ნაკვალევი მეორე ნაწილი (12 თავი)

მეთორთმეტე თავი ჩვენც იგივე სასტუმროში ვართ დაბინავებული, სადაც სალომე. წინასწარ ვტკბები მასთან შეხვედრის მოლოდინში. თუმცა გულის სიღრმეში მეშინია. როგორი რეაქცია ექნება ჩემს დანახვაზე? მოზარდი თინეიჯერი ბიჭივით ვღელავ და ვნერვიულობ. თუმცა გულს ის

სექსუალური მე (დასასრული)

მისი კისერი მხურვალეა და შეჩერება არ შემიძლია ან რატომ უნდა გავჩერდე...ძლიეად მკოცნის და ქურთუკის ქვეშ ხელებს მიცურებს,ვთბები და თან ნვიყინები..ეს შეგრძნება ბოლოლმდე მავსებს ადრენალინით და ენდოფირიც თავისით პოულობს გზას..ასეთი რამ ჯერ არ

ბედნიერება გაზიარებით (48)

_მუხტი გაზარდეთ, - დასჭექა თეთრხალათიანმა. ავალიანისთვის იმდენად მტკივნეული იყო ექიმის სიტყვები, თავშვი წაიშინა ხელები, თითქოს, ეს-ესაა ლურსმანი ჩააჭედეს და მის ბოლომდე ჩაყვანას ცდილობდა ჩაქუჩის სიძლიერე...

ყველასთვის ასე აჯობებს!

ახლა გადავხტები,ჩემს საყვარელ საღამურებს ჩავიცვამ და გადავხტები. ასე აჯობებს! ყველასთვის! ყველასთვის ასე აჯობებს! ფანჯარას "რკინები" ჰქონია. კოვზი ნაცარში მივარდება. ესე მორიგი ხელმოცარულობა. ისევ ამაოება!!!

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (11 თავი)

მე და დიმკა ვახოსთან შეხვედრით კმაყოფილნი წამოვედით. ემოციებით დატვირთული, ისეთი ხალისიანი ვიყავი, მინდოდა ხმამაღლა მეყვირა, ყველას გაეგო, რომ ბედნიერი ვიყავი. რა მიხაროდა? ზუსტად არ ვიცი. უბრალოდ შიგნიდან ვიყავი აღტკინებული.

მწვანე ღამურა!

კარგი ხარ ყოველმხრივ, შენ ჩემო თილისმა შენ ირგვლივ ყოველთვის კარგია აურა, მარადჟამ მწვანე ხარ, ჩაგითქვა თბილისმა სიცოცხლის მშვენება, აწ ჩემო, ღამურა! სითბოს და პოზიტივს მე ისევ გაჩუქებ,

Chocolate 11თავი

-შეცდომა?არ შეიძლება ის ყველაფერი შეცდომა იყოს სარა,ის ღამე,ის წუთები შეცდომა ვერ იქნება.-ჩემკენ იწევა და თვალებში მიყურებს-შემომხედე,შემომხედე და ისე მითხარი,ის რაც მოხდა შენთვის რას ნიშნავს სარა. -არ გინდა გეგა-თვალს ვარიდებ,ტუჩებს ვკუმავ-გეყოფა

ა'ნინე (ჩვენი შამანი, თეთრი ანგელოზი)

თეთრი ანგელოზი შენ ხარ ერთადერთი თბილი და ნათელი, დედოფლის კვერთხით, ვიცი როგორიც ხარ, ვიცი რომ გიყვარვარ ისიც მჯერა, რომ სამოთხისკენ მიგყავარ.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (10 თავი)

- თუ სწორად მივხვდი დახმარებაზე გვეთანხმები? - ეღიმება დიმკას.- თქვენთან კამათი შეუძლებელია. მე რომც არ ჩავერიო, ჩემი გადარეული მამიდაშვილის ხასიათი, რომ ვიცი, მარტო დაიწყებს მათთან დამაკავშირებელი ძაფის ძიებას.-ასეც ვიცოდი

ბედნიერება გაზიარებით (47)

_სად მიიპარებით, ამ შუა ღამით დედა-შვილი. ამჯერად რამ წამოგიარათ? - გვანცა შედგა. შეეშინდა უცებ. _ნაყინის საყიდლად მივდიოდით. - უპასუხა სიცილით. _მერე ამ ყინვაში გარეთ როგორ უნდა გახვიდე, რატომ არ გამაღვიძე. - ავალიანი მისკენ წავიდა. _დამენანა