სანდრო (სრულად)

-შენ კი არა, მე გადაგეყარე ლილი. - ოდნავ გაეცინა სანდროს, ხელები ქურთუკში ჩაიწყო და ღიმილით გახედა გოგონას თმაგაშლილ, თხელ ფიგურას. -მაინც არ მესმის ესე კარგად ჩემს სახელს როგორ ამბობ. -ერთხელ აუცილებლად მოგიყვები! -ერთხელ? - თვალები მოჭუტა გოგონამ.

ისევ შენთან...

ეს იქნება ისეთი ისტორია რომელმაც შეიძლება საბოოლოოდ ბევრი აატიროს...მე ადა 10კლასში ვსწავლობ...მყავს ერთი და ნათია,რომელიც ჩემი სულის და მეტიც ხორცის ნაწილია არასდროს მივატოვებ მას...ის მე-9-ე კლასშია, ასევე მყავს ერთი ძმა იოანე რომელიც მე-11-ე

მოგონება

გულში სისხლად წვეთავს ყველა მოგონება სული აივსო ისევ დარდებით იმდენად მწვავე არის შეგრძნება

დეკემბრის რომანი (4)

-რაზე ფიქრობ, პატარავ.-ხელებთან ერთად, სიმშვიდით გაჟღენთილი ხმით შემოაპარა ეს ფრაზები ჩემი მიმართულებით და თავი, ჩემს ცეცხლისფრად აციმციმებულ თმას ჩამოადო. -არაფერზე -და მაინც რა უსასრულოდ ჟღერს ეს „არაფერი“-გადაწყვიტა და ბოთლიდან გადაუშვა მის

წვიმის სურნელით გაჟღენთილი

კვლავ ღამეა ,მუქი და წვიმის სურნელით გაჟღენთილი. აკვიატებული მუსიკით ვტკბები და ბავშვივით მოვთქამ . თუმცა ,რატომ ბავშვივით ? შენს თვალში ხომ სულ პატარა ვარ . ასე ვამჩნევ, ვარდისფერი სამყაროს შვილს გაზრდა არც მიწერია . ვზივარ ფანჯარასთან . ვისზე

ბედნიერების რეცეპტი

ბევრს ვფიქრობ და ვერ ამიხსნია ცხოვრებაში რას უნდა მიაღწიო რომ ბედნიერი იყო, არც ის ვიცი ბედი თუ არსებობს გამიგია ამბობენ ადამიანი რომ დაიბადება რაც ბედი ეწერება ის არ იცვლებაო, ეს მხოოლოდ ულიზია, ჩვენ ადამიანებიც ხომ ილუზიებით ვცხოვრობთ, ყველაფერს

ველური ორქიდეა (12 თავი)

_გიორგი? - გაკვირვებით იკითხა აკომ. ის კი მიხვდა ვინც იყო გიორგი, მაგრამ აი, გიგი კიი.. _ჰო, გიო. - ვუპასუხე ჩემს მამიდაშვილს განაზებული ხმით. აბაშიძის ფერი მომეწონა ნამეტანი, სახელი გიორგის ხსენებაზე. გუნებაში კი ბოროტული სიცილით ვქირქილებდი.

გამოშრეტილნი (თავი 1)

არ ვიცი რამდენად გამომივა. არ ვარ დარწმუნებული რომ შევძლებ დასახული მიზნის ბოლომდე მიყვანას. პირველადაა რომ იმაზე ვწერ რისიც მეშინია. ზოგადად ძალიან მშიშარა ადამიანი ვარ. ეს ჩემი პირველი მცდელობაა ამ ჟანრში და იმედი მაქვს გამომივა. საშინელი

პორტრეტი

შენს პორტრეტს ვხატავდი. თავიდან ყველაფერი კარგად იყო, მხოლოდ ტანსაცმლის ფერი ვერ შეგირჩიე... მანდ გავჩედრი ბევრჯერ შევცვალე არ ვიცოდი რა ფერი ამეღო

იმედის შუქი / light of hope თავი2

ესეც მეორე რომანის მეორე თავი იმედია მოგექონებათ მადლობთ რომ კითხულობთ თვალებს ძვლივს ვახელ თითქოს წამწამებზე ლოდები ჩამომკიდეს ნათურის შუქი კიდევ