პატარძალი

_უკვე მოგიტაცეს , საძინებელში გამოგკეტეს და ნახევარმა სოფელმა იცის რომ ჩემი ცოლი ხარ ...მეორე ნახევარს რამდენიმე საათში ეცოდინება _ სისხლიანი მაისური მოიშორა და კალათში ჩააგდო. ხელებიც დასვრილი ჰქონდა, სააბაზანოში შევიდა და ონკანი მოუშვა _ დღეს ასე

არ დამივიწყო /თავი 7/

სანამ ოთახში შევიდოდი პიცის ყუთი და „coca-cola“ ავიღე.ისევ პუფში ჩავჯექი,პიცის ყუთი ფეხებზე დავიდე და ჩავფიქრდი.რაც უფრო და უფრო მეტს ვფიქრობდი,მით უფრო ვრწმუნდებოდი,რომ ისინი ისეთს არ მიმიღებდნენ როგორიც ვარ და ერთ დღესაც მათი დათმობა მომიწევდა.

ჩხუბით დაწყებული ურთიერთობა ნაწილი 1, 2,

ესეც ახალი და ზველი ნაწილი, მგონი გამოვასწორე შეცდომა იმედია მოგეწონებათ. მადლობას გიხდით ყველას ვინც კითხულობთ ვეცდები იმედები არ გაგიცრუოთ.

ცხოვრება კაიფით 2

ხელი ვუშვი და უკანმოუხედავად წამოვედი. ძალიან მინდოდა მისთვის წამით მაინც შემეხედა და სახის გამომეტყველებით გამეგო რას ფიქრობდა, თუმცა ვერ გავბედე. ჩემი შვილის იმ საშინელ ფონზე დანახვა არ მინდოდა.

წარმატებული ჟურნალისტის საიდუმლო

ყოველთვის მეგონა, რომ არაფრის მეშინოდა, როგორც ყოველი ქართველი მამაკაცი შიშზე ღიმილით ვსაუბრობდი. არ ვიხსენებდი იმ დროს როცა ხუთი წლის ბიჭუკელას სიბნელე მაფრთხობდა, თავს იმით ვინუგეშებდი, რომ უკვე გავიზარდე, სიბნელის შიში კი ბავშვობასთან ერთად

მე, შენ და ნიუტონი /4/

ცეცხლის წითელი ალი, ჩემს თვალწინ ფეთქდება და სადღაც შორს მისვრის მისი მთელი ინერციით, თავს ვწევ და ბოლო ხმაზე ვკივივარ, გული ამოვარდნაზე მაქვს, თითქოს ღმერთმა კიდევ ერთი ყველაზე ძვირდასი რამ წამართვა, რაც კი გამაჩნდა. ვხვდები, რომ ხალხი გარს

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 9)

მის კაბინეტთან მივედი და კარი დაუკაკუნებლად შევაღე.სურათი რომელიც იქ დამხვდა შემდეგნაირი იყო:........... კი როგორარა მეთქი ჩავილაპარაკე და  გზა განვაგრძე.სახლში მივირბინე და ტანსაცმლის ჩალაგება დავიწტე თან ვბურტყუნებდი.კიდევ რო

კედები!..

წვიმამ ახლახანს გადაიღო, მაგრამ ყურთან ჯერკიდევ ჩამესმის წვიმის წვეთების ჩუმი წკარუნი. მერე თავს მაღლა ვწევ და ცივ ჰაერს ფილტვებში ვუშვებ. ნესტოებში წვიმის სუნი მელამუნება რაც მაცოცხლებს.ახლა უკვე შემიძლია ვთქვა, რომ ცოცხალივარ!...

მოგზაურობა

მოგზაურობა ეს ისეთი აქტივობაა, რომელიც თითქმის ყველა ადამიანს უყვარს. ზოგისთვის იგი მოდუნების და ყოველდღიური დამღლელი ცხოვრებისგან გაქცევის საშუალებაა.

სად ჩემი და სად შენი

დილა ისევ ღამის ნიავს ასაღებს, ახლა არ ვარ აღარავის სარჩევი, ღიმილები ნერვიულად ცახცახებს, პრობლემები - სად ჩემი და სად შენი.