გზა სადღაც გაქრა! 8 (დასასრული)

ეს არ ყოფილა უბრალო ტკივილი,იყო რაღაც საშინელება,მისმა ყოველმა განცდამ შეამოაღწია,დამადუმა და ხელმეორედ განმაცდევინა,მნიშვნელოვანი ადამიანის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი.ცხადად ვგრძნობდი რომ უკვე ჩემი იყო,ჩემთვის გაჩნდა და მე უნდა მეზრუნა

ბამბის ნაყინი! 8

გიგა ძია კიდე მოვა?-ჰკითხა საწოლში შემძვრალმა ტასომ ნენეს და ხელები საბნის ზემოდან დააწყო. -არ ვიცი,ტასო,დაიძინე!-მკაცრი ხმით მიუგო ნენემ და საბანი შეუსწორა -გაებუტე?-მოუსვენრად ცქმუტავდა გოგონა

sms 12 თავი

- არაფერი მესმის, მაგრამ ვგრძნობ. შემეხე, გთხოვ. - სივრცეს უყვირის. ირაკლის ხელი დადუნას თმისკენ მიიწევს, ყურზე ჩამოვარდნილ კულულს ეხება და ყურს უკან უწევს. დადუნა ფითრდება, ორივე ხელს პირზე იფარებს და უხმოდ ტირის. - მიყვარხარ... მიყვარხარ... -

ჭირვეული სტუმარი და მისი რეალური ისტორია

ჭირვეული სტუმარი და მისი რეალური ისტორია ვაღიარებ ამხელა გამოხმაურებას ამ ისტორიაზე ნამდვილად არ ველოდი. რაც ძალიან მიხარია და მსიამოვნებს. შემახსენეს საკუთარი დანაპირები, რეალური ვერსია მომეთხრო და პირობას ვასრულებ. უბრალოდ იმხელა კომენტარი

ჭირვეული სტუმარი (28 თავი) დასასრული

უცნაური ალიაქოთი იდგა აფციაურებთან, ამდენი ემოციისგან მოხუცს წნევამ აუწია, თამარი და ნინა წნევის აპარატითა და წამლებით დარბოდნენ და უფროს გოგოჭურს თავს დასტრიალებდნენ. ლევანი ისევ ეზოში დადიოდა და ნერვიულად სრესდა სიგარეტის ღერს, მე?! აღარ ვიცოდი რა

Chocolate სრულად

"23 ივნისი სარა , სარა, სარა! რად მომენატრა, ხმამაღლა მეთქვა შენი სახელი, როგორც იმ ღამით" ყველა წარწერას ხელისკანკალით ვეხები და ვგრძნობ,როგორ მაწვება ემოცია,როგორ მიხუთავს სულს და მაიძულებს ავტირდე. "13 ოქტომბერი სარა რაღაც მემართება,აუტანელი

ჭირვეული სტუმარი (27 თავი)

ოცდამეშვიდე თავი - შეუძლებელია! - სუნთქვა შეკრული ვიმზერდი ლევანს. - დაუჯერებელია, ასე უთქმელად მიგატოვა? ეს როგორ?! ვცდილობდი ქეთის ასეთი ქცევისთვის გამამართლებელი მიზეზები მომეძებნა, მაგრამ... გარდა თავმოყვარეობისა და სიამაყისა არაფერი

ბამბის ნაყინი! 7

-რატომ მომატყუე?-როცა სამზარეულოში გავიდნენ ჰკითხა ნენემ -რა მოგატყუა?-ჩაერია გიგა -ის,რომ შენ სახლში წახვედი,-უპასუხა ნენემ და ტასოს მიუბრუნდა,-კიდევ თუ მომატყუებ,ძალიან გეჩხუბები,-თითი დაუქნია სახესთან

ჭირვეული სტუმარი (26 თავი)

ოცდამეექვსე თავი ალბათ არის მომენტები, როცა ფიქრობ რომ როგორც იქნა ყველაფერი დალაგდა, ჩვეულ კალაპოტს დაუბრუნდა, როცა გულით გრძნობ, რომ ბედნიერი ხარ და მეტი არც არაფერი გინდა. ვუსმენდი ქეთის მშვიდ სუნთქვას და გული სიხარულით მევსებოდა, მე ცხოვრებისგან

Mein Stern (დასასრული)

ორი კვირის შემდეგ თბილისის აეროპორტში ვდგავარ, გული ყელში მებჯინება ბედნიერებისგან და ველოდები ჩემ საყვარელ ქალს. წუთები საშინლად იწელება ლოდინის დროს. მით უმეტეს, როცა ბედნიერების მოახლოებას ელი.