მკურნალი ცრემლები 9თავი

მართალი იყავი.ჯანდაბას ეს გამზადებული რეცეპტები,ჯანდაბას ეს ვიღაცის გამოცდილება,სიყვარული ხომ ავადმყოფობა არაა,რომელსაც რომელიმე კონკრეტული წამლით უმკურნალებ,ვერც დამტკიცებული თეორემა გამომადგება და ვერც წიგნში წაკითხული სიბრძნეები...ეს ცხოვრებაა და

რაც არ უნდა ერქვას მას, ის ჩემია არ ჰგავს სხვას (ემილი)

შენი სიცილი ჯერ ისევ ღვივის აღმართს ვუყვები მთვარიან ღამეს, არა და არა, ჩემთან ხარ მზის სხივს ეკრობა მზე და აქ დაამთავრეს.

ქალის სხეულში ჩასახლებული ანგელოზი (თავი 1)

ჩემს ცხოვრებაში ბევრი რამ მოხდა,ერთი თვის წინ გოგონა,რომელზეც მზე და მთვარე ამომდიოდა ჩემს ბავშვობის მეგობარს მისთხოვდა..მომატყუეს და მოტყუებული დავრჩი.საშინლად მტკივა,ასეთი გრძნობა და საერთოდ ასეთი განცდა საზიზღრობაა,ენით აღუწერელ დარდს განვიცდი.

ოცნების ქვეყანაში

-მე?!-გაიკვირვა მან..-არ მაქვს სახელი. -რა დაგიძახო? -რაც გინდა.. -არ ვიცი..მოვიფიქრებ.. -ჭკვიანი ხარ...ეს შეგიძლია,მერწმუნე.. -მე შენ ოცნებას დაგარქმევ.

ჩანახატი (12 თავი)

მეთორმეტე თავი თვალებს არ უჯერებდა თეკლე. მისი ოცნების მანქანა უკვე მისი იყო. „ტესტ- დრაივის“ ჩატარების სურვილით იწვოდა, ერთი სული ჰქონდა როდის შეძლებდა ავტომობილის მართვას. - ეს რას ნიშნავს? - ერთ-ერთ ღილაკს უტრიალებდა თათია. - მოიცადე ზედ რაღაც

გზა,რომელიც შენკენ მოდის (თავი 2)

-მამაჩემი..მაშინ თერთმეტის ვიყავი..-გამიკვირდა რატომ გავიხსენი ასე,ამ თემაზე საუბარი ხომ მუდამ მიჭირდა. -ვწუხვარ..-ჩაიმუხმა და საფლავს დახედა..-საშინელი გრძნობაა..-იმ წამს მისი ხელი ჩემს მხარზე ვიგრძენი..თბილი იყო და ცდილობდა, დავემშვდიებინე.

ბედისწერა (თავი 1)

ფხიზლად იყო რატი რატიანი და ძილი არ ეკარებოდა. გრძნობა სიტყვებში იზმანებოდა, ერთადერთი სიტყვა იჟღინთებოდა მასში, ერთადერთი საოცარი და უცნაური, ყველანაირად გამჭვირვალე, მაგრამ ამოუხსნელი სიტყვა, დღესავით ნათელს რომ უნდა ხდიდეს ყველაფერს, თუმცა კი

~სხვისი ნაწილი~ “3“

-აბა რატომ ტირი -არ ვიცი-ამოვილუღლუღე და ძლიერად მივეკარი -იმის თუ გეშინია,რომ სამსახურს დაკარგავ ცდები-ხელი დამისვა თმაზე -არა,მაგის არ მეშინია -აბა რისი გეშინია? -არაფრის,არაფრის,ძალიან გთხოვ ამდენ კითხვებს ნუ მისვამ -რა მოხდა გუშინ? -გაზი დამრჩა

~სხვისი ნაწილი~ “2“

დილით თავი სუსტად ვიგრძენი,ვიფიქრე სამსახურს გავაცდენ,კაჭკაჭა მაინც არაფერს მეტყვის,კარგი კაცია მეთქი,მაგრამ ,რომ დამირეკა და ამბავი მამცნო შურდულივით წამოვხტი და კარადას ვეცი.

გზა,რომელიც შენკენ მოდის (თავი 1)

როგორც იქნა დასრულდა დღესასწაულები.ნამდვილად არ მიყვარს,თუმცა ჩემ პატარა დას ჯერ კიდევ არ ეწყება სკოლა.განა ეს სამართალია? როგორ არ მიყვარს,როცა შუა დღემდე კოტრიალობს საწოლში,შემდეგ კი ნერვებს მიშლის.