ჭირვეული სტუმარი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი უცნაური შეგრძნება ყოფილა, როცა შენთვის ძვირფას ადამიანს უჭირს, შენ კი დახმარება არ შეგიძლია. იმ დროს გინდა მისი ტკივილი გაინაწილო, ან სულაც შენ გტკიოდეს და მას არა. კარგი იქნებოდა ამის უნარი რომ შეგწევდეს, თუმცა თავს ზევით ძალა

ჭირვეული სტუმარი (17 თავი)

- მოკლედ, პატარა ქალბატონო, ჩამოხვალ თუ არა თბილისში დოკუმენტებსაც დამიბრუნებ! - სიცილით, თვალი ჩაუკრა ოთახში შემოსულმა ჯაბამ ქალიშვილს.

sms 8 თავი

„იპოვე ის!“ - თავზარდაცემული კიდევ დიდხანს ვდგავარ გაუნძრევლად და ყურადღების მოკრებას ვცდილობ. უნდა მივწერო. თითებს ძლივს ვიმორჩილებ, ტელეფონის ხელში ჭერასაც ვერ ვახერხებ, მაგრამ მაინც ვწერ ტექსტს. „ ვინ? ვინ ვიპოვო ირაკლი, მინიშნება მომეცი.“ -

ჭირვეული სტუმარი (16 თავი)

მეთექვსმეტე თავი გაფითრებული სახით უმზერდა ქეთი საჭესთან მჯდომ მამაკაცს, დავინახე როგორ უთრთოდა ტუჩები, ისე შებარბაცდა მივხვდი ცოტაც და დავარდებოდა, სწრაფად შევაშველე ხელი ქალიშვილს: - ფრთხილად, აქ უსწორ-მასწორო გზაა! - მძღოლის გასაგონად ხმამაღლა

ლილი (სრულად)

ლიქიორის სიტკბოთი გაბრუბული გავყურებ ხედს აივნიდან და უნებურად მეღიმება. საშინლად სასიამოვნოდ ვარ და იცით როგორია პარიზი? ხელში ჭიქა ლიქიორით, აივანზე ფეხებშემოდებულმა, კმაყოფილი ღიმილით რომ უნდა გაჰყურო ცას, ფერებს რომ იცვლის და ეიფელს, უდრეკად რომ

აღსარება (სრულად)

ღმერთო, ერთ-ერთი გზას აბნეული ცხვარი მოგმართავს თხოვნით, მუხლებზეც დავიჩოქებდი, რომ შემეძლოს. მინდა კარგად მომისმინო, შეიძლება არ ვარ იმის ღირსი, რომ მომისმინო და მაპატიო, მაგრამ გთხოვ მომისმინე მაინც. ვიცი, რაც ჩავიდინე საშინელებაა და ყოვლად

ჭირვეული სტუმარი (15 თავი)

მეთხუთმეტე თავი - ერთი კვირა საკმარისი იყო პრობლემის მოსაგვარებლად? - ხმაჩამწყდარმა ვკითხე მამას. - არ ვიცი... ჯაბამ გუშინ დარეკა, როგორც მითხრა დამნაშავეთა ჯგუფი უკვე დააკავეს, შესაბამისად აღარც საფრთხე ემუქრება!. ხვალ ჩამოაკითხავენ და...

sms 7 თავი

- ახლა გასაგებია, რატომ მღერი ასე კარგად. - მეღიმება და თმას ყურს უკან ვიწევ. გიორგი არაფერს ამბობს, ორი თითით მეხება თმაზე და გადაწეულ თმას უკან, თავის ადგილას აბრუნებს. მისი ცივი თითები, ჩემს ყურის ნიჟარას სულ ერთი წამით ეხებიან, მაგრამ ესეც

ჭირვეული სტუმარი (14 თავი)

თვალსა და ხელს შუა გაგვეპარა ერთი კვირა. მეორე დღეს მე თბილისში ვბრუნდებოდი, კაიშაურს დაპირებისამებრ ოჯახის წევრები ჩამოაკითხავდნენ და მისი გოგოჭურებთან სტუმრობაც დასრულდებოდა. ყოველ წელს ჩემ თბილისში გამგზავრებამდე გამოსამშვიდობებელ საღამოს

ბედისწერა (თავი 8)

-არასდროს არის რაღაც ნაბიჯის გადადგმა გვიან. ყოველთვის უნდა იფიქრო მომავალზე, იმაზე თუ რა შედეგი მოჰყვება ამას და რას შეცვლის შენ ცხოვრებაში. ერთ წლიანმა მარტოსულობამ მართლა გაგაუბედურა, მაგრამ ახლა ნათელი გაქვს სახე, რაღაცისთვის იბრძვი, ბრძოლის