ღიმილგადაყლაპული

აი, ხვალ გათენდება და მე ისევ ავდგები საწოლიდან, ბედნიერი სახით, გავიხედავ ფანჯრიდან და ჩემსავით ღიმილგადაყლაპულ, ნააბორტალ ადამიანებს, ქალებს თუ კაცებს, გავაყოლებ თვალს და გამიხარდება, რომ ამ სამყაროში მარტო არ ვარ, რომ სადღაც გვერდით ქუჩაზე, ან

ჭირვეული სტუმარი (20 თავი)

არიან ემოციები, გრძნობები, შეგრძნებები რომელიც არ გეკითხებიან მოვიდნენ თუ არა, შენგან დამოუკიდებლად იკავებენ ადგილს შენს ცხოვრებაში, ჯიქურ გიტევენ, მოიწევენ, გიპყრობენ, რას დაარქმევ სახელად ამას მნიშვნელობა არ აქვს, უბრალოდ იცი, რომ ამ გრძნობის

Mein Stern (3)

„ერთი რაღაც კარგად დაიმახსოვრე.“ ვუთხარი გამაფრთხილებელი და მტკიცე ტონით. „ მე არ ვცდილობ შენს შეცვლას, მე შენ ისეთი მიყვარხარ და მეყვარები როგორიც ხარ. მე მხოლოდ იმას ვცდილობ, რომ ჯანსაღი ცხოვრებით იცხოვრო და მიგახვედრო, შენ ბევრად უკეთესი ხარ

ჭირვეული სტუმარი (19 თავი)

მეცხრამეტე თავი სათქმელად ზედმეტად მარტივი იყო, შესასრულებლად კი ძნელი. მინდოდა თუ არა, უნდა მეღიარებინა, რომ ამ ორ კვირიანმა ურთიერთობამ, თუმცა მას ურთიერთობასაც ვერ დავარქმევდი, ჩემში ძალიან დიდი გარდატეხა მოახდინა. ჩემი ჭირვეული სტუმარი ამჯერად

sms 9 თავი

- მიპასუხებ აქ რა გინდა? - ხმა მკაცრი უხდება და თვალებში გაჩენილი ეჭვის ნაპერწკლის დანახვაზე უსიამოდ მაჟრჟოლებს. - წუხელ მე უარი მითხარი და დღეს კი მარტო მოსულხარ? რატომ? - ჯანდაბას, ახლა რა ვქნა? ნუთუ ირაკლიზე ისევ ეჭვიანობს? - აქედან წავიდეთ,

ჭირვეული სტუმარი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი უცნაური შეგრძნება ყოფილა, როცა შენთვის ძვირფას ადამიანს უჭირს, შენ კი დახმარება არ შეგიძლია. იმ დროს გინდა მისი ტკივილი გაინაწილო, ან სულაც შენ გტკიოდეს და მას არა. კარგი იქნებოდა ამის უნარი რომ შეგწევდეს, თუმცა თავს ზევით ძალა

ჭირვეული სტუმარი (17 თავი)

- მოკლედ, პატარა ქალბატონო, ჩამოხვალ თუ არა თბილისში დოკუმენტებსაც დამიბრუნებ! - სიცილით, თვალი ჩაუკრა ოთახში შემოსულმა ჯაბამ ქალიშვილს.

sms 8 თავი

„იპოვე ის!“ - თავზარდაცემული კიდევ დიდხანს ვდგავარ გაუნძრევლად და ყურადღების მოკრებას ვცდილობ. უნდა მივწერო. თითებს ძლივს ვიმორჩილებ, ტელეფონის ხელში ჭერასაც ვერ ვახერხებ, მაგრამ მაინც ვწერ ტექსტს. „ ვინ? ვინ ვიპოვო ირაკლი, მინიშნება მომეცი.“ -

ჭირვეული სტუმარი (16 თავი)

მეთექვსმეტე თავი გაფითრებული სახით უმზერდა ქეთი საჭესთან მჯდომ მამაკაცს, დავინახე როგორ უთრთოდა ტუჩები, ისე შებარბაცდა მივხვდი ცოტაც და დავარდებოდა, სწრაფად შევაშველე ხელი ქალიშვილს: - ფრთხილად, აქ უსწორ-მასწორო გზაა! - მძღოლის გასაგონად ხმამაღლა

ლილი (სრულად)

ლიქიორის სიტკბოთი გაბრუბული გავყურებ ხედს აივნიდან და უნებურად მეღიმება. საშინლად სასიამოვნოდ ვარ და იცით როგორია პარიზი? ხელში ჭიქა ლიქიორით, აივანზე ფეხებშემოდებულმა, კმაყოფილი ღიმილით რომ უნდა გაჰყურო ცას, ფერებს რომ იცვლის და ეიფელს, უდრეკად რომ