ცივი თვალები (მეორე თავი)

ლიდია და ბაბი სახლში დავტოვე. რა უცნაურია. ჩემთან ახლოს ცხოვრობს გოგო, რომელიც დანახვისთანავე, მომეწონა და დავიჯერო, აქამდე, ორ მტკაველ ქალაქში არ გადავყრილვართ ერთმანეთს? მგონი, ამდენი აღარ უნდა დამელია, თორე სიფხიზლის პრივილეგიებს დავკარგავდი.

ცივი თვალები (პირველი თავი)

ლიდია ბიძაჩემის ქორწილში გავიცანი. გაცნობა ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია. მე დავინახე, იმას ჩემი არსებობა არც კი შეუმჩნევია. პრინციპში, სიმღერა მოეწონა, თუმცა პიროვნულადაც რომ ვარსებობდი, მაგაზე არ უფიქრია. მრავალ მშვენიერ ადამიანში, ყველაზე უცნაური

სხვისი შვილი(სრულად)

-როცა მარტო დარჩები და ამ ყველაფერზე დაფიქრდები, როცა შენი უღირსი ქმარი ციხიდან გამოვა და მომდევნო ქალზე იხმარს ძალას, როცა კიდევ მიხვალ მორიგდან და დაუჩოქებ ვედრებით, როცა მორიგ ქალს, მორიგ დედას დამარხავ ცოცხლად და ამას გაიაზრებ, გთხოვ,მომძებნე და

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 12)

-მე ერთს შევპირდი რომ ვიხსნიდი, უნდა გავიქცე, შენ გაუყევი ამ ფერდობს, დაინახავ მწვანე კარს, შემდეგ ნარინჯისფერს მიაგნებ და მასში რომ შეხვალ სრულ სიბნელეში მოგიწევს გზის გაგნება, თვალი შეეჩვევა და ყველაფერს აღიქვამ, კლდის პირზე მიხვალ, იქიდან უნდა

ქალაქური ლეგენდები "დევი" ( სულ, ისედაც ერთი ციცქნაა)

ამბავი დაფუძნებულია რეალურ მოვლენაზე, რაც ჩემს პატარა ქალაქში ლამის მუდმივად ხდება ხოლმე))))))))) ვისაც არ გჯერათ, გვესტუმრეთ და დაიჯერებთ))))

მდევარი (სრულად)

მაისის დასასრულს თბილისი განსაკუთრებულად მომნუსხველია. ამინდი სასიამოვნო ექვილიბრიუმში დგება ადამიანების განწყობასთან, თითქოს ყველა და ყველაფერი ერთმანეთს აბალანსებს, გარეთ სასიამოვნოდ თბილა, ხეები ყვავილობენ და ისე აფრქვევენ ტკბილ და სასიამოვნო

საფარი (სრულად)

ცხოვრებამ შენ ჯერ არ მოგცა იმის საშუალება,მთლიანად დაინახო რა ადამიანია ანდრო ყიფიანი.. როცა ამას შეხედავ, მხოლოდ მაშინ მიხვდები,ამწამს რას ვგულისხმობ.. ანდრო ცხოვრებისთვისაა გაჩენილი. უბრალოდ,ჯერ არ მიეცა საშუალება, ფრთები მთელ სიგრძეზე გაეშალა..

სიბნელის მარცვალი (სულ)

წელამდე წყალში იდგა. ცისფერი სარაფანა წყალს მარაოსავით გაეშალა მის გარშემო, სველი თმა კი მკლავებზე და მკერდზე მიჰკვროდა. ქალი უძრავად იდგა და შიო უცებ ვერც მიხვდა, თუ რას აკეთებდა.თითების მოძრაობას მიადევნა თვალი და მოულოდნელად ყრუდ მისწვდა მის

ალიბი (სულ)

ბნელი ტყე აშინებდა ქალს. თავს არაკომფორტულად გრძნობდა. კარავში სწრაფად დაბრუნება სურდა, თითქოს კარვის ფარატინა ნაჭრის კედლები ღამეული საფრთხისგან დაიცავდნენ. ტყის სიღმეში ჩქარი ნაბიჯების ხმა მოესმა ქალს. თითქოს დათვი მიალაჯებდა

მრუდე ბილიკები ( თავი 7) დასასრული

მაშინაც ამავე ადგილას იჯდა გიგა როცა ქეთოს უარი უთხრა ქორწინებაზე. გაახსენდა მისი ამღვრეული მზერა და სატირლად გამზადებული ტუჩები.. აცახცახებული სხეული მზად იყო, ერთიანად ამოეფეთქა და ეხუვლა როგორც მთიდან მოვარდნილ მდინარეს. საშინლად მოენატრა მისი