დამსჯელი (7)

გაბრიელს თვალები შუბლზე აუვიდა და სწრაფად გადასწვდა ლიზას სხეულს როლეიც თითქოს უსულოდ ეკიდა კაუჭზე -ლიზა,-გაბრიელმა გოგონა იატაკზე დააწვინა და პულსი მოუსინჯა -ცოცოხალია?-იკითხა სატუმროს თანამშრომელმა რომელიც გაბრიელის ქმედებას თვალებ დაჭყეტილი

მატრიარქატი! (სრულად)

სახლიდან გავდივარ და დიტოს ძლიერად ვეხუტები. გულისცემა კვლავინდებურად აჩქარდა. სუნთქვა მეკვრება. ბოლოს თავს უფლებას ვაძლევ ფილტვებს ჟანგბადი მივაწოდო და ასეც ვაკეთებ. მისი ოდეკოლონის და სიგარის სურნელი მცემს.ტუჩის კუთხეში მეღიმება, ბოლოს ხელს ვუშვებ

თამაში (ნაწილი 6)

რამდენჯერმე ვახამხამებ და გამოსახულებაც სწორდება. ვხედავ თეთრ კედლებს და ჭერს, პალატაში ვარ. ამას მედიკამენტების მკვეთრი სუნი და საწოლის გვერდით მყოფი მონიტორის სუსტი წრიპინიც ადასტურებს, ჩემზე მიერთებულ სადენებზე რომ არაფერი აღარ ვთქვა. -გაიღვიძეთ?

ცოდვილი მამაკაცი ( II თავი )

დილით ადრე გამღვიძებოდა . მაინტერესებდა დღეს ისევ თუ შევხვდებოდი . ერთი დანახვით შევყვარების უკვე მჯერა. დიახ, მე ის მჯერა. ცხოვრება ფერადი გახდა, სრულყოფილებამდე ცოტა მიკლია. მანამდე სიბნელეში ვცხოვრობდი . გული კი მეძახდა, რაც აქ, ამ ქალქში

ნამდვილი სიყვარული(5)

რამდენიმე თვეში ჩემი ცხოვრება სრულიად შეიცვალა, პირველი კურსი წარმატებით დავხურე, ეს იმაზე მარტივი აღმოჩნდა ვიდრე მე წარმოვიდგენდი. ჩემი საუკეთესო მეგობარი ლონდონში გაემგზავრა, გიომ ასე უბრალოდ შეიცვალა საცხოვრებელი ადგილი, ცხოვრების წესი და

მე რომ ხატვა შემეძლოს

მე რომ,ხატვა შემეძლოს ფანქრებს კონად შევკრებდი დავხატავდი სამყაროს ილუზიას შევქმნიდი დავხატავდი შენს სახეს მომციმარს და მღელვარეს აი ისეთს,რომელიც

სიკვდილიდან სიყვარულამდე

ეველინმარშალი: სულ რაღაც ხუთი წუთი და ჩემი ცხოვრება მორჩება... გადავხტები ამ წყეული ხიდიდან. საერთოდ თვითმკვლელობას, გამოსავლად არ თვლიან, მაგრამ თუ არავინ გყავს, არაფერში გიმართლებს და პრობლემებს ვერ უმკლავდები სხვა რაგზაა? აი ვბედავ და ვხტები...

ნაია... უპირობო სიყვარული ..#1

- უპირობო სიყვარულის გჯერათ?!- მე კი, ძალიან დიდი ხნის წინ, ჯერ კიდევ მაშინ შემიყვარდა , როცა ის იმდენდ პატარა იყო ,წითელი ბოტებითა და დიდი სქელი ნაწნავით დარბოდა . მე მაეი თერთმეტი წლოს ვიყავი , ის კი ხუთის ახალი გამხდარი იყო. ისე მაინც

სისასტიკე 2

დღეები ერთმენეთ მიყვებოდა , ეს დღეები კვირებად გადაიქცა , კვირები კიდევ თვეებად . როგორც რონიმ მითხრა ემოციები ერთმანეთს ცვლიდა . რამდენიმე დღეში სინდისის ქენჯით გავიღვიძე და მე დამიბრუნდა ნორმალურად აზროვნების უნარი. რამდენჯერმე ვფიქრობდი

მინდა, სიბნელეში მივიმალო...

მინდა, სიბნელეში მივიმალო, სადაც არავინაა და არაფერი სიცარიელი გარდა; სადაც მეცოდინება, რომ მარტო ვიქნები და არავის მოსვლას დაველოდები; სადაც, მივხვდები, რომ არავინ მყავს საკუთარი თავის და უფლის გარდა. სხვა ვეარვინ დამეხმარება და ვერ გამომიყვანს