მებაღე (ნაწილი 24)

ასე იწყებოდა დადას ხელნაწერი... ჩანაწერები ზოგ ცალკე ერთეულ აბზაცს მოიცავდა, ზოგან თითქმის მთელი გვერდი იყო შევსებული, ზოგან ნახევარ გვერდამდეც ძლივს აღწევდა. აბზაცებს შორის დიდი მანძილი იყო დატოვებული, ალბათ სხვდასხვა დროის ნაწერს ასე გამოარჩევდა,

ცვლილებები

ყველაფერი კარგად იყო, ერთად ვიყავით სულ ერთად ვატარებდით დროს ლაპარაკში, თანაც... უაზრო ლაპარაკში კი არა, სერიოზულ თემებზე ლაპარაკში. ცხოვრებას მიხალისებდა, მართლა ის იყო ჩემი ყველა ფერი.

უპასუხო კითხვები

როგორ ხდებიან ადამიანები ბედნიერრები? წარმოუდგენლად რთულია იპოვო პასუხი კითვაზე,რომლის პასუხიც თითქმის არავინ იცის... როგორ შეიძლება ადამიანები ასეთი ბოროტები იყვნენ?როგორ შეიძლება ადამიანებს ასე შურდეთ ერთმანეთის?როგორ შეიძლება ამხელა ბოროტება

მე გხედავ შენ (სრულად)

მარჯანიშვილის მეტროდან ამოსვლისას, შეამჩნევდით ახლად გარემონტებულ, ოთხ სართულიან კორპუსს. ულამაზესი ჩუქურთმებითა და განსაკუთრებული სილამაზით, რომ გამოირჩეოდა სხვებისგან.პირველად მისი ნახვით აღფრთოვანებული, დიდხანს ვუყურებდი ამაყად მდგარ უსულო,

მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს, ლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებს

მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს, ლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებს, მინდა ერთი ლექსი დაგიტოვო და დღეს ჩემი თავი მოგაგონდეს.

ნინი and დამიანე (XIII ნაწილი)

-დამიჯერე არ შემცივდება._გვერდით ჩავუარე, მის დასანახად გავაღე მანქანა, გავუღიმე და ჩემი ადგილი დავიკავე, გაკვირვებული მიყურებდა მე კი ამის გამო უფრო კარგ ხასიათზე ვდგებოდი. ფაქტია, რომ მისი ნერვების მოშლა ძალიან მსიამოვნებს. დავქოქე, კიდევ ერთხელ

იძულებითი ქორწინება (12)

ღამე ჩახუტებულებს გვეძინა. ერთ ლოგინში მე საქორწინო კაბის მაგივრად აქ ამოტანილი ჯონკუკის მიერ შერჩეული შავი შარვალი და კრემიფერი ჯემპრი მეცვა. დილას მზის ხივებმა გამაღვიძეს. ჯონკუკი ლოგინში არ იწვა, ამიტომ საბან შემოპარებული ავდექი და დიდ

ბინდი ჩამოწვა

ბინდი ჩამოწვა დღეს ჩემ სულში, რადგან წახვედი, თან გაიყოლე ყველა ფოქრი, ყველა ოცნება, ვერ დაგაკავე, ვერ მივაგნე საჭირო სიტყვებს, ან რა აზრი აქვს ამ დღეიდან შენთვის ჩემს ნებას.

ერკე მიდასი - ცოცხალ-მკვდარი

ვიცოცხლო, მოვკვდე, საკითხავი აი ეს არის აღარ ვიქნები, მთავარი ხომ ზუსტად ეს არის ჩემი სიკვდილით, მე აღარასდროს არ შეგაწუხებთ, მუდამ ტკივილი, ჩემით უკვე აღარ განმკურნავს.

ერკე მიდასი - არ გჭირდება ჩემი სიყვარული

სულაც არ გჭირდება ჩემი სიყვარული უშენობით ხომ ეს გული დაიფერფლა, სიცოცხლე ლამობდა, ბოლომდე ეცოცხლა და სიკვდილიც შეეწირა მსხვერპლად.