ტანჯვისთვის დაბადებული (მეშვიდე თავი)

დაბრია კი სიყვარულით პასუხობს-ბატონო? და მისკენ იხრება საკოცნელად. სამაელს ლოყაზე აკოცა, თავისი შავი ფრთებით დაახლოებით 10 მეტრის სიმაღლის ჭერზე აფრინდა და იქიდან შავი ვარდები ჩამოიტანა,რომელიც სამაელს გაემზადებინა მისთვის. ახლა ასე ლაღად და

ყველაზე ჯიუტები ერთად?!(1)

ისტორია არის ჯიუტ გოგოზე და ბიჭზე რომლებიც ერთმანეთს გოგოს ბაბუის სახლში შეხვდებიან,მერე ბიჭი ძმის ძმაკაცი აღმოჩნდება და ერთმანეთსი ნახვა ყოველდღე უწევთ,ერთმანეთი უყვართ მაგრამ არ ტყდებიან იმიტომ რომ ჯიუტები არიან,ანუ ყველაზე ჯიუტები ერთად

ქალბატონო "Malena"

დაიმოკლეთ გრძელი კაბა , ვგიჟდები ... სუნამო კი ოდნავ მეტი დაისხით . გითვალთვალებთ მთვარის შუქზე შიშვლდებით თქვენს სილუეტს მოუხდება მაისი .

მივიწყებული ,,ნახატი"

ჩემი თავის დიდი გამრთობი ვიყავითქო“. ერთ-ერთი ჩემი საყვარელი ადგილი სხვენი იყო. სახლის ქვედა მხარეს პატარა ფარდულივით იყო ამოშენებული, აქ ინახებოდა მთელი ზამთრის ნობათი, ხშირად ვსტუმრობდი ამ ადგილს, რადგან ბევრ საინტერესო და სასუსნავ რაღაცეებს

შენ რას გრძნობ?!(9)

-შეშლილი ხარ.-მითხრა, გაიცინა და ყელში მაკოცა.-ვერ ვძღები შენით სანდრა. -ვიცი რომ შეშვლილი ვარ ქმარუკა.-ლოყაზე ვაკოცე და თავი გულზე მივადე. -მოწესრიგდები შენით თუ ძალა არგაქვს?-ცინიკურად მკითხა. -მასეთ ტონს რომ ირგებ საშინლად მძულხარ.

ყველა'ფერი(თავი 15)

როგორც იქნა ჩამოფრინდა.შემოაბიჯა ქალაქში რომელიც საშინელ მოგონებებს უღვიძებდა.მოდიოდა და ყველას მზერას თან იყოლებდა.დამიჯერეთ არასდროს გინახავთ ასეთი მოხდენილი კაცი.თუმცა მხოლოდ ოცდაშვიდის იყო მაგრამ ცხოვრებამ დაასერიოზულა.

ღამის ფიქრები

მე ყოველ ღამე სასთუმალთან ფიქრები მიწევს... ახლა ღამეა და მთვარის შუქზე ბარათებს გიწერ.. რად მენატრები?შენ ხომ უკვე წასული გქვია მაგრამ მე ვიცი მაინც მოხვალ ადრე თუ გვიან.. ოღონდ არ ვიცი დამრჩენია იმედი რისი? როცა შემხვდები გული დამცინის

he(art) - სრულად

ეივა... - ვეღარ სუნთქავდა ანა. თითქოს ყელში დიდი ბურთი ჰქონდა გაჩხერილი რომელსაც ვერაფრით ყლაპავდა. - რესპუბლიკურში,მალე! გული ცუდს მიგრძნობდა. არ მახსოვს ორ წუთში როგორ დავქოქე მანქანა ან საერთოდ როგორ აღმოვჩნდი რესპუბლიკურ საავადმყოფოში. მხოლოდ ის

ჯერი ძუარი - დადგა "ჯერი" წასვლისა

ადრე თუ გვიან ყველანი მივდივარ სახლებიდან, ყველას სადღაც გვეჩქარება და დიდი ალბათობით ყველას სადღაც გველიან, მაგრამ, საკითხავი ეს კი არ არის, ვის სად ეჩქარება, არამედ, საკითხავია ადრე თუ გვიან დავბრუნდებით თუ არა ჩვენს სახლეებში, ჩვენს სოფლებში და

გზა აბნეული (3 თავი)

უჩვეულო და უცნაური დილაა. სიცივე მაღვიძებს,არ ვიცი საიდან მოდის ჯერ კიდევ ნახევრად მძინავს,ვდგები ხალათს ვიცვამ და ჩემი რიტუალისთვი ვემზადები.შევდივარ სამზარეულოში და ყავას ვისხავ,აივანზე გავდივარ,ისევ ვჯდები,სიგარეტს ვუკიდებ და ფიქრების უფსკრულში