ჰილეგი (11)

ქეთის ფოტო და ფურცლის ნაგლეჯი ერთად ეჭირა. ხან ერთს გახედავდა, ხან - მეორეს. საბანკო ანგარიშის ნომერი ალბათ ფულისთვის, მაგრამ ფოტო? რა უნდოდა ამ ორს ერთად? აშკარა იყო, მაქსიმეს დედა ცოცხალი აღარ იყო. რომ ყოფილიყო, ასეთ ძველ ფოტოს, სადაც ქალი

ჰილეგი (10)

ახალგაზრდა კაცი დაჭიმული, გაქვავებული იდგა. მარჯვენა ხელში იარაღი მოემარჯვებინა, თეთრი პერანგი სისხლით დასველებოდა და მის წინ, მუხლებზე დაგდებულ უცნობს უმიზნებდა. იარაღი პირდაპირ შუბლზე მიებჯინა, ყბებს ისე ძლიერად აჭერდა ერთმანეთს, ბუხრის ცეცხლისფერ

ჰილეგი (9)

სხვა დროს, ალბათ საკუთარი თავიც შესძულებოდა ამის გამო, თუმცა გამოფხიზლება არასდროსაა გვიანი. ქეთიმ თავი გადააქნია, მაქსიმეს სხეულს მივარდა, სველი პერანგი შემოახია. სააბაზანოდან სველი საფენები გამოიტანა, კაცს შუბლზე დაადო.

ჰილეგი (8)

თითქოს, უზომო ბოროტებას იტევდა, მაგრამ მაინც, ქეთის მისი გამეტება არ შეეძლო. „ვითომ იმის ღალატი, რასაც შენად ვეღარ აღიქვამ, - ღალატია?“ ქეთი შეჩერდა. ჩამოგორებულმა ცრემლებმა ყელი დაუსველა. „ღალატია“ დაასკვნა კიდევ ერთხელ. ვეღარაფერი უთხრა,

ჰილეგი (7)

-მაქსიმე ძალიან კარგი ადამიანია. -თქვა და ყელი ისე გამოუშრა, ჩაახველა. -ძალიან კარგია, ძალიან. -თავისდა უნებურად, გაიმეორა. თვალი კარისკენ გააპარა. მაქსიმე კედელს მხრით მიყრდნობილი იდგა, ჯერ კიდევ იკითხებოდა მის თვალებში კმაყოფილება. ანეტა კი,

ჰილეგი (6)

მეგიც ისეთი ადამიანი იყო, თუ სიცივეს აგრძნობინებდნენ, დამფრთხალი კუთხეში ჩაჯდებოდა და აღარც კი სუნთქავდა. ბატონს ის თავისუფლება მისცა, რომელსაც ასე ნატრობდა. -დაუფარავი ზიზღით აღმოხდა ლალეს. ესე იგი, მხოლოდ ქეთი არ ფიქრობდა, რომ მეგის სიკვდილში

ჰილეგი (5)

გავიაზრე რომ გვერდით ნამდვილი მამაკაცი მჭირდებოდა. ის, ვინც ჩემს ქალურ აკვიატებებს ცხოვრების გამამწარებელს არ უწოდებდა, ვინც ჩემთან ერთად სიამოვნებით ისეირნებდა, დალევდა ჩაის. მინდოდა ადამიანი, რომელსაც ისევე ნამდვილად ვეყვარებოდი, როგორც - მე.

ჰილეგი (4)

-ღალატია. -თავი ასწია ქეთიმ და ბგერებიც სუსტად გაიფანტა სივრცეში. მამაკაცისთვის არ შეუხედავს, თუმცა მის დაჟინებულ მზერას გრძნობდა. გაწბილებულს. -თქვით, რომ რასაც შენად ვეღარ აღიქვამ,იმის ღალატი მაინცდამაინც, ღალატს არ ჰგავს. არადა, პირიქითაა. ის

ჰილეგი (3)

-შესაბამისად... რა ხდება მაშინ, როდესაც შენი სამყარო წონასწორობას კარგავს, შენ კი არც გამოცდილება გაქვს, არც ცოდნა და არც მოხერხება, რომ ცენტრი იპოვო და წონასწორობა შეინარჩუნო? ერთადერთი, რაც შეგიძლია, წაგებული ბრძოლის მიღებაა, უნდა გაჩერდე და

ჰილეგი (2)

მერე, ქალი გადახტა. ამის დეტალებში გახსენება არ უნდოდა, მაგრამ მაინც ასტკივდა თავი როცა ჰაერში აალებული წითელი თმა გაახსენდა, წყალი კიდევ ერთხელ მოსვა და თითები საფეთქლებზე მიიჭირა. შეუმოწმებელს არ დატოვებდნენ, მაგრამ როდის? ჩანთა არავის გაუხსნია