მთებშია თავისუფლება! (6) გაქცევა

როგორ გაბედეს!-მთავარმა მუშტი მაგიდაზე დაარტყა და ყვიროდა-ახლავე აქ მომგვარეთ ის ლაწირაკი ჯიშკარიანი,ჩემი უფლებით თავს მოვკვეთ მთელი ქალაქის წინაშე. -დამშვიდდით მთავარო,ნერსე ჯიშკარიანის მოკვლა არავითარშემთხვვაში არ შეიძლება.-მრჩეველი ახლოს ეჯდა და

ქრონიკულად ჩემში (ნაწილი მესამე)

ან მე რაღა უნდა მეთქვა? სათქმელი მქონდა, თუმცა მაშინ არაფერს აღარ ჰქონდა მნიშვნელობა. არც თავის მართლებას და არც ჩხუბს. მე ვერაფერს ვეღარ ვიტყოდი ისეთს, რაც კოსტას ნათქვამს გაუთანაბრდებოდა ან გადაუსწრებდა. ერთადერთი სურვილი რაც შიგნიდან მჭამდა, მისი

ჩემთვის გაჩენილი (სრულად)

-სამყაროში ყველაზე გულწრფელი,დაუვიწყარი,შეგრძნებადი სიყვარულია. ქალაქგარეთ,პატარა,უმყუდროვესი სახლის ეზოში ვიდექი გასვიანთან ერთად და ვეწეოდით

გულში შემოჭრილი(ნაწილი1)

ევა ამირეჯიბი 19 წლის სამედიცინოს სტუდანტია.ეს არის ადამიანი რომელსაც არასოდეს უფიქრია სიყვარულზე,ცხოვრებაში არ დაუსვამს კითხვები ამ გრძნობის შესახებ და არც საყვარელი ადამიანის ძებნას მოყოლია.მაგრამ უეცრად მის გულში იჭრება ადამიანი,რომელიც

სასიყვარულო თამაშები ( თავი 3 )

-შენთან გატარებული წარსული დროის გახსენებას სიკვდილი მირჩევნია მეგი. შემეშვი და შენს საქმეს მიხედე, სანამ არ გავბრაზებულვარ. -შენს გოგოს ჩემთან რომ ღალატობდი მაშინ სიკვდილზე არ ფიქრობდი? - გველური სისინით მიაძახა ზურგს უკნიდან და მისკენ მიმავალ

დაქირავებული საყვარელი (1)

რა ვქნა? -კითხვანარევი თვალები მაღლა აწია თაიამ და ტუჩებზე ორი თითი მიიდო, საჩვენებელი თითი რამოდენიმეჯერ დააკაკუნა თხელ, მუქ წითელ ტუჩებზე. ყბები დაჭიმა, მერე თითქოს რაღაცას მიაგნოო ხელი მაგიდას დაარტყა და სიცილით წამოხტა. -აი ზუსტად ამას ვიზამ-

სევდათა მუზეუმი[ნაწილი 5]

პიროვნება,რომელსაც ჩემი სახელი ჰქვია,მუდმივად ვითარდება,იცვლის განზომილებებს და ჰარმონიის ფერებს.არვიცი სად ვიყავი აქამდე, ვინ დავკარგე,ასე ძალიან ,რომ დამკარგა ამ დანაკარგმა.იქნებ ის ვიღაც თვითონ მე ვარ.

ღალატო! (სრულად)

ეს ნაწარმოები ეძღვნება ყველა იმ დამიანს რომელიც ასეა გამეტებული ტკივილისთვის. ყველა ქალს რომელსაც ერთი გოჟი ბედნიერებისთვის უამრავი რამის გაწირვა უწევს. მინდა იცოდეთ რომ მიუხედავად ტკივილისა ყოველთვის უნდა ეძებოთ მარცვალი ბედნიერება ისე ცხოვრებას

ყველაფრად ან არაფრად

ყველაფრად ყოფნა ან არაფერად- მე ამ სიტყვებმა ისევ დამბადეს, გარდაიქეცი ახლებურ აზრად და ცხოვრებისკენ გეზიც შევცვალე. აზრების სკდომა და ფერთა ცვეთა,

ძმები (თავი 4)

უკუნით სიბნელეში გადაჭრა გზა ლილუმ და თავისი ბინისკენ წავიდა, თითქოს მთელ სხეულზე გრძნობდა ვიღაცის გამჭოლ მზერას, მაგრამ აკვიატებულ მოლანდებად ჩათვალადა, თითქმის სადარბაზოსთან იყო მისული მშვიდდ ამოსუნთქვა რომ გადაწყვიტა.