქაურობა, ხომ მოგეწონა? (დემე) მანქანიდან გადმოსული ზურგიდან ამეკრო, ამან სულ შემაკრთო და