მე არ დამისრულებია...(XV თავი)

ცანცარს და მაიმუნობას, რომ მოვრჩით ავდექით, ჩავიცვით, ნიას საუზმე გავუმზადე. გაბრიელს მძღოლმა მოაკითხა, არ უნდოდა წასვლა ამას ვგრძნობდი. სანამ წავიდოდა მილიონჯერ მაკოცა, მიუხედავად იმისა, რომ ნახევარ საათში შევხვდებოდით. გაბრიელი წავიდა, ნიამ

მოთამაშე (ნაწილი მეცხრე)

მოდი და ხმა არ ამოიღო უხერხულ სიტუაციაზე. ბექა სიბრაზისგან აარხლებულია, ეკე ყოველ წამს გუკასკენ და კესისკენ იყურება, ნიკა კი ჯერაც ვერ გარკვეულა რა ხდება. მარი და ანა კი ჩუმად ზიან, ცდილობენ არაფერი არ შეიმჩნიონ მაშინ როდესაც თაკომ და ნიცამ დიდი

გიჟების სამყაროში(თავი 6)

გადიოდა დღეები.აგარაკიდან წამოვედით ყველა.თათია და ალექსანდრე უფრო და უფრო უახლოვდებოდნენ ერთმანეთს.იმდენი გოგო სკდებოდა შურისგან მათი ერთად დანახვისას რო ვერც დათვლიდით. გვანცა და ცოტნეც უძალიანესად საყვარლები იყვნენ.მათი ურთიერთობა თითქმის ყველამ

სხვა

სხვას, რომელიც ძალიან ჰგავს „მე“-ს, სიჩუმეში შევხვდი. იმ დღის შემდეგ ის ყოველ ღამით შემოდის ჩემს გონებაში და იქ ძალიან დიდი ხნით რჩება. ზამთრის დღეები ყოველთვის უსაშველოდ მოსაწყენს ხდის ხოლმე დიდ ქალაქს და მეც, სრულიად ინერტული, ვდგები დილით, ვიღებ

შურისძიების დროა (დასასრული)

ჩვენი სახლის მისაღებში ვზივარ პერანგის ამარა, ფეხები მაგიდაზე მიდევს და თავი უკან მაქვს გადაწეული. ვსვამ ტრადიციულად წითელ ღვინოს და შავ შოკოლადს ვაყოლებ სიამოვნებით.

ველურრებსაც შეუძლიათ სიყვარული (1 თავი)

–არ მინდა ხელი შეგიშალოთ მაგრამ ჯერ ფსიქოლოგიურად არ ვარ მზად თქვენს სექსს შევესწრო– მოჭუტული თვალებით უყურებდა და გვერდულად მოეგრიხა თავი. –კარგი ემს, არაა საჭირო ესე ხმამაღლა იმის განცხადება რომ ესეთი უკმარისობა გაქვს– ბოლოსდაბოლოს მოსწყდა ტუჩებს

მეზობელი,ქმარი და საყვარელი(20)

წინადადების დასრულება არ აცად ამშობლებს ისე მოეხვია ორივეს ხტუნავდა, იცინოდა და კიოდა.მერე ბარბარეს მობილური აიღო და ნათლიას დაურეკა მაშნვე ჩასძახა მამიკო და დედიკო შელირიგდნენო. -შენ გგავს აღიარე -იმიტომაა ასეთი კარგი- უფრო მიეკრო დადვანის სხეულს

ღირსება, ფული და სიყვარული(8)

თავი 8 შაბათი-კვირაც გავიდა და დრო მოვიდა ყველანი უკან დაბრუნებულიყვნენ, ნივთები მანქანაში ჩაალაგეს და წამოსვლამდე სახლის წინ ყველამ ერთად ფოტო გადაიღეს, ეს თითქოს გამოთხოვება იყო, თითქოს მსგავსი უიქენდი აღარ განმეორდებოდა. მიუხედავად მანძილისა

LOST

ვსხდებით და კითხვების კორიენტალიც მოდის... რატომღაც ჩუმად ვარ...ძალიან ჩუმად და ვცდილობ ძალიან ჩუმად ვიტირო...თვალებში ვერ ვუყურებ..პასუხობს კითხვებს რასაც მე ვუსვამდი ჩემს თავს...და როგორც ჩანს არც არავინ სცადა ჩემი მოძებნა მის გარდა...მინდა ძალიან

ყველაფერი თავიდან!

დავიწყებ ყველაფრის თავიდან ჩაწერას. ნუ მალავ, გრძნობები ქუჩებში გავფანტოთ. გთხოვ, არ თქვა: "შენ ჩემი არასდროს არ გჯერა", დინებას მივყვეთ რა, წარსული დავტოვოთ.დინებას მივყვეთ რა, წარსული დავტოვოთ. გვახსოვდეს ერთ დროს რომ დავკარგეთ აგვისტო, უთქმელმა