პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 4)

-მთვრალი ხარ. -არა,არ ვსვამ-გააპროტესტა ბიჭმა. -კარგი,მაშინ შენ გამოყვანე. -გვიანია...არ მინდა მარტო... -მარტო იქნები? -ჰო,კედლების შიში მაქვს,ეკუნ... -ხვალ ადრე უნდა ავდგე,ვერ გავაცდენ. -ერთხელ გავაცდინოთ.

უსიზმრო ღამეები დაიწყება

მინდოდა,საუკუნე მეცხოვრა,ახლა კი ვიცი,რომ ორი ათწლეულიც კი არ მარგუნა ღმერთმა თუ ბედმა. რომ ვთქვა მეშინიაო,ტყუილი იქნება...შევეგუე იმ აზრს,რომ მალე აღარ ვიქნები,შევეგუე იმ აზრს,რომ ცხოვრებას წერტილი დაესმევა,თქვენთვის არა,მაგრამ ჩემთვის კი....

ლურჯი მთვარე 8 თავი

უაზროდ, ანგარიშმიუცემლად დააცოცებდა ტუჩებს ყელსა და ლავიწზე, თითებით თმებზე მექაჩებოდა, მტკიოდა, უსაშველოდ მაგრამ უფრო სულიერად. - არა, არა… - კი, ირაკლი კი. - შევაგულიანე უკვე ატირებულმა. - როგორ შეგიძლია... როგორ შეგიძლია... - ბუტბუტებდა

შვილის მკვლელი ვარ (სრულად)

-მიყვარხარ...შენი სურნელი მომენატრა.-სამსახურიდან დაბრუნებულმა ტუჩები მომაწება და მეც ვიგრძენი მისი სურნელი,სურნელი,რომელიც მიყვარდა,მაგიჟებდა და ჩემში ყველაზე მძაფრ გრძნობებს იწვევდა..შემეხო ისე,როგორც არასდროს,ისევ ვიგრძენი მისი თბილი ხელები

ჩანახატი (37 თავი)

რაოდენ ჭკუა მხიარულებიც იყვნენ ჩვენი მეგობრები, ისე მხიარულად და თბილად მიჰყავდათ ქორწილი. იყო ლექსებად ნათქვამი სადღეგრძელოები, დედოფლისთვის ბიჭებისგან ანთებული ფიალებით მიძღვნილი „მუხამბაზი“. მეფე-დედოფლის ულამაზესი დაისი... არ იფიქროთ თითქოს

ჩანახატი ( 36 თავი)

ოცდამეთექვსმეტე თავი თითქოს ყველაფერი ჩვეულ კალაპოტს მიჰყვებოდა. კიდევ ერთი მტკივნეული დღე, ლიკას წლისთავი, კიდევ ერთხელ დაკარგული მეგობრის მოგონება, ტკივილი, ცრემლები. სიცოცხლისა და ერთმანეთის ორმაგად დაფასება. სიყვარულის სწავლა. ამბობენ ზოგჯერ

პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 3)

ლამაზი დღის ლამაზი დასასრული უნდა ყოფილიყო,მაგრამ სახლში მისულმა გაიგო,რომ იმ გოგოს ოჯახს სარჩელი შეუტანიათ სასამართლოში,ჩემი გოგო გააუპატიურა ამ ბიჭმაო.მზია ტიროდა და ცდილობდა,ცრემლებით დაემტკიცებინა სიმართლე..ეს იმ ღამითვე გაიგო მშვენიერ ხასიათზე

უბრალოდ მენდე! “4“

ხელები კანკალით შემოვხვიე და ზურგზე მივეყრდენი,როგორც კი მივეხუტე დავმშვიდდი და შიშმაც გადამიარა,უკვე ვგრძნობდი ადრენალინს და ღიმილიც კი მეპარებოდა.

ჩანახატი (35 თავი)

ოცდამეთხუთმეტე თავი ალბათ როგორი რთული იქნებოდა ცხოვრება დაისს აისი რომ არ მოჰყვებოდეს, უბედურებას ბედნიერება, ცრემლებს ღიმილი, ტკივილი თანდათან ყუჩდება, ან უბრალოდ მასთან ერთად ცხოვრებას სწავლობ. აშკარად შეიცვალნენ ჩვენი გმირები. დაღვინდნენ,

ლურჯი მთვარე 7 თავი

- ირაკლი, წავიდეთ. - ყურადღება არ მიმიქცევია მისი სიყვებისთვის. - ნუ ერევი, წადი… - კბილებში გამოსცრა ირაკლიმ. - არ წავალ! - კარგით გვრიტებო, თქვენი კამათის მოსმენის თავი არ მაქვს, ფული მომეცი და წავალ. - ირაკლის მიუბრუნდა ბიჭი. - გითხარი მიიღებ