ბამბის ნაყინი! 7

-რატომ მომატყუე?-როცა სამზარეულოში გავიდნენ ჰკითხა ნენემ -რა მოგატყუა?-ჩაერია გიგა -ის,რომ შენ სახლში წახვედი,-უპასუხა ნენემ და ტასოს მიუბრუნდა,-კიდევ თუ მომატყუებ,ძალიან გეჩხუბები,-თითი დაუქნია სახესთან

ჭირვეული სტუმარი (26 თავი)

ოცდამეექვსე თავი ალბათ არის მომენტები, როცა ფიქრობ რომ როგორც იქნა ყველაფერი დალაგდა, ჩვეულ კალაპოტს დაუბრუნდა, როცა გულით გრძნობ, რომ ბედნიერი ხარ და მეტი არც არაფერი გინდა. ვუსმენდი ქეთის მშვიდ სუნთქვას და გული სიხარულით მევსებოდა, მე ცხოვრებისგან

Mein Stern (დასასრული)

ორი კვირის შემდეგ თბილისის აეროპორტში ვდგავარ, გული ყელში მებჯინება ბედნიერებისგან და ველოდები ჩემ საყვარელ ქალს. წუთები საშინლად იწელება ლოდინის დროს. მით უმეტეს, როცა ბედნიერების მოახლოებას ელი.

ჭირვეული სტუმარი (25 თავი)

- საუბარში ბევრჯერ მითქვამს და ამჯერად შენთანაც უნდა გავმეორდე, - თვალებში მიცქერდა ლევანი და ისე მესაუბრებოდა - ხშირად მოვლენები ჩვენს ჩანაფიქრს შორდებიან, გონებამ იცის, როგორ უნდა იმოქმედოს სწორად, გული კი, გული ერთი გაუკონტროლებელი, იმპულსური

ბამბის ნაყინი! 6

-უკაცრავად,-როცა გააცნობიერა საკუთარი საქციელი,სანამ ნენე რამეს იტყოდა,უმალ მოაცილა ხელი და კარგადაც ჩამოშორდა.ნენეს ჩაეღიმა გიგას საქციელზე,აპირებდა კიდეც რამე ეთქვა,მაგრამ გადაიფიქრა. -ჯობია ავჩქარდეთ,თორემ ზეცა ცუდად იყურება,-თქვა მან და ნაბიჯს

ბედისწერა (თავი 9)

ანთეოზმა ქუჩის კუთხეში შეუხვია და იქვე ჩაიკეცა. ღრმად ამოისუნთქა და თან სიცივისგან გათოშილს მთელი სხეული უკანკალებდა. სუსტად მიესვენა დახეულ ზეწარზე, რომელიც ამას წინათ ვიღაც ქალბატონმა ნაგავში გადაუძახა და ტკივილისგან გაუნძრევლად ყველაფერს

დასასრულის დასაწყისი (სრულად)

-დედა-გადაეხვია ქალს,რომელიც სკამზე თვლებდა და სახლში შესვლას არც აპირებდა. -შვილო,რა გინდა აქ? -ვერ დავიძინებ. -ალექსი? -დიდი ხანია,რაც ....რაც აღარ მელაპარაკება..-აკანკალებული ხმით თქვა და გვერდით მიუჯდა დედამთლის.

ბამბის ნაყინი! 5

-რატომ გინდა ფოტოგრაფობა?-ჰკითხა მოულოდნელად გიგამ,როცა უკვე დალოცა მანაც ნიკა და ცარიელი ჭიქა მაგიდაზე დადგა.ნენე გაოცებული მიაცქერდა გიგას და ძლივს გადაყლაპა ლუკმა -იმიტომ,-გამოიყენა გიგას ჩვეული ხერხი და მოკლედ უპასუხა -იმიტომ პასუხი არ არის!

sms 11 თავი

თვალებს ფრთხილად ვახელ და ჩემსავით ფეხმოკეცილ, მარჯვენა მკლავშეხვეულ გიორგის ვხედავ, თავი გვერდზე გადაუწევია და შავი წარბების ქვეშიდან თვალებით მიღიმის. მოწოლილ ნერწყვს მძიმედ ვყლაპავ და თვალს ვარიდებ. - ხომ არ გადაიფიქრე? - იქნებ შენ გადაიფიქრე? -

ჭირვეული სტუმარი (24 თავი)

ოცდამეოთხე თავი ბიჭები დიდხანს არ გაჩერდნენ, მამუკა, ზვიადი და მისი მეგობრები ამდენი ცემისგან ისე იყვნენ მისავათებულები, რომ ნახევრად უგონო მდგომარეობაში მყოფები ხურჯინებით გადაკიდეს ცხენებზე და ისე წააბრძანეს სოფელში. დავრჩით მხოლოდ სამნი, მე,