ელიზაბედი

აი მეც გავბედე ჩანახატის გაკეთება....პირველად ვწერ და ისიც კი არვიცი როგორ დავიწყო....ჰო მართლა მე ელიზაბედი მქვია. ჩემს სათქმელს რამდენად კარგად მოვიტან თქვენამდე არვიცი რადგანაც არმეხერხება კარგად გრძნობების გამოხატვა....ამ ბოლო დროს ძალიან

იცი, უშენოდ..

იცი, უშენოდ სუნთქვა მიჭირს... იცი, უშენოდ დავიღალე... მოდი , გამინათე გზები ისევ.. იცი, როგორ მტკივა,როცა აღარ მისმენ.. მოდი, ვიცინოთ როგორც ადრე.. მოდი, გასწავლი ბავშვურ ღიმილს.. მოდი, გრძნობები გავიყოთ.. და სულ ერთად ვიყოთ...დღე და ღამე.. განა

დასაწყისი!

ცხოვრებაში ყველა დაცემა ახალის დასაწყისია...იცი რახდება როცა ადამიანში მზე ჩადის? -ვიცი!-დაუფიქრებლად მპასუხობს და თავს დაბლა წევს. მე არ მოველოდი ამპასუხს და დიდი გაკვირვებით შევსცქერი მას, ცოტახანში თავს მაღლა წევს და მწუხარე თვალებს მაპყრობს,

ალისია 11,12 მზის შვილი (დასასრული)

სასაცილოც კია უკვე ეს ყოველივე ! ქალი რომელიც ვერ მიტანს, ქალი რომელმაც ჩემი მოკვლა სხვას დაავალა,დღეს ურცხვად შემოდის ჩემს პალატაში და ჰოპ ! კითხულობს როგორ ვარ ... ადგომა რომ შემეძლოს დავივიყებდი მის სტატუსს,იმას რომ გრეგორის დედაა და თმის ძირებს

ახალი წლის არომატი

31დეკემბერი.....-ფანჯარა გამოაღე გიო...- სახლი პრთქლში და საჭმელების არიმატშია გახვეული. იზნებ ზუსტად ესაა ახალი წლის არომატი?! - თუმცა არამგონია... ოთხი წლის ვიყავი , ნაქირავები ბინა დავცალეთ და მამას შორეულ უშვილო მოხუც ნათესავებთან გადავედით

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან, გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ, არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა, რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა. დამელოდე, მე უთუოდ დაგიძახებ, რადგან მხოლოდ შენი ნატვრა მასულდგმულებს, მთვარის შუქზე ჩამომადე თავი მხარზე და

Born Again (3)

3 ახალგაზრდა გოგონა უკვე მეორე დღეა გაუნძრევლად წევს. ერთადერთი კი რასაც ის ახერხებს არის სმენა. ესმის რა ხდება მის გარშემო, ესმის ყველა პალატაში მყოფი ადამიანის ხმა. უკვე გაიგო ისიც რომ შეიძლება დიდი ხნით ვერ გამოსულიყო მდგომარეობიდან, მერიდიტი კი

არჩევანი (თავი 3)

რექუესთი გავხსენი... გუკა ზიბზიბაძე, ეს ვინაა? ფოტოებს დავუთვალიერებ. აუუ ეს ის ბიჭია დღეს რო ვაკოსთან იყო. დაიცა ჩემი გვარი საიდან იცის? ვაკოს კითხა ვითომ? ერთი დავუსქრინო ვაკოსს..

ის (9)

იქამდე ვიდექი აეროპორტის წინ სანამ მისტერ და მისის ბლექი არ გამოვიდნენ, მაშინ კი ნამდვილად მივხვდი რომ ბელა წავიდა. წავიდა ჩემი ნუგეში და ამ ბოროტ სამყაროში მართო დამტოვა.დედაჩემის მანქანაში ჩავჯექი და ნუგეშისთვის ახლა მას მივმართე მაგრამ

ბინა 53 1თავი

დავინახე ვიფიქრე მოვკვდი და სამოთხეში ვარ მეთქი სწორი უთხელესი ცხვირი და ულამაზესი ფერის ძალიან ღია ცისფერი თვალები თითქოს ლამპიონებთან ერთად ანათებდა იქაურობას პატარა სწორი ცხვირი სიცივისგან გასწითლებოდა და თავის მეგობარს რაღაცას ახტაცებით უყვებოდა