ვნებებზე ეჭვიანი (თავი 2)

-ცხოვრებით ტკბები..არ გადარდებს წარსული და არც აწმყო.. -ასეა!-ვპასუხობ ისე,რომ მისკენ არ ვიხედები.ეს ნამდვილად არ მჭირდება..ხომ იცით რას ნიშნავს სიტყვა „არ მჭირდება?“ -საინტერესოა..მომწონს ასეთი გოგოები. -კომპლიმენტად მივიღებ.

ჩანახატი (28 თავი)

ოცდამერვე თავი თბილი და ლამაზი გაზაფხული იდგა თბილისში. როგორც უმეტესად ამბობენ, სიყვარულისა და სილაღის პერიოდი, თუმცა ჩვენს წყვილებზე ალბათ ეს ნაკლებად ითქმოდა. ბავშვები მეოთხე კურსს ხურავდნენ, ჯერ სემესტრული, შემდეგ კი დამამთავრებელი, სახელმწიფო

ტყუილ-უბრალოდ კი არავინ იბრძვის!

ტკივილისგან სახეგაცრეცილ სხეულს,ძლივსღა შესწევს ძალა ისუნთქოს. ზურგზე მოგდებულ სიყვარულს სად მიათრევს თავადაც არ იცის. მისი მიტოვება წამითაც არ უფიქრია,მიუხედევად იმისა რომ ცოცხალ-მკვდარს ატარებს.თავადაც ლამის მუხლები მოკეცოს და მიწას

ლურჯი მთვარე 3 თავი

- შემომხედე, - თავი მძიმედ ავწიე და თვალებში შევხედე, ჩემ წინ იდგა, სიგარეტით პირში, ხელები ჯიბეებში ჩაეწყო, კვამლი თვალებს უწვავდა, ნახევრად დახუჭული თვალებით მომჩერებოდა და სანახევროდ ჩამწვარ სიგარეტს, ნერვიულად უჭერდა კბილებს. - არ გაინძრე! -

უბრალოდ მენდე! “2“

კარი ნიამ გახსნა და სახტად დავრჩით,ჩვენს წინ ძალიან მაღალი,შავგვრემანი,ბაიკერის ფორმაში გამოწყობილი ბიჭი იდგა და პიცის ყუთებს გვაწვდიდა,გავოგნდი და თან ძალიან დავეჭვდი.პიცა ნიამ გამოართვა ფულიც გადაუხადა და კარი საჩქაროდ მიხურა,შემდეგ ჩვენ

ქმედება ოცნების ნაცვლად 2 (სრულად)

დადა რობაქიძე და ლექსო ბურდული ჯერ კიდევ ესპანეთიდან მოყოლებული მეგობრობდნენ. მათი საერთო მეგობარი იყო გაბროც. შვიდი ციხეში გატარებული წლის შემდეგ, პირველად დააბიჯებდა საყვარელი ქალაქის ქუჩებში და ცდილობდა მონატრებული ჰაერი ღრმად ჩაესუნთქა ნესტით და

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “8“

-რატომ?-წამოიყვირა ჩახრეწილი ხმით და სკამიდან წამოვარდა,ცხელი ცრემლები კი უნებურად ჩამოუგორდა ღაწვებზე და ყელისკენ იწყეს სვლა,-სულ რატომ დამზდევ,-საყელოში ჩაავლო ხელი,უკვე წამომდგარ მამაკაცს და ძლიერად მოქაჩა თავისკენ.

ჩანახატი (27 თავი)

ოცდამეშვიდე თავი სასიამოვნოდ დაღლილები შეცვივდნენ სახლში, ერთმანეთს ასწრებდნენ ბუხართან დაჯდომას, ვინც პუფებსა და სავარძლებში ვერ მოთავსდნენ, იქვე სქელ ხალიჩაზე ჩამოსხდნენ. - უნდა ვაღიარო, ბოლოს ალბათ თვრამეტი წლის ასაკში ვიგუნდავე, თავი ისევ

ლურჯი მთვარე 2 თავი

- დადუნაა? - ლოყაზე ფრთხილად შემეხო. საშინლად შემცივდა, თან საშინლად მესიამოვნა. - ირაკლი... - ამოვილუღლუღე მის ყელთან და გზა გავაგრძელე, არ გაუპროტესტებია, არც მე. მაშინ ეს, ასეც უნდა ყოფილიყო. არეული ვიყავი, ის ასე ახლოს ჩემთან და აბა სხვანაირად

ვნებებზე ეჭვიანი (თავი 1)

-წავალ,ინტერნეტში ვინმეს ავაგდებ-მივდივარ ენთუზიაზმით,ამ საღამოს მარტო გატარება არ მინდა.საკუთარი წარმატება უნდა ავღნიშნო ლოგინში! ინტერნეტში ბიჭებს ვამატებდი...საერთო მეგობრებიდან ვირჩევდი ყველას.მსგავსი რამ არასდროს გამიკეთებია.