იწვნენ მდუმარედ წმინდა ბერები
იწვნენ მდუმარედ წმინდა ბერები, და ფრესკებს ღამის ჩრდილი ფარავდა. ცას სინანულის ახრჩობს ცრემლები, მე კი სიჩუმე უფრო მზარავდა...ბრის-მიაუ (6)
იმ დღეს, როცა ლევანის ბინაში ხელიხელჩაკიდებულებს ზაზა წაგვადგა თავს (თუ ჩვენ წავადექით ზაზას თავზე), მილიონი მიზეზი დავაბრეხვე, ნინას არ უყვარს სახლში გვიან რომ მივდივარ-დან (დღის სამი საათი იყო) დაწყებული, ლევანს რაღაცები ამოვატანინე და ახლასაშინელია!
ფუ ამის დედაც.. საშინელია.. ლიმნიან ჩაის რომ ვატან დარდებს.. შემომიტია უგულობამ დავხვრიტავ ყველას.. მაგარამ რას ვერჩი ვიღაცის დედას, ვაგინებ კარგებს..განსაჯე გული და არა კლუბი (ნაწილი III)
- აბა, საიდან დავიწყოთ? - პენსიმ ხელში ბატის ფრთა დაიჭირა. - საყვარელო მარკუს... - დაიწყო დანიელამ. - ის შეუდარებელია! - მუშტი დასცხო ფანჯრის რაფას მილისენტმა და თვალები გადმოკარკლა. - მოკეტე, ბულსტროდ! - ჩაიფრუტუნა დრაკომ. - დაწერე, პენსი:მგონი შემიყვარდი (თავი 7)
მომიახლოვდა და ხელები შემომხვია,თავი ყელში ჩამიდო. -თუ გინდა აქ დაიძინე წინააღმდეგი არ ვარ.-ისევ ფანჯრისკენ ვიყურებოდი და ვტკბებოდი ტბის ხედით. -კარგი ცოტახნით ტბაზე გავალ და მერე ამოვალ.-თქმაც არ დამაცადა ისე გავიდა.ვეღარ მოვითმინე მეც მინდოდამიყვარხარ !
მიყვარხარ ნაზად, უჩვეულოდ, ისევ შორიდან.. მოსწყდება ბაგეს.. უსაშველოდ ჩუმი ფიქრები.. შენს საძებნელად მე გადავალ დროში დროიდან.. თუ კი პირობას დამიდებ, რომ ჩემთან იქნები..ისევ შენ...
გხედავ და თითქოს ყველაფერი იყინება ჩემში... ვგრძნობ მონატრებისგან როგორ თრთის თითები და შინაგანად როგორ ვიმსხვრევი... არ ვიცი როდის მივეჩვევი ამ ყველაფერს, მაგრამ ეხლა არ შემიძლია... როგორ მომნატრებიხარ... ყველაფერი ერთბაშად ებრძვის ერთმანეთს...შენს შემდეგ. (ნაწილი -6)
ანა ყავას სვავადა და ფანჯრიდან გზას უყურებდა, არ ფიქრობდა გაზაზე მოსიარულე ხალხზე, ახლა მხოლოდ საკუთარ თავზე და გიორგიზე ფიქრობდა. არც მონატრება იყო და არც სიყვარული ეს იყო შიმშილი , ეშინოდა , რომ გიორგი ისევ ისე დაიკარგებოდა როგორც მაშინ როდესაცფოტოგრაფის აღმოჩენა 3
დაღლილი მივდივარ სახლისკენ და ყელში გაჩხერილი ბურთის გადაგორებას მთელი ძალისხმევით ვცდილობ. სადარბაზოში თავდახრილი შევდივარ. ის ისაა კიბეზე ვდგამ ფეხს, რომ ვიღახას ვეჯახები. -უკაცრავად. ვჩურჩულებ და ამაოდ ველოდები როდის გაიწევა.არვიცი ( თავი 2)
გუგამ თავი დაუქნია და ყველა მანქანებში გადანაწილდნენ. ბავშვებს უკვირდათ ლიკას ასეთი უეცარი ცვლილება. დიდი დრო არ უვლიათ, მალევე მივიდნენ. ჩაბნელებული ქუჩა იყო. შორიდან მხოლოდ ერთი თეთრი შუქი ანათებდა. მანქანა მოშორებით გააჩერეს და ყველა ერთადტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.