არჩევანი(თავი III)

–ვაა! ნუკა?! შენ ხარ ტო ? –დათუნა ?? რამდენი ხანია არ მინახავხარ...–ანერვიულებული ხმით უთხრა ნუკას აშკარად შეეტყო რომ ამ მოულოდნელმა შეხვედრამ დიდად არ გაახარა . –ხო იმის შემდეგ რამდენი ხანი გავიდა...როგორ ხარ ??თუმცა ვხედავ როგორც ხარ

2 გრამი სიყვარული (თავი 1)

ოთახში მსუბუქი ნაბიჯებით შევედი,არ მინდოდა გამეღვიძებინა, მაგრამ უნდა შემემოწმებინა წუხანდელი მხოლოდ სიზმარი იყო თუ არა. შავი მძიმე კარები შეძლებისდა გვარად ჩუმად გავაღე და კომოდთან ავიტუზე.ოთახში შესულს თანაბარი და ღრმა სუნთქვა მომესმა.სანამ

დაგაგვიანდა

ცხელი ყავის ფინჯანს ხელები მჭიდროდ მოხვია და სევდიანმა გახედა ქუჩას ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარმა,ვინ მოსთვლის მერამდენე ღამეს ატარებდა ასე. გარეთ თოვდა, უსაშველოდ ბარდნიდა და საოცრად ლამაზს ხდიდა თბილისის ქუჩებს.აქა იქ ბედნიერი ბავშვების და ქუჩაში

მებაღე (ნაწილი 17)

დადას ღამით გამოეღვიძა. ჯერ კიდევ ძილ-ბურანში იყო, რომ სადღაც შორიდან შოპენი ჩაესმა.. ცოტა გამოფხიზლდა, ყური მიუგდო... სადღაც შორიდან კი არა ხმა გალერეიდან მოდიოდა. ვინ უნდა ყოფილიყო?... დადას მეტი ინსტრუმენტს არავინ ეკარებოდა... თანაც ასეთ დროს...

სიყვარული გიჟების წესებით VIII

მიყვარდა, დიახ მე უკვე ყველაზე და ყველაფერზე მეტად შემყვარებოდა. მიყვარდა მისი მაცდური გამოხედვა. მიყვარდა მისი სახე. მიყვარდა მისი სახელიც კი.მაგრამ ეს არ იყო სწორი, მე არ უნდა შევყვარებოდი, მე მას გულს ვატკენდი მე ძალიან ცუდი ვიყავი, მე მისთვის

ჩემი წამიერი პაემანი (დასასრული)

და ალბათ ეს იყო საწყისი წამი,როცა ან მე, ან თავად ის, უნდა მივსულიყავით ერთმანეთთან და ერთი, უაზრო სიტყვა გვეთქვა. თუნდაც სრულიად არაფერი... უბრალოდ რამდენიმე სანტიმეტრით დაშორებულებს, ეს მოულოდნელი ემოცია დაგვეფიქსირებინა და მერე ...

ეს საზიზღარი განცდა მეობის...

ბათუმის ქუჩებში უგზო-უკვლოდ დავეხეტები არ ვიცი იქნებ შენ გეძებ ან იქნებ რაღაც სულიერ საზრდოს... ირგვლივ ყველაფერში იგრძნობა სიმარტოვე რაღაც ავბედითი სულის სიახლოვე...

სულის ტკივილი

სისხლი თვალებში,გულში ოცნება,სულში ტკივილი და მეგობრობის თვალში ისევ ღიმილი მწარე რეალობა,მწარე ცრემლი და მწარე ტკივილი ის დღე ჩემთვის მოგონობად მუდამ ქცეული

გამომაფხიზლეთ

გამომაფხიზლეთ ამ ბინდიდან, გამომაფხიზლეთ, აღარ მსურს მხოლოდ ოცნებებით მთვრალმა ვიარო, მგონი მოვიდა დრო ყველაფერს საღად შევხედო, და ამ ცხოვრების მკაცრი სკოლა გამოვიარო.

ძნელია, როცა ტირილი გინდა

ძნელია, როცა ტირილი გინდა, ძნელია, როცა ტირილს ვერ ბედავ. ძნელია, როცა სიცილი გინდა და ამ სიცილის მიზეზს ვერ ხედავ.