ბედნიერება წვრილმანებშია (ყავა).

ალბათ, ყველას გეცნობათ სიტუაცია, როდესაც სხედხართ მყუდრო კაფეში ცხელი, არომატული ყავით სავსე ჭიქის თანხლებით. ფანჯრიდან თვალს ადევნებთ, როგორ ეხეთქებიან ფიფქები მიწას; მთელი ქალაქი გამოცოცხლებულია. თქვენ კი მშვიდად ტკბებით სითბოთი და არავინ არ

სინათლის სხივი...(7)

ორი დღე ისე გავიდა საერთოდ არაფერი გაეგო იკას ნინასგან.ხან სალოს მიუჯდა როცა ტელეფონზე ლაპარაკობდა იმ იმედით,რომ ნინა იქნებოდა,ხან ნინოს მიუჯდა ნინას მშობლებზე ჩამოაგდო ლაპარაკი რა კარგი ოჯახია,კიდე დავპატიჟოთო.რო აგარ იცოდა რა ექნა ბიჭებს მიწერა

შენი ჩახუტება ოცნებად მექცა

ძაან კრიტიკულები ნუ იქნებით :(( მეძახი შენსკენ არ ვბრუნდები,ცდილობ დამეწიო მაგრამ ვერ მეწევი მივრბივარ ვცდილობ თავი დაგაღწიო მაგრამ ვერ მეწევი. როგორ მეძახი როგორ ვვარდები მიწაზე როგორ მოდიხარ და შენს თბილ ხელებს ჩემს სახეზე დაატარებ დენდარტყმულივით

ლუკა კუხიანიძე - ციტატები

ლუკა კუხიანიძის ციტატები სხვადასხვა პროზაული ნაწარმოებებიდან, ლექსებიდან, ინტერვიუებიდან. ]კომენტარი: ზოგი ციტატა ამოღებულია სოციალური ქსელიდან და ავტორისეული ავთენტურობა არ არის ოფიციალურად დადასტურებული. თუმცა კი, ვარაუდი იმისა, რომ რომელიმე

ბაბი და დამიანე (დასასრული)

დამიმ მარიტას ხელი მკავში ჩაავლო და ტყისკენ წავიდა.მეც მათ მივყევი უკნა.ტყეში შევედით და დიდი ხის უკან დავჯექით.თვალწინ უტას სხეული მედგამ,მისი გალურჯებული და გაყინული სახე. მინდოდა მეყვირა მეწივლა მაგრამ რაღაც მაკავებდა განძრევის უფლებას არ

ტყე VII

-ასეა -ვისი სისხლია? -ლუსის-სიცილს ვიწყებ და ვხვდები რომ სენი სწორედ ისეთია როგორც ახლანდელი სარა -რით დაიმსახურა? -ღ ა ლ ა ტ ი თ-ვმარცვლავ

ნუ წახვალ ბოლომდე დარჩი ( მესამე თავი )

თათული: აუ უმაგრესი ჯაზფესტივალია ანა: მე ცოტა მოვიწყინე თათული კაიი ახლა ჩვენი ხათრით გაძელი ანა: სხვა რა გზა მაქ :დდდდდდდ

ერთგვარი განტოლება 3

-მუსიკალურ გემოვნებას ნამდვილად არ უჩივი -გაეღიმა და ყურსასმენი კვლავ უკან დამიბრუნა. სიტყვები დამთავრებული ძლივს ჰქონდა, რომ ამ დროს ლიფტის კარიც გაიღო და იქედან ორივენი ერთდროულად გამოვედით. გარეთ ალექსის მანქანა დავლანდე. სწორედ მისკენ მიიწევდა

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 11)

სახლში სიშვიდეა. უცნობი დივანზე ზის და მე მის კალთაზე მიდევს თავი. ერთმანეთს თვალებში ვუყურებთ და თითქოს ასე ვესაუბრებით ერთმანეთს.ნელა აცურებს თავის გძელ თითებს ჩემს სველ თმში და ბოლოებამდე მიდის. ამას კი იმეორებს შეუჩერებლად.სახლში მარტოები ვართ.

მოსაღამოვდა

მოსაღამოვდა,და როგორც ყოველ საღამოს დღესაც მოკვდა ქალაქი.გარდაიცვალა ყველა სულიერი და ცარიელ ქუჩებში მხოლოდ ვარსკვლავები დაიპარებიან.სიშავემ დაფარა კედლები და აღმართა საზღვრები ცასთან.უკვე ყელში ბურთივით მაქვს გაჭედილი ყველა ემოცია და სიძულვილი ამ