ქაღალდის წერილი მარგოს

ეს მე ვარ, ელენი. ქაღალდის გოგო, ქაღალდის ქალაქში, ქაღალდის ადამიანებთან, ქაღალდის გრძნობებით. ხანდახან ქაღალდის ადამიანებს არ შეგვიძლია გავაკონტროლოთ სამყაროს ქაოსური წყობა. ნაბიჯები რომ აუწყო, უბრალოდ საჭიროა გამორთო შენში ყველაფერი შენი და მიყვე

მსხვერპლი,როგორც ასეთი.

ალბათ ყველას გქონიათ ისეთი მომენტი უკვე ყველაფერი მობეზრებული რომ გაქვს და ამ ცხოვრებიდან არაფერი გინდა..სიცოცხლის გაგრძელების მიზეზი კი მხოლოდ შენი მეგობრები არიან..დიახ მეგობრები და არა ოჯახის წევრები...

სიზმრის ქურდი (თავი XXV)

ეკა გამოკეთდა. ყველას ძალიან გვიხაროდა, მის პალატაში თითქმის ვეღარ შევდიოდი, რადგან დიდი ხნის მონატრებული მშობლები სულ საკუთარ შვილებთან ატარებდნენ დროს. ექიმებმა კიდევ ერთი კვირა დატოვეს, რადგან ნაკერები ბოლომდე შეხორცებოდა.ერთი კვირის შემდეგ კი

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (2)

თითქმის სულ გადასანსლა ყველა როლი, ვიცინი და ვუყურებ, ვხვდები, რომ მიყვარს, და მის გარეშე ცხოვრება არ შემიძლია, ეს ერთი თვე ნამდვილი საოცრება იყო ჩემს ცხოვრებაში. როცა გიყვარს სულ სხვა ფერებში ხედავ სამყროს, ყველაფერი ბედნიერებას განიჭებს და ცდილობ

სკოლა...

სკოლა- თერთმეტწლიანი სასჯელი თუ ბედნიერება?ამ დაწესებულებას უამრავი ტკბილი ან მწარე მოგონება უკავშირდება. ექსკურსიები,გამოცდები,შატალოები, 'შპარგალკები',სახლში დარჩენილი რვეულები

ტყვე (თავი 3)

– სიდი... – მისკენ მოვბრუნდი და დავინახე რომ მისი მაისური, იქ სადაც ჭრილობა ჰქონდა, სისხლს დაესველებინა. – სისხლი მოგდის. – შეშფოთებულმა ვუთხარი. – არაფერია, – არც კი დაუხედავს ისე მითხრა.

სამი დაქალი (თავი 1)

სელენას თვალთახედვით:–სელენა მგონი დროა დავტკბეთ ზაფხულით და წავიდეთ აგარაკზე, ცოტა გართობა არ გვაწყენდა–სულ ამას მთხოვს მთელი ეს ზაფხული ჩემი საუკეთესო მეგობარი ჰანა. და არამარტო ჰანა, ასევე არ უნდა დამავიწყდეს ნინიც,

ზღვა ვერ გასცდება ნაპირებს..! (ნაწილი II )

ასე ვისხედით დიდ ხანს.იმდენად დიდ ხანს,რომ დროის შეგრძნება დავკარგეთ.ორივემ.ასე უაზროდ გადავხედავდით დრო და დრო ერთმანეთს და მერე გვეღიმებოდა.ბოლოს ვაჩე წამოდგა და მითხრა უნდა წავიდეო.არ შევეწინააღმდეგე,მიუხედავად იმისა, რომ მინდოდა დარჩენილიყო.

ცვლილება ან ჩანაცვლება 3

- და რა უნდა მოვიფიქრო? ახლა ძალით მოვიტეხო ფეხი? ვუთხარი და სამზარეულოს კარისკენ წავედი. - უკაცრავად. მაგრამ ჩემი ბრალი არაა შენს ქერა პრინცს რომ დაშორდი და თეთრი რაში დაკარგეთ. აიღო ჩანთა და კიბეზე ასვლა დაიწყო. - ვიცი ვიცი, კაი დაივიწყე, ახლა რას

ცისარტყელა (1 თავი)

ეს ისტორია ეძღვნება ნუცა ჯაველიძეს, იგივე D-roni-ს -დავიღალე, წამოდი რა, წავიდეთ!-ვეუბნები ჩემს დას და სირბილს ვწყვეტ. მანქანის გასაღებს ვართმევ და ჩემ ავტომობილისკენ მივიწევ. ვერცხლისფერ მანქანასთან მისულები მე და ნეა ერთმანეთს გაურკვევლი სახეებით