ძმები (თავი 7)

-მამუკა, რა ხდებოდა ეს დღეები? _მალევე წამოადგა თავზე მისი დანახვით დაბნეულ კაცს. -მაღლაფერიძე გაქრა_მხრები აიჩეჩა კაცმა და ისევ ეკრანს მიუბრუნდა. -წითური ქალბატონი მაინტერესებს. -იოანე, ხომ იცი გაბრიელმა თვალთვალი არ დააწესა, მე კი ჩემი სურვილი

მთებშია თავისუფლება! (8) პირობა

საღამო იყო თვალი,რომ გავახილე სინათლე მკრთალად ანათებდა ოთახს,თავი მისკდებოდა მეგონა,რომ გუშინდელი ღამე დამესიზმრა..მეორე მხარეს გადმოვტრიალდი და ჩემი ცხვირი ნერსეს ყელთან,რომ აღმოვაჩინე მხოლოდ მაშინ შევნიშნე,რომ ჩემს ოთახში არ ვიწექი.

პატარა საქართველოს დიდი თბილისი თავი2-3

ძმის უცნაურ სახეზე გაიცინა - შენობაში მოწევა არ შეიძლება ლექსო! - კაცმა მთელი სერიოზულობით წარმოთქვა სიტყვები, რაზეც ბიჭს სიცილი აუტყდა - შენობა ჩვენია და რასაც გვინდა იმას ვიზამთ - თუმცა იოანეს სახე არ შეცვლია და ბიჭიც მაშინვე დაწყნარდა

გულისცემა (სრულად)

ჩვენი კავშირი ყოველგვარ წესებს რომ არღვევდა,ჩვენც ვიცოდით.. რომ გავგრძელდით და ხალხში ერთად გამოვჩნდით,ჯვარს გვაცვეს ლამის.

თუ გაზაფხული მოვა...(თავი 6-7-8)

სახლში რომ მივიდა ჯერ კიდევ იმაზე ფიქრობდა, რაც მაშინ იგრძნო. ჯერ დევდარიანების სახლიდან გამოსვლისას, მერე კი საავადმყოფოს დატოვებისას. გრძნობდა, რომ ვიღაც უყურებდა. ვიღაც ნაცნობი... და ეს მონატრებული მზერა კიდევ დიდხანს უწვავდა კესოს

ჩიხი #2

ქალის მწვანე თვალები სულ ოდნავ გაფართოვდა მოულოდნელობისგან მერე კი ისტერიულად მოედო მის სახეს ბედნიერება-ახლა სადმე მშვიდ კაფეში მინდა ბატონო კაკი, რომელსაც სავარაუდოდ თქვენ არ კადრულობთ. კუთხეში ჯდომა და იქიდან

ნუ ჩამითრევ ჯოჯოხეთში (თავი პირველი)

ამიტომ გავხსენი საიტი რაღაც ონლაინ ჩათი იყო,პარამეტრები დავაყენე რაც უმარტივესი იყო ვარ გოგო და ვეძებ ბიჭს სხვა არაფერი არ ჭირდებოდა რეგისტრაციას თუ არ ჩავთვლით,მეტსახელზე ბევრი არც მიფიქრია და „ბებსი„ დავაწერე

უხილავი გრძნობები (2)

გინდა გავისეირნოთ?- უცბათ შესთავაზა ალექსანდრემ გოგონას, - უბრალოდ გავისეირნებთ, ნუ გეშინია არ შეგჭამ, -მანიკას დაბნეულ მზერაზე ჩაეცინა. რაღაც აქამდე არარსებულ გრძნობებს იწვევდა მასში ეს პატარა გოგონა.

შემდეგ...(12)

ჰოო...ანუ ახალი მეზობელი, თავი გავაქნიე ჩემ ხელებში მოქცეულ გასაღებს დავხედე და ფანჯრისკენ გამექცა მზერა საიდანაც მშვენივრად დავინახე როგორ ჩაჯდა დემნა თავის მანქანაში.

სიჩუმის სიბნელე (9)

საკუთარ ცხოვრებას ბარტერად ვუცვლიდი მისი კომპანიის მთლიან წილში,იმ სიტყვებს თავში ვატრიალებ „ლევანს მე დავარწმუნებ,მთავარია შენ დამთანხმდე,მან მაინც არ იცის რა მოუხერხოს თავის ცხოვრებას და ამაზე დავითანხმებ,მთავარია შენ დაფიქრდე და გადაწყვიტო!“...