ცოდვების ხარჯზე... (14 თავი)

-ხომ გაიგონე რომ არა?_ამჯერად ბიჭს მიუბრუნდა და აკანკალებული ხელი მომუშტა, -ჯანდაბა, ამის დრო იყო_წამლის სურვილმა კისერში წამიერად წაუჭირა და თვალები ჩუწითლა.

წერილი ეშმაკს

შემზარავი სიჩუმეა და მას მხოოდ ლეპტოპის ქულერის ხმაურია რღვევს რომელიც არ ჩერდება ასევე არ ჩერდება ფიქრები ჩემს გონეაში ქაოსი და არეულობა სრული გაუგებრობა იცი როგორი აი როდესაც ცდილობ რაღაც ნათელი წერტილი დაინახო

დღიურები (2)

ნიკაც კითხულობდა ჩემს დასკვნას და როცა ჩვიდა იმ წყეულ დაავადების დასახელებამდე გადმომხედა მერე კი მკლავები ძლიერად შემომხვია. ავტირდი და ეს ლიკამ შენიშნა-რა ჯანდაბა მოხდა?ხმა არ ამომიღია... მერე ძალა მოვიკრიბე და გავბედე...

არჩევანი თავი 13

ცხოვრება რთული სიურპრიზებითაა სავსე , უფალი ყოველთვის გვცდის თუმცა ისე ძლიწეერად არასდროს რომ ამ გამოცდასვერ გავუძლოთ და დავმარცხდეთ ჩემო კარგებო.ძალიან დიდი ბოდიში ასერომ ვაგვიანებ ვეცდები გამოვასწორო

სიკვდილის სამყარო

ზენნ, ყველაფერი კარგადაა პატარავ, შემომხედე!- დამბალი ხმით მომმართა და ხელი ფრთხილად შემახო მხარზე, ესეც კი მაშინებდ, თუმცა მივენდ, ალბათ მართლა სიცხე მქონდა, ან რაიმე ჰალუცინოგენი შემყვა, როდესაც ტყეში მარწყვის საამელად წავედი

ანეტა

დაღამდა ქუჩის სიჩუმემ ყველაფერი დაიპყრო, ქუჩებში ბნელი იდუმალებით სავსე გრძნობები მოძრაობენ და ამ ქაოსში,ის მაინც არ კარგავს ფიქრებს, მოგონებებს, იმაზე ვინც დიდი კითხვის ნიშანი დაუტოვა გონებაში და გულში კი დიდი სიცარიელე...

დახმარება მჭირდება.

ვგრძნობ როგორ მშორდება ყველა და სრულიად მარტო ვრჩები საკუთარ თავთან. არადსროს მყოლია ბევრი მეგობარი, მაგრამ ახლა აღარავინ მყავს გვერდით. თქვენი პატარა რჩევა ან თუნდაც ერთი თბილი სიტყვა შეიძლება ბევრს ნიშნავდეს ჩემთვის.

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად (მეორე ნაწილი, 1 თავი

მას შემდეგ ორი დღე გავიდა ნინო გიორგის თავს არიდებდა არ უნდოდა ენახა, გიორგი ამას ხვდებოდა და ისიც თავს იკავებდა მასთან მიახლოებაზე. დღეს საღამოს შეხვედრა დათქვესსადაც ყველა იქნებოდნენ, ლაზარესა და მაშოს გარდა. რათქმაუნჰდა ანასთან იკრიბებოდნენ.ყველა

ჩემი ადამიანი

ახლა აღარ მყავს ჩემი პიროვნება, ბედნიერიც აღარ ვარ. მე ახლა უბრალოდ მარტო ვარ , უიმედო სევდით შეპყრობილი. ცინიზმით შევყურებ ადამიანებს, რომლებიც ერთმანეთს ყოველ წამს ტკენენ და ბედნიერი ვარ, რომ მათთან აღარ ვურთიერთობ

203-ე ოთახის ისტორიები (თავი 3)

-ბატონო-ოჰ,ლიკა რა სერიოზული ხარ.როგორ ხარ?ბოდიში ვერ დაგირეკე, მეგობართან ვიყავი საავადმყოფოში,რაშვები შენ წამოხვედი თბილისში?-ააა მეგობართან ჰო?-ჰო,მეგობართან.რაიყო?-არაფერი-რანაირად მელაპარაკები?-არა,სანდრო უბრალოდ