ყველა გოგო ვიღაცის დედოფალია.-04.15.2017 (დასასრული)

ულააამაზესი დილა გათენდა. მზიანი და თბილი... დღეს 15 აპრილია, სიყვარულის დღე და ჩემი დაბადების დღე. -სანდრო, სანდრო, სანდრო გაიღვიძე რა!!!!!-დავახტი ზედ. -გთხოვ ჩემო სიხარულო დამაძინე რაა...

ნახატზე გოგოა 1

დღეს უბრალოდ ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო მისთვის.დამწუხრებული გულ ნატკენი იმაზე ფიქრით რომ ის ისევ გამოჩნდება და კვლავ შეძლებს მის დანახვას, ჩახუტებას, კოცნას. თუმცა მაინც ბედნიერია რადგან სულ რაღაც ერთ საათში ფანჯრიდან ის სხივები შეანათებენ, რომლებიც

შენი თვალები

ამდენი ხნის შემდეგ დღეს პირველად დავინახე შენი თვალები, როგორი დაღლილი, ჩაწითლებული და სხვაგვარი იყო, თუმცა დღეს პირველად, მე კი არ გაშორებდი და გაცილებდი თვალს, არამედ პირდაპირ თვალებში გიყურებდი, მინდოდა დაუსრულებლად მეცქირა მისთვის, მინდოდა მის

უმისამართოდ

სახლის კარს ვკეტავ და Coldplay-ის სასწაულიც იწყება. გაცრეცილი ქუჩა, არაამქვეყნიური უსიცოცხლო სახეების კორიანტელი და არეული ნაბიჯებით ვინ იცის, უკვე მერამდენედ გატკეპნილი ქუჩა. მივდივარ

არ დამტოვო (თავი 4)

დილით რომ გავიღვიძე სახლში არავინ იყო, ანუ ჯერ არ ჩამოსულან გავიფიქრე და პიჟამოებზე ხალათშემოცმული გავედი ნიკას ოთახში. კარი ფრთხილად გავაღე და შევიჭყიტე, ნიკას ეძინა. სამზარეულოში გავედი ჩაის გასაკეთებლად,მომენტალურად საათს შევხედე, თურმე ისევ ადრე

ქალი რა ქალია

ქალი რა ქალია თუ არ დაიფასა, ქალი რა ქალია თუ არ დააფასე, ქალი რა ქალია თუ არ გაინაბა, ქალი რა ქალია თუ არ გააბრაზე.

დღიური(თავი-4)

თავის მიტრიალებაც ვერ მოვასწარი,რომ ლუკამ ტასო დაპატიჟა საცეკვაოდ და რაღათქმაუნდა ტასოც დასთანხმდა. მე კი ბედნიერი სახით შევყურებდი ელენესა და ტასოს.მაგრამ ვინ დამაცადა.. - რას იტყვით,რომ დაგპატიჟოთ საცეკვაოდ? - თანახმა ვიქნები))

ცოდვების გამო?.. (2)

იმ დღის შემდეგ ერთი თვე ისე გავიდა ყოველ შეხვედრას გავურბოდი, თუ ვიცოდი რომ მასთან შეხვედრა მომიწევდა არ მივდიოდი.. სამსახური დავიწყე სპორტის სასახლესთან მდებარე კლინიკაში, რეგისტრატურაში ნახევარ განაკვეთზე კვირაში სამი დღე, დეკრეტში მყოფი თამშრომლის

ჩუმად

ჩუმად ჩუმად მოდის სევდა ჩუმად მოაქვს ნაღველი მე ვერ დავთმე შენი თავი და ნუ გამიბრაზდები

ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 7)

ისევ ის შიშის სურნელი ტრიალებდა ჩემს გარშემო,ისე როგორც მაშინ როცა ბნელ სარდაფში პირველად შევხვდი სანდროს,მაშინ ვიცოდი რისი მეშინოდა,ახლა კი არაფერი ვიცოდი, მან მე უფლება მომცა ბედნიერი ვყოფილიყავი, მე კი მთელი მონდომებით შევეცადე წარსულ ცხოვრებას