იმედის შუქი / light of hope თავი 3

ესეც მესამე თავი მეგობრებო მადლობთ რომ კითხულობთ და იმედია მოგეწონებათ-მას რა სჭირს? ვცადე რაც შეიძლებოდა ხმადაბლა მეკითხა ირაკლისთვის -მე ბრმა ვარ. ბოხი უდარდელი ხმით მითხრა ზღურბლს იქეთ მდგომმა

მენატრები...(თავი 2)

ღმერთო რა გავაკეთო, არა არა თორნიკე აქ არ უნდა იყოს.. არაა. ვეუბნებოდი ჩემს თვას -ანა შეგიძლია დაჯდე-მითხრა დირექტორმა -კარგით-ადგილი თავისუფალი მხოლოდ თორნიკეს გვერდძე იყო, ღმერთო რატო მიშვები ამას?! მაგრამ რა მექნა თორნიკეს გვერძე დავჯექი, ხელები

ცისფერთვალება (1 თავი)

მხოლოდ ახლა გაიაზრა თუ როგორ აკლდა ეს ყველაფერი. პარიზში დრო თითქმის არასდროს რჩებოდა მეგობრებისთვის და თუ სასწაული მოხდებოდა და მათთან შეხვედრას შეძლებდა თავს მაინც ვერ გრძნობდა კომფორტულად მათ გარემოცვაში. ალექსანდრეც უკეთ გაიცნო და მასთან

იყავი ცოლი - ნაწილიI

ვრცელი პროზაული ნაშრომის პირველი ნაწილი - ,,იყავი ცოლი" - აიდა მორალესის შემოქმედებაში ერთ-ერთი პირველია. მეტისთვის - ეწვიეთ ჩვენს გვერდს : https://www.facebook.com/morales.aid

სიყვარული თუ შურისძიება? (თავი 2)

ეს არის ჩემი პირველი ისტორია.იმედი მაქვს მოგეწონებათ.ამის შემდეგ გავიდა ერთი თვე ლიზა ჩვეულებრივად ცხოვრობდა. მისი ცხოვრება ერთფეროვანი იყო. მან დაუმეგობრდა მის მეზობელ ნიას, რომელიც ძალიან მოეწონა.ასევე ნიასაც მოეწონა ლიზა. ისინი ყოველდღე ლიზას

თამაში მუსიკის წესებით (თავი პირველი)

თამაში მუსიკის წესებით (თავი პირველი) დეკემბრის სუსხიანი საღამო იდგა თბილისში. ვერ გაიგებდი როგორი ამინდი იყო, თან წვიმდა, თან თოვდა, ყველა სიკეთესთან ერთად ქარიც ქროდა. სახლიდან გამოსულ, 16-17 წლის, ბეჭებზე გიტარა მოკიდებულ ვაჟს უსიამოვნოდ

პეპელა 5

"_ ის ყველას ერთად აღებულს გჯობიათ. ჩემი შეცდომების გამო არ აგებს პასუხს, ის იდეალურია და მე ვიამაყებ. ახლაც ვამაყობ, გესმით? ნინაკა არ არის ავად! ყველაზე ჭკვიანი და მაგარი ბავშვია, იმიტომ რომ ჩემნაირი დედა და სანდროსნაირი მამა ყავს გვერდით. სანდრო

გარდაცვლილი ქალი - ედითი

ქალზე, რომელსაც ცხოვრება უნდოდა. აიდა მორალესი - მწერალი, რომელიც ჩრდილში წერს. ჩემ მეზობლად შუახნის ქალი გარდაიცვალა. გუშინ, სახლში რომ ვბრუნდებოდი, მისი ფანჯრიდან ტირილი გავიგონე და ხალხმაც უცნაურად იმრავლა ჩვენს ეზოში. მივხვდი, რაც მოხდა.

Supernatural -თავი 3-

ახლოს ვიყავი მასწავლებლის სახლთან. ერთ-ერთ ყველაზე ჩუმ და მიყრუებულ ქუჩას მივუყვებოდი, როცა უეცრად ვიღაცამ ხელი დამავლო და კედელს ამაყუდა. შიშისგან კივილი ამომხდა, მაგრამ ხელი პირზე ჰქონდა აფარებული. თვალები დახუჭული მქონდა არაფრის დიდებით არ

ერთგვარი განტოლება

-შენ რა ორივეს ერთად უნდა შეხვედროდი? -გულწრფელად გამიკვირდა -არა ცალ-ცალკე -მოკლედ მომიჭრა და გამომხედა -ჩემი პირადის განხილვას ჯობია მითხრა სად გავაჩერო -აი იქ -ორ დიდ სახლს შუა მდგარ, საშუალო ზომის, სტაფილოსფერი აგურით ნაგებ შენობაზე მივუთითე