ჩანახატი (7 თავი)

მეშვიდე თავი საკუთარ ოთახში გაუხდელად იწვა თეკლე და იმ დღევანდელ მოვლენებს აანალიზებდა. მიუხედავად იმისა, რომ დრო ასე მხიარულად გაატარა, გულს შიში უღრღნიდა. დღევანდელ აკას არაფერი ჰქონდა საერთო იმ უჟმურსა და თავხედ ვაჟთან. მის წინ აშკარად ორი

ჩანახატი (6 თავი)

წინა ღამის დადებითი განწყობა მოჰყვებოდა თეკლეს, ღიღინ -ღიღინით მოწესრიგდა და დედასთან გაქანდა, რომელიც სავარაუდოდ ახალ შხაპ მიღებული, მირიანთან ერთად სამზარეულოში იჯდა და საუზმეს მიირთმევდნენ. გიჟდებოდა,

ჩანახატი (5 თავი)

აკასთვის ძნელი აღმოჩნდა მომხდარის გადახარშვა. რატომღაც დარწმუნებული იყო, რომ მშობლებს ერთმანეთთან სიყვარული არ აკავშირებდათ, თუმცა დედის ასეთ მწვავე რეაქციას არ ელოდა. ქალი გამწარებული, განადგურებული აქეთ - იქით ბოლთის ცემით აწყდებოდა. რა იყო ეს?!

ჩანახატი (4 თავი)

ადამიანის გრძნობებსა და ემოციებზე თამაში არ უყვარდა აკას, ცდილობდა ქალისთვის შეურაწყოფა არ მიეყენებინა, თუმცა იმასაც გრძნობდა, რომ მისი მოთმინებით აშკარად ბოროტად სარგებლობდა. ეზიზღებოდა და თან ეცოდებოდა კიდეც ასეთი უთავმოყვარეო საქციელის გამო. ქალი

ჩანახატი (3 თავი)

ემოციებისგან დამძიმებულებმა უსიტყვოდ იმგზავრეს. ჯერ თათია მიიყვანეს სახლში, ერთი კი სთხოვა გოგონამ, იქნებ ამოხვიდეთო, მაგრამ როცა ბიჭებმა უარი უთხრეს თავი აღარ გამოუდია მიპატიჟებაზე. ორივეს თბილად მოეხვია და სადარბაზოში შევიდა. აკას აშკარად მარტო

ჩანახატი (2 თავი)

თავი მეორე მისაღებ ოთახში ხმაურით შელაგდნენ დათუნა და ალეკო. მისალმების ნიშნად აკას ხელი აუწია და სამზარეულოში თათიასთან შექანდა ვიკაც. - ცივი ყავა რომ არ დავლიო მოვკვდები!. - უცერემონიოდ გამოხსნა მაცივარი, ნაყინი და ყინულები გამოალაგა და ყავის

ჩანახატი თავი პირველი

]უჩვეულოდ ცხელი ზაფხული იდგა თბილისში. ქალაქი თითქმის დაცლილიყო მაცხოვრებლებისგან. ქუჩაში კანტი-კუნტად თუ შენიშნავდით მოძრაობას. სიცხისგან შეწუხებული ჩვიდმეტი - თვრამეტი წლის მაღალი, ოდნავ ბეჭებში მოხრილი, ქერა ყმაწვილი ჯიბეებში ჩაწყობილი ხელებით

გული სრულად

ვკვნესივარ, გესმის ?! ვკვნესივარ ! მე შენი გული და სული ვიწურები და ვგრძნობ, როგორ მომდის სისხლის წვეთები.... ვტირივარ, ვტირივარ იმიტომ, რომ გული მქვია. ვფეთქავ, ოდნავ ვტოკავ და ვგრძნობ, რომ პატარა ტკივილიც არის საკმარისი, რათა სისხლის წვეთებმა

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (19 თავი დასასრული)

სიამოვნებით ვიქნებოდი ასე ჩახუტებული, რომ არა ექიმების სავალდებულო შემოვლები. ცოტა ხანში კარებზე ფრთხილი კაკუნის ხმა გავიგონეთ და მაშინვე მოვშორდი. თუმცა შორს არ წასულა. იქვე ჩამოჯდა ლოგინთან. - მობრძანდით. - სუსტი ხმით გავძახე, როცა კაკუნი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი ვუმზერდი კარებს საიდანაც სულ რამდენიმე წუთის წინ მიშა გავიდა. იმდენად მოულოდნელი იყო მოვლენების ასეთი შემობრუნება, რომ ემოციებს ვერ ვიოკებდი. ვცდილობდი სალომესთან შესვლამდე გრძნობები მომეთოკა, თუმცა პალატაში ისევ სულელივით გაღიმებული