ჰერი, ჰერი ბედნიერებისკენ (თავი 1)

რა არის ცხოვრება? ან საერთოდ რისთვის, ვისთვის ვცხოვრობთ? ალბათ ყველა ადამიანს განსხვავებული პასუხი ექნება ამ კითხვაზე. ინდივიდუალურია , მაგრამ აი რას გეტყვით! სულაც არ ვფიქრობ,

ძმები (თავი 15)

-გისმენთ?-გაბრიელ, შვილო, ნაზი ვარ ქვედა სართულიდან. -დიახ, გისმენთ ნაზი დეიდა. -შვილო ხომ კარგად ხართ? ხომ მშვიდობაა ჩვენ თავს? ისეთი ხმაური იყო შემეშინდა.

მთვარეული (თავი 1)

თავს ვეღარ ვერევი, თვალებიდან ცრემლები მცვივა. გონებაში ერთად გატარებული თითოეული დღე ფილმის კადრებივით მიტრიალებს. ვხვდები, რომ ესმას გარეშე გამიჭირდება, მაგრამ ვცდილობ არ შევიმჩნიო.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი 8 თავი.

-წყნარად და მშვიდად გამომყვი. -ხელი გამიშვი ჩემი რეისი სადაცაა აფრინდება.მკაცრი იყო ანასტასია მაგრამ მამაკაცმა ხელი ისე მტკივნეულად მოუჭირა მკლავზე ტკივილისგან

დილა უშენოდ

ამაზე დიდი ტკივილი, აღარ არსებობს ქვეყნად. შენი სიცოცხლე სხვის გვერდით, ბედნიერებას ხედავს. არ გაიმეტებს შენთვის მოკითხვას მისთვის? ყველაფერს დათმობს.

ეს ხაფანგია პატარავ..! #7

-მიკა რა კითხვებია?-ვიძახი გაღიზიანებული და ვცდილობ ჩემი მღელვარება დავფარო-არვიცი სტასია.. აღარაფერი არ ვიცი. ძალიან უცნაურად იქცევი, შენ ასეთი ქცევა არ გჩვევია. მითხარი, რახდება შენს თავს და იქნებ დაგეხმარო-თვალებში ვუყურებდი

წინანდელზე მეტად!

ყველასა და ყველაფერზე მეტად მიყვარდა. ვერც კი წარმომედგინა ამხელა სიყვარული თუ შესაძლებელი იყო. ყოველ შემთხვევაში არ მეგონა თუ ჩემს თავში ვიპოვიდი ამხელა გრძნობას. მხოლოდ მე ვიცოდი როგორი იყო. როდის სტკიოდა, როდის უხაროდა

ჩემი თავად ეშმაკს ეშინია

ღამე უკუნეთი საფიქრალი,უფრო მომაკვდავი საუკუნოდ,სუსტებს დავუტოვე სატირალი,ჩემს მაგივრად რომ ისლუკუნონ.სისხლი მომღიმარი ვენებიდან ჩემში თავად ჩემ თავს ვეღარ ვიტან ჩემი თავად ეშმაკს ეშინია....ცოტა ეფედრინის თრობა მინდა,

რელიგია და სიყვარული (2 თავი)

ლექციებმა მშვიდად ჩაიარა. ნიცამ დას გაუარა და წაიყვანა. ასე გრძელდებოდა თითქმის ერთი თვე. ნიცამ საკმად დაუმეგობრდა კატოს და ბიჭებს. ნიცამ მეგობრებს მის შესახებ ყველაფერი უამბო.ლიკაც ხანდახან თუ წაკბენდა. ერთ დღეს ნიცა აუდიტორიაში

შენ ჩემი ხარ (5)

- მაშინ ასე გკითხავ, მოგწონვარ თუ არა? - ჯანდაბა! ვერ ვიტან ამ უხერხულ მომენტნს! ისე დავიბენი, ლოყები ამიხურდა. გულისცემას მთელ სხეულში ვგრძნობდი. სანდრო მიყურებდა დაჟინებით და ჩემ პასუხს ელოდებოდა. გავხედე. მინდოდა თვალებში წაეკითხა