ჩვენ გავიმარჯვეთ! (სრულად)

-რამე დაავადება ხომ არ ჰქონიათ თქვენს გვარში?-ქალს სახეზე უკმაყოფილება გამოეხატა. -არა,არ ვიცი. -დაფიქრდით. -არ ვიცი.რა მჭირს? -პაატასთან შედით-მიმართვა მომაწოდა და მანიშნა,ადექიო.

შენ ცოცხლობ რადგან ჩვენთვის არ კვდები!

მან შენ სხვანაირად,სრულიად სხვა სამყაროში გიგრძნო,სხვა სიყვარულში და სხვა ემოციებში. ყველა ადამიანშია ემოციები კი,მაგრამ არა ერთნაირი. შენ რომც წარმოიდგინო თავი მის ადგილზე, მის სიმაღლეზე ვერასოდეს ახვალ. ფენომენი ბევრად ძლიერია,ვიდრე მისი ამხსნელი

შენი დავიწყება მინდა...

ორივე ხელით კედელს ვეყრდნობი და ვხედავ როგორ გამოდიხარ ჩემგან...თავზე წყალი ჩამომდის,ჯაკუზი წითლად იღებება...ვხედავ რომ ვიცლები შენგან მაგრამ ვერ ვინძრევი,ვერ ვხვდები...ვერ ვითავისებ...არ ვიცი ეს რას ნიშნავს და იმიტომ...პატარა ვარ,საიმისოდ რომ ეს

ბედისწერა (თავი 3)

ფიქრობდა მომავალზე, იმ ამოუხსნელ ფენომენზეც, რასაც ბედისწერა ერქვა და ყოველთვის ეფიქრებოდა საკუთარ თავში ჩამალულ პოტენციალზე, რომელიც სიტყვებით უბრალოდ შეუძლებელი იქნებოდა ვინმეს გადმოეცა. თოვლი ათეთრებდა ქალაქს, იმ ქუჩის გასწვრივ კი ყველა ხელიხელ

ჩანახატი (38 თავი)

ოცდამეთვრამეტე თავი - თეკლე ხომ არ გინახავთ? - მეფე-დედოფალთან მოიკითხა აკამ. - არა, ნიკასთან ერთად ცეკვავდა... - იქვე მდგომ ვაჟს გახედეს წყვილმა. - ისიც აივანზე აპირებდა გამოსვლას, შემდეგ მეც ვერ მივხვდი რა დაემართა, დაიბარა, აკას გადაეცით

პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 4)

-მთვრალი ხარ. -არა,არ ვსვამ-გააპროტესტა ბიჭმა. -კარგი,მაშინ შენ გამოყვანე. -გვიანია...არ მინდა მარტო... -მარტო იქნები? -ჰო,კედლების შიში მაქვს,ეკუნ... -ხვალ ადრე უნდა ავდგე,ვერ გავაცდენ. -ერთხელ გავაცდინოთ.

უსიზმრო ღამეები დაიწყება

მინდოდა,საუკუნე მეცხოვრა,ახლა კი ვიცი,რომ ორი ათწლეულიც კი არ მარგუნა ღმერთმა თუ ბედმა. რომ ვთქვა მეშინიაო,ტყუილი იქნება...შევეგუე იმ აზრს,რომ მალე აღარ ვიქნები,შევეგუე იმ აზრს,რომ ცხოვრებას წერტილი დაესმევა,თქვენთვის არა,მაგრამ ჩემთვის კი....

ლურჯი მთვარე 8 თავი

უაზროდ, ანგარიშმიუცემლად დააცოცებდა ტუჩებს ყელსა და ლავიწზე, თითებით თმებზე მექაჩებოდა, მტკიოდა, უსაშველოდ მაგრამ უფრო სულიერად. - არა, არა… - კი, ირაკლი კი. - შევაგულიანე უკვე ატირებულმა. - როგორ შეგიძლია... როგორ შეგიძლია... - ბუტბუტებდა

შვილის მკვლელი ვარ (სრულად)

-მიყვარხარ...შენი სურნელი მომენატრა.-სამსახურიდან დაბრუნებულმა ტუჩები მომაწება და მეც ვიგრძენი მისი სურნელი,სურნელი,რომელიც მიყვარდა,მაგიჟებდა და ჩემში ყველაზე მძაფრ გრძნობებს იწვევდა..შემეხო ისე,როგორც არასდროს,ისევ ვიგრძენი მისი თბილი ხელები

ჩანახატი (37 თავი)

რაოდენ ჭკუა მხიარულებიც იყვნენ ჩვენი მეგობრები, ისე მხიარულად და თბილად მიჰყავდათ ქორწილი. იყო ლექსებად ნათქვამი სადღეგრძელოები, დედოფლისთვის ბიჭებისგან ანთებული ფიალებით მიძღვნილი „მუხამბაზი“. მეფე-დედოფლის ულამაზესი დაისი... არ იფიქროთ თითქოს