მარიონეტი (მეთექვსმეტე თავი)

შემდეგ?! ხაკისფერი ფოთლებით გაწყობილ სამხედრო გვარდიელის ფორმაზე ოქროსფერი ასოებით ამოქარგული ზურაბ ბოჭორიშვილი. მერედა როგორ უხდებოდა?! სუნთქვაშეკრული უმზერდა კარში მდგომ ახმახს. შემდეგ?! მამის სახეზე ერთბაშად შეცვლილი თბილი გამომეტყველება,

მარიონეტი (მეთხუთმეტე თავი)

- "რაზბორკაზე" ქალი?! - გაოცების ტალღამ წამებში გადაუარა მოჩხუბრებს. ერთმანეთს სამკვდრო-სასიცოცხლოდ ჩაფრენილი ბიჭები, მომენტალურად დაზავდნენ. ვისღა ახსოვდა მუშტი-კრივი. უგონოდ დავარდნილ ნინოს გარს შემოეხვივნენ. - მოკვდა, ტო?! - გოგონას თავთან

მარიონეტი (მეთოთხმეტე თავი )

სამსახურის გარეშე დარჩენილი ზურა თავიდან ძალიან მძაფრად განიცდიდა უმუშევრობას, თუმცა ნელ-ნელა შეეჩვია ახალ სტატუსს. უსაქმურად არც შინ იჯდა. დილით ადრიანად გადიოდა შეშის მოსაჭრელად, შემდეგ საშინაო საქმეებში ეხმარებოდა ოჯახის წევრებს.

მარიონეტი (მეცამეტე თავი)

უცნაურია ცხოვრება, თავიდან თითქოს ყველაფერს აპროტესტებ, შემდეგ ეგუები, შემდეგ გამოსავალს ეძებ და ნელ-ნელა აღმოაჩენ, რომ ის რაც ასე მიუღებლად გეჩვენებოდა ცხოვრების წესად გექცა. რთული ყოფილა შეჩვევა, რთული ყოფილა გაძლებაც, თუმცა მაინც ეჩვევი და აღარც

მარიონეტი (მეთორმეტე თავი)

სიტყვა აშკარად გამიგრძელდა, მგონი საინტერესოა მიმდინარე მოვლენების ფონზე, როგორ ვითარდებოდა ჩვენი გმირების ცხოვრება. დაიწყო რეფორმები, ეროვნული მოძრაობა აშკარად ებრძოდა კომუნიზმისეულ ნებისმიერ გადმონაშთს. დაიწყო პოლიტიკური ნიშნით ხალხის გამორჩევა და

მარიონეტი მეთერთმეტე თავი

მიუხედავად იმისა, რომ დიდად არ უყვარდათ, დღემდე მაინც უჩვეულოდ სევდიანად ახსენდებოდა ლამარა დირექტორი. ვინაიდან სასწავლო წლის დასრულებამდე სულ რაღაც ერთი თვე იყო დარჩენილი, სკოლაში ახალი დირექტორი არ დაუნიშნავთ, მისი მოვალეობები დროებით სასწავლო

მარიონეტი (მეათე თავი)

მიუხედავად მეუღლის მუქარისა, ღამის გასათევად სხვაგან წასვლა აზრადაც არ მოსვლია. ალბათ, უცნაურად მოგეჩვენებათ, მაგრამ გათხოვების დღიდან მოყოლებული, არ ახსოვს ერთი ღამე მაინც გაეტარებინოს მისგან შორს. - სულ აიღე ხელი მშობლებზე! - იმდენად ცხადად

მარიონეტი (მეცხრე თავი)

მიუხედავად იმისა, რომ ხალხისგან დაცლილ ქუჩებში ახლა ნინოს გარდა აღარავინ მიაბიჯებდა. რატომღაც მაინც არ ეშინოდა. ისევ უცნობ ვაჟზე ფიქრობდა და უნებურად სულ უფრო და უფრო ბრაზდებოდა. - უხეში, უზრდელი, გაუთლელი ხეპრე, ქალთან ქცევის წესები არ იცის!

მარიონეტი (მერვე თავი)

წითელი ფერის ავტომობილმა სწრაფი სიჩქარით გადაკვეთა გაგარინი და სააკაძის მოედნისკენ აიღო გეზი. - ნეტა გიორგი სააკაძე ჩვენზე რას იფიქრებდა? - ირონიულად გაეცინა დათუნას. - ერთი მაგის მოღალატე... - უწმაწურად შეიგინა ლავანჩომ. - ისე, ღალატი ზოგჯერ

მარიონეტი (მეშვიდე თავი)

რა თქმა უნდა ყველა წვრილმანს ვერ აღვწერ. თუმცა ორიოდე სიტყვით მაინც უნდა გითხრათ, მიუხედავად თბილისში რუსეთის ჯარის დგომისა, ცენტრალურ ქუჩებში სწრაფი სიჩქარითა, გაბმული საპროტესტო სიგნალებითა და შავი სამგლოვიარო დროშებით შემკობილი ავტომობილები