მხოლოდ ეს მინდა..

ვდგები და უაზროდ ვაშტერებ თვალებს,უაზროდ,რადგან არაფრის დანახვა არ შემიძლია...დიდი ხნის წინ დავკარგე მხედველობა და მას მერე ვარ ასეთი უბედური..არა,უბედური არა,ეს უფრო მეტია..ეს უარესი რამაა...ეს შეგრძნება არის ყველაფერი შემზარავი,რაც კი ამ სამყაროში

ძალიან მალე...

ერთხელ ზურგი მაქციეს და ამის მერე იმედი დავკარგე..ხალისი ჩავიკალი,არც არავისკენ მიმიწევს გული..ვგრძნობ,რომ ამ სამყაროსთვის არ ვარ შექმნილი და ეს ადგილი,რომელსაც დედამიწა ჰქვია,ჩემი დროებითი ნავსაყუდელია,საიდანაც მალე უნდა წავიდე,ძალიან მალე...

ბედის ბორბალი (თავი 5)

ძალიან ლამაზი საღამოა,საინტერესო და სასიამოვნო საუბარები....დაჩი ძალიან შეცვლილია,რაც ძალიან მიკვირს,მართლაც,რომ ძალიან... -გახსოვს ის დღე,პირველად რომ შეგხვდი?-მეკითხება და თვალები უციმციმებს. -ჰო..შენ?-ვეკითხები ჩვეულად.

ბედის ბორბალი (თავი 4)

-მოგეწონა,არა?-იცინის. -ჰო,მომეწონა-თავს ვუქნებ და გვერდზე ვიხედები. -მოდი,დაგეხმარები. -არაა მძიმე-ვაპროტესტებ,თუმცა მაინც ვაძლევ ზურგჩანთას და უკან მივყვები. -მოგეწონა აშშ-ში? ისე მეგონა,დარჩებოდი.

ბედის ბორბალი (თავი 3)

-თავისუფალი უნივერსიტეტის აზიისა და აფრიკის უნივერსიტეტის სტუდენტი ხართ ჰო? -დიახ,ელენე ვარ. -შესანიშნავია.თქვენ ხვალ მიფრინავთ აშშ-ში.დაიმსახურეთ,ვინაიდან საუკეთესო სტუდენტი ბრძანდებით.

ბედის ბორბალი (თავი 2)

-ძალიან გაწვალებ არა?-ვეკითხები ღიმილით. -მსიამოვნებს,რომ...-აღარ აგრძელებს და გვერდით მიჯდება-გიხურს ლოყები.შორს გაიწიე. -კარგად ვარ-ვეუბნები ისე,რომ პოზას არ ვიცვლი. -არ გინდა ვილაპარაკოთ?

ბედის ბორბალი (თავი 1)

-მოდი მუსიკას მოვუსმინოთ.ჰო ხედავ ნინას სულ არ ვახსოვართ-მის ნათქვამზე ორივეს გვეცინება,ცალ ნაუშნიკს ვართმევს და მადლობის ნიშნად ვუღიმი. ასე დროც მალე გადის,ლუკა მუსიკას ცვლის და ცვლის,ჩემს გართობაზე ფიქრობს,მართლაც,კარგი მეგობარია...

ტყუილს მიღმა

ვცხოვრობთ სიყვარულის ილუზიით და არ გვესმის,რომ ადამიანებს სიყვარული არ შევიძლია.ტყუილში ტყუილში ვცხოვრობთ და გვგონია,ბედნიერები ვართ,არადა ბედნიერება ჩვენთვის უცხოზე უცხო ხილია..

დასასრულის დასაწყისი (სრულად)

ძალიან დიდი ბოდიში.ახლა სრულიად შემთხვევით,როცა რაღაც ჩემს მოთხრობას ვეძებდი,შევნიშნე,რომ ეს მოთხრობა მაშინ ბოლომდე არ დამიდია(სხვა ფაილში მქონია თურმე სრულად),ალბათ გამოცების ბრალია.ასეთი არეული და დაბნეული რომ ვარ,დიდი ბოდიში. მალე დავასრულებ ამ

ყველაფერს აქვს დასასრული (სრულად)

„ბოლოჯერ შევხედავ“-ისევ უაზრო ილუზია და ბავშვური პირველი სიყვარული მახსენდება,თუმცა უკან აღარ ვიხედები.. მივდივარ მწვანე სევდიან მზერასთან,ვეხვევი,მაგრამ ვერაფერს ვეუბნები,არ შემიძლია..ვერ ვეტყვი,გაუძლე,ყველაფერი კარგად იქნება-მეთქი,რადგან ამის