ამანთე

ამანთე! არ მომცე ჩაქრობის უფლება. ამანთე! რომ ერთად გავუძლოთ ცხოვრებას. იყავი იმედი და ჩემი სინათლე, ჩემი რეალობა და ჩემი ოცნება!

სტოკჰოლმის სინდრომი, არ უნდა გამეშვი (სრულად)

_არ უნდა გამეშვი!_ ვურტყამდი მუჭებს საავადმყოფოს კედლებს და ხმამაღლა ვეძახდი, მაგრამ იმედგადაწურულ ძახილზე ხმას არავინ მცემდა. არც ჩემი ღმერთი და არც ჩემი ადამიანი!

ერკე მიდასი - სიცოცხლის ბოლო

სიცოცხლის ბოლოს დამპალ კედლებში ამომხდება სული. უკანასკნელ ამოსუნთქვას ბინძურ კლინიკაში დავტოვებ და გავეშურები სრულ უკუნეთში, საიდანაც ჩემს ცხოვრებას მთლიანად სხვაგვარად დავინახავ. როგორ ვიცხოვრე, რა მიკეთებია, ვის დავეხმარე და ვისი ცხოვრება ვაქციე

წამოდი

წამოდი გავუყვეთ ბილიკებს მთებისკენ... ზეცისკენ, იქ სადაც ნისლები წვებიან...

* * *

ბინდდება. ღამე ახლოა სულთან. ვდარაჯობ სიზმარს, სარკმელთან ვუცდი. ქარს მოაქვს ჩუმი, შენი ჩურჩული და გათელილი ბალახის სუნი.

პეპლები იწვიან (სრულად)

-ვერაფერს იტყვი, როცა ასეთი მომხიბვლელი ხარ, რთულია შენს ირგვლივ არ ცხელოდეს... ხატია, უნახავივით ნუ იქცევი. უნახავი რა შუაშია? ამ ხალხს ხომ სიმართლის მოსმენა არ გსიამოვნებთ....

* * *

შენს მსგავს სევდას დავატარებ გულით, მე რომ ვფიქრობ შენზე, ესეც იცი... ვაბნევ ცაზე პარალელურ სიზმრებს, როგორც ყელზე შეწყვეტილი მძივი.

ბნელი მხარე (სრულად)

მახსოვს,იმ ერთ დღეს ემამ მითხრა,გათქმის შემდეგ,ჯერ რომას დაკარგავ,როგორც მეგობარს და შემდეგ,საკუთარ თავს,როცა ვერ აპატიებ მომხდარსო.. ვიცოდი, განა ჩემთვის მოულოდნელი იქნებოდა მომავალი?! მაგრამ,ჩემი გასავლელი გზის ერთ პროცენტსაც კი ვერ დავემთხვიე

დახუჭობანა

გეძებ და ძებნისას საკუთარ თავს ვკარგავ. შენ გნატრობ, ნეტარო სიმშვიდის სავანევ. მსმენია არსებობ, ოდესმე გიხილავ. თუ დროში არ ავცდით ერთმანეთს აქამდე

ჩემო დემონო

ქარისგან შობილს მდიე ველად, მომიხელე, ვერ... წლები გადიან, ქარიშხლი როგორ გემონო?